Ημερομηνία δημοσίευσης: 2 Ιουνίου 2017
Πριν προχωρήσουμε, ας ξεμπερδέψουμε πρώτα με δυο πιθανούς εύλογους «προβληματισμούς» καλοπροαίρετων και κακοπροαίρετων αναγνωστών:
«Οι κριτικοί αβαντάρουν τα ελληνικά συγκροτήματα χωρίς να το αξίζουν!»
Πράγματι οι Έλληνες κριτικοί, άλλοτε συνειδητά κι άλλοτε ακούσια, μεροληπτούν αρκετές φορές, λιγότερο ή περισσότερο, υπέρ των ελληνικών συγκροτημάτων. Γενικά είναι κάτι λογικό και «αθώο» (εφόσον, φυσικά, δε γίνεται σκόπιμα και δε θολώνεται σημαντικά η κρίση του εκάστοτε κριτικού από τον «πατριωτισμό» του). Στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση, σας διαβεβαιώνω ότι αυτή η κριτική θα ήταν ελάχιστα διαφοροποιημένη ανεξαρτήτως καταγωγής των Doomocracy (συγκεκριμένα, αν δεν ήταν Έλληνες, θα έλειπε μόνο η παράγραφος που τώρα διαβάζετε (!!!)), γιατί το “Visions & Creatures of Imagination” δε χρειάζεται τη βοήθεια και το σπρώξιμο κανενός! Και αν δε με πιστεύετε …απλά ακούστε το!
«Οι Doomocracy είναι κλώνοι των Solitude Aeturnus!»
Αν και υπάρχει μια εμφανής ομοιότητα, σε σημεία, με τους προαναφερθέντες (όπως και με τους Candlemass), η φράση αυτή όπως διατυπώθηκε, δεν έχει ουδεμία σχέση με την πραγματικότητα. Καταρχάς, είναι σχεδόν νομοτελειακό ότι κάθε μπάντα που κινείται στο χώρο του επικού doom θα θυμίζει κάποιον από τους δυο «μεγάλους», με τον ίδιο τρόπο που κάθε μπάντα που παίζει παραδοσιακό doom θα θυμίζει Black Sabbath. Δεύτερον, οι μπάντες-αντίγραφα, συνήθως ενεργούν έτσι από έλλειψη έμπνευσης και συνθετική ατολμία, κι όταν αναφερόμαστε στους Doomocracy, αντικειμενικά, το ακριβώς αντίθετο και των δύο ισχύει. Ακούστε για παράδειγμα το “One With Pain” το οποίο ξεκινάει βασικά ως power doom και μετά από ένα ψυχεδελικό/ prog rock ιντερλούδιο εξελίσσεται σε αρχετυπικό επικό doom metal κομμάτι. Ή το “Trinity Of Fates” που θυμίζει (και) Psychotic Waltz. Χωρίς να ισχυρίζομαι ότι προσπαθούν να γίνουν οι νέοι Confessor (ούτε καν Veni Domine με τους οποίους συγγενεύουν ελαφρά), είναι ξεκάθαρο ότι η μπάντα δεν έχει καμία πρόθεση να μας κρατάει εφησυχασμένους και «ασφαλείς» μέσα στα επικά doom metal στεγανά.
Οι περιπετειώδεις, μα πάνω απ’ όλα ουσιαστικές, συνθέσεις είναι μόνο ένα από τα όπλα που η μπάντα έχει στο οπλοστάσιό της. Αν βάλουμε επιπλέον έναν τραγουδιστή που θυμίζει πιο υψίφωνο και λυρικό Rob Lowe κι ο οποίος άνετα συγκαταλέγεται στους πέντε καλύτερους τραγουδιστές της κατηγορίας του και προσθέσουμε μία φοβερή παραγωγή, τότε αντιλαμβανόμαστε γιατί το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι ένα σημαντικό επίτευγμα για την ελληνική metal σκηνή.
Αν και το πολύ καλό ντεμπούτο τους, “The End Is Written”, λειτούργησε ως προειδοποίηση για τους διορατικούς, οι περισσότεροι δεν είχαμε προετοιμαστεί απόλυτα για αυτό που θα επακολουθούσε. Κάτι πολύ πιο μεγαλειώδες και μεγαλόπρεπο. Είναι ξεκάθαρο ότι με το “Visions & Creatures of Imagination”, οι Doomocracy ανήκουν πλέον στην παγκόσμια ελίτ του χώρου.
Βαθμολογία: 91/100
Για το Rock Overdose,
The Shadowcaster
Comments
