Συντάκτης: Γεωργία Λαδοπούλου
Με συγκροτήματα σαν τους Dvne είναι εύκολο να έχεις υψηλές προσδοκίες μετά από ένα ντεμπούτο σαν το “Asheran”. Τέσσερα χρόνια μετά, λοιπόν, το δεύτερο ολοκληρωμένο δισκογραφικό τους βήμα είναι επιτέλους εδώ και οι Σκωτσέζοι αποδεικνύουν ότι έχουν ακόμα πολλά να δώσουν.
Λόγω του κενού μεταξύ κυκλοφοριών, αλλά και το γεγονός ότι είναι ακόμα εγκληματικά υποτιμημένοι, το συγκρότημα πλέον έχει τη δυνατότητα να πατήσει γερά και να αναγνωριστεί όπως του αρμόζει στην post-metal σκηνή. Στο “Etemen Ænka”, η πεντάδα φαίνεται ότι είναι πιο αεράτη και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση ξεκινώντας πολύ δυναμικά στο “Enûma Eliš” το οποίο έχει όλα τα φόντα να τραβήξει κάθε επίδοξο ακροατή και να τον ικανοποιήσει, επομένως πολύ έξυπνη η κίνηση να τεθεί ως εναρκτήριο κομμάτι από τα δέκα που απαρτίζουν το δίσκο.
Παράλληλα υπάρχει κάτι εντελώς κινηματογραφικό, ικανό να γεννά πολύχρωμες εικόνες, καθώς ο δίσκος ακούγεται σε μεγάλη ένταση, επιτρέποντας έτσι να αναδειχθούν και οι πιο ήπιες στιγμές του, οι οποίες έρχονται ακριβώς όποτε χρειάζεται αποφόρτιση. Δικαίως έχει διατυπωθεί η πεποίθηση ότι οι Dvne είναι οι Mastodon του Ηνωμένου Βασιλείου, όπως μαεστρίες τέτοιου τύπου αποδεικνύουν, αλλά οι Σκωτσέζοι χαράζουν προφανώς διαφορετικό μονοπάτι και αυτό γίνεται εμφανές από το “Etemen Ænka”. Με κομμάτια σαν το “Towers” στα εννέα του λεπτά να καθορίζουν τη διάρκεια του δίσκου που φτάνει κάπου πάνω από τη μία ώρα, οι Dvne κερδίζουν το στοίχημα και δεν πέφτουν στην παγίδα της επανάληψης και της βαρεμάρας.
Την ίδια στιγμή, ηλεκτρονικά στοιχεία κάνουν την εμφάνισή τους εδώ κι εκεί. Με την προτίμησή τους ιδιαίτερα στα synths, συνθέσεις όπως το “Sì-XIV” φέρνουν μία άλλη νότα στο ταξίδι που είναι το “Etemen Ænka”, καθώς παρουσιάζουν και μία πιο proggy πτυχή του συγκροτήματος και ιδιαίτερα μίας, που θα μας άρεσε να βλέπουμε συχνότερα. Παρ’όλ’αυτά τέτοιες πινελιές είναι που επίσης δείχνουν και το ταλέντο της μπάντας να αναμιγνύει στοιχεία μεταξύ τους και να επιφέρει ένα αξιέπαινο αποτέλεσμα, παρά να επικεντρώνεται στο καθένα από αυτά ξεχωριστά κατά την πάροδο του ηχητικού χρόνου. Στο κλείσιμο δε με το “Satuya”, έχουμε μία μακριά, αλλά χορταστική ανακεφαλαίωση του δίσκου, επιβεβαιώνοντας πως όντως κρατάς το καλό για το τέλος.
Μετά από αυτόν τον ανεμοστρόβιλο που ακούει στο όνομα “Etemen Ænka”, χωρίς αμφιβολία οι προσδοκίες ξεπεράστηκαν κατά πολύ και το μόνο που μένει πλέον είναι ο κόσμος να ξυπνήσει στο θέμα των Dvne. Υπέροχος δεύτερος δίσκος από τους Σκωτσέζους, που δεν αφήνει χώρο για αμφιβολίες.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose,
Γεωργία Λαδοπούλου
Comments
