Ημερομηνία δημοσίευσης: 18 Δεκεμβρίου 2018
Υπάρχουν συγκροτήματα που παίζουν βαρύ και ασήκωτο Doom/Death και υπάρχουν και συγκροτήματα όπως οι DreamLongDead που ο χαρακτηρισμός “βαρύ” πραγματικά είναι πολύ λίγος για να σε κάνει να καταλάβεις τι μουσική παίζει το Αθηναϊκό σχήμα. Το πηχτό σκοτάδι που βγαίνει από τα ηχεία όταν παίζουν κάτι από DreamLongDead δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.
Στα 6 χρόνια δισκογραφικής τους παρουσίας (7 υπάρχουν σαν συγκρότημα), οι DreamLongDead μας παρουσιάζουν φέτος το τρίτο τους full-length με τίτλο “Umbra”. Το πρώτο πράγμα που μπορεί να παρατηρήσει κάποιος είναι ότι για πρώτη φορά τίτλος δίσκου του συγκροτήματος έχει μία και μόνο λέξη (θυμίζω τα: “MadnessDeadGrave: Invocations Three to the Ones That Lurk At the Threshold” του 2012
και “AriseHowlingDarkness: Of Cyclopean Masonry & Non-Euclidean Geometry” του 2015) που αμέσως σε βάζει σε σκέψεις ότι εδώ θα αντιμετωπίσουμε κάτι καινούργιο και διαφορετικό.
Αυτές οι σκέψεις θα επιβεβαιωθούν αμέσως μόλις βάλεις το δίσκο να παίζει και ξεκινήσει να ακούγεται το “No Grave Deep Enough(The Ballad of a Tall Man)” το κομμάτι ξεφεύγει από τους αργούς ρυθμούς (έχει και από αυτούς) που μας έχουν συνηθίσει οι DreamLongDead και προσθέτει στο οπλοστάσιο τους και mid-tempo σημεία που νομίζω ότι θα λειτουργούν άψογα πάνω στο σανίδι. Οι αλλαγές όμως δεν σταματούν εδώ γιατί δεύτερο κομμάτι του δίσκου είναι το “You Gotta Be Fuckin' Kidding” (νομίζω ότι μπορώ να ακούσω τα γέλια που θα έκανε το συγκρότημα όταν θα βρήκε το συγκεκριμένο τίτλο) που ουσιαστικά μιλάμε για ένα instrumental κομμάτι με πολύ ωραία πλήκτρα και πολύ ωραία τοποθετημένα samples, είναι μια σύνδεση που αν μου έλεγες ότι κομμάτι από κάποια ταινία του Carpenter θα σε πίστευα αμέσως χωρίς να το ψάξω παραπάνω. Την σκυτάλη παίρνει το “El Ritmo de la Tierra (The Yawning Chasm)” που κινείται στον γνώριμό ήχο του συγκροτήματος αργό βαρύ Doom/Death έτσι όπως ξέρουν να κάνουν οι DreamLongDead και ομολογώ ότι απολαμβάνω. Τα μεγάλα riff , το rhythm section που μπετό και οι “διάλογοι” που γίνονται ανάμεσα στους τραγουδιστές κάνουν το τραγούδι πραγματικά απολαυστικό.To “Umbra” κλείνει με το “Unveiling the Becoming (Layers of Unreality)” που για τα δεδομένα των DreamLongDead είναι ένα πολύ μικρό σε διάρκεια τραγούδι αλλά παρόλα αυτά δεν ξεφεύγει από το συνολικό κλίμα ούτε του συγκροτήματος αλλά ούτε του δίσκου.
Σε συνδυασμό με την πολύ καλή παραγωγή του (το αλμπουμ ηχογραφήθηκέ στα Entasis Studio από τον Νίκο Παπακώστα) το “Umbra” αφήνει την αίσθηση ότι πρόκειται για το soundtrack κάποιας ταινίας, μιας ταινίας που το σκοτάδι είναι ο βασικός πρωταγωνιστής.
Το γεγονός ότι μιλάμε για μία full-length κυκλοφορία που όμως δεν διαρκεί παρά μόνο 27 λεπτά, φαντάζομαι ότι θα συζητηθεί και ίσως να ενοχλήσει. Προσωπικά έμενα δεν με χάλασε καθόλου, αντιθέτως μου δείχνει ότι οι DreamLongDead είχαν στο μυαλό τους ακριβώς αυτό που θέλουν να πετύχουν με το “Umbra” και όταν το κατάφεραν δεν μπήκαν στην διαδικασία να βάλουν κάτι παραπάνω ή να τραβήξουν χρονικά μία σύνδεση για να λέμε ότι ο δίσκος διαρκεί π.χ. 40 λεπτά (Άλλωστε υπάρχει album κάτω τις μισής ώρας έχει αλλάξει όλο τον ακραίο ήχο, νομίζω…) . Μαγκιά τους και μπράβο τους που δεν μπαίνουν μόνοι τους σε στεγανά αλλά δείχνουν ότι αυτό που κάνουν το κάνουν έτσι όπως πρώτα από όλα το γουστάρουν οι ίδιοι.
Αν έπρεπε γραφτεί μουσική για την άβυσσο τότε οι μόνοι που θα μπορούσαν να το κάνουν είναι οι DreamLongDead , κανείς άλλος…
Βαθμολογία: 90/100
Για το Rockoverdose.gr
Κωνσταντίνος Μπενάς
Comments
