Ημερομηνία δημοσίευσης: 7 Οκτωβρίου 2019
Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα και μόλις δύο full length κυκλοφορίες στο ενεργητικό του το εκ Los Angeles ορμώμενο δίδυμο των Drab Majesty έχει καταφέρει να αναρριχηθεί στις κορυφαίες θέσεις της goth πυραμίδας και να μπει σε κάθε στερεοφωνικό που η βελόνα του έχει αγγίξει τα αυλάκια του “Disintegration” και του “Violator”. Με το τρίτο κατά σειρά άλμπουμ τους “Modern Mirror”, το ξεκάθαρο στοίχημα είναι η καθιέρωση.
Εκ πρώτης όψεως το ντουέτο παραμένει πιστό στο μουσικό σχήμα που τους έκανε γνωστούς: αιθέριος κιθαριστικός ήχος, πλούσια, βαθιά synths και παλαιοσχολίτικα προγραμματισμένα drums. Παρόν όπως αναμενόταν παραμένει και το ανδρόγυνο ρετροφουτοριστικό image, που τους έχει μετατρέψει σε icons της σύγχρονης dark σκηνής.
Η ουσιώδης διαφορά τούτη τη φορά έγκειται στο ότι το συγκρότημα έχει στραφεί συνειδητά σε πιο ακραιφνή pop μονοπάτια, με το “σκοτάδι” να παραμένει υπαρκτό, αλλά πλέον να τοποθετείται σε δεύτερο πλάνο. Κομμάτια όπως τα “The Other Side”, “Ellipsis”, “Dolls In The Dark” ή το “Out Of Sequence”, που κλείνει τον δίσκο, δίνουν εμφατικά τον τόνο, με τους ανεβασμένους ρυθμούς και τα “μεγάλα” ρεφρέν τους. Σαφώς, υπάρχουν και πιο ατμοσφαιρικές στιγμές όπως τα “Noise In The Dark” και “Long Division”, δίχως όμως να απεμπολούν τον pop χαρακτήρα τους.
Γενικότερη εξαίρεση αποτελεί το “Oxytocin”, το οποίο όχι μόνο σπάει τα παραπάνω συνθετικά στεγανά, αλλά φιλοξενεί στην πρώτη γραμμή των φωνητικών τον/την Mona D. -αντί για τον/την συνήθη ύποπτο Deb Demure- η φωνή του οποίου δένει εξαιρετικά με το κομμάτι.
Στιχουργικά, το άλμπουμ χρησιμοποιεί ως αφετηρία τον μύθο του Νάρκισσου, κάνοντας όμως αναλογίες και μεταφέροντας τον στη σύγχρονη εποχή: την εποχή του online dating, των social media και των δεκάδων app στην οθόνη ενός κινητού. Η ματαιοδοξία της ψηφιακής εποχής, δένει άψογα με τη φουτουριστική αισθητική της μουσικής των Drab Majesty, διαμορφώνοντας με αυτόν τον τρόπο μια συμπαγή καλλιτεχνική πρόταση.
To “Modern Mirror” δεν είναι ο καλύτερος δίσκος των Drab Majesty· το σκοτεινό κλίμα και η ποιότητα του “The Demonstration” δε γίνεται να ξεπεραστεί με την πρώτη. Ύστερα όμως από ένα άκρως επιτυχημένο άλμπουμ που έθεσε ψηλα τον πήχη, τολμούν να εξελίξουν τον ήχο τους, καταφέρνοντας παράλληλα να μείνουν κοντά σε επιδόσεις κι αυτό δεν είναι καθόλου μικρό κατόρθωμα.
Αν λέξεις όπως “darkwave” και “synth pop” συμπεριλαμβάνονται σε περίοπτη θέση στο μουσικό σου λεξιλόγιο, μόλις χτύπησες jackpot. Και για να στο κάνω ακόμα καλύτερο, την ερχόμενη Παρασκευή εμφανίζονται στην Αθήνα.
Βαθμολογία: 78/100
Για το Rockoverdose.gr
Δημήτρης Σούρσος