Να πω την αλήθεια, δεν γνώριζα στο παρελθόν τους Ουκρανούς Elderblood, καθώς δεν είχε τύχει να ακούσω ούτε τον πρώτο τους δίσκο, ούτε και τον δεύτερο, που βγήκε τον περασμένο Μάιο. Ευτυχώς όμως που έχουμε εδώ στο Rock Overdose συντάκτες λαγωνικά, οι οποίοι ξεθάβουν διαμάντια. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ήταν ο Γιάννης Φαλάγγης που μου έδωσε το αυτή την κυκλοφορία, μαζί με τη φράση άκουσέ το, τώρα! Και όχι μόνο το άκουσα, αλλά το λάτρεψα και είπα ότι θα ήταν κρίμα να μην σας το παρουσιάσω. Εν τάχει, να σας πω ότι οι Elderblood ιδρύθηκαν το 2011, στο Κίεβο της Ουκρανίας, κυκλοφόρησαν το 2013 το πρώτο τους άλμπουμ, με τίτλο “Son of the Morning”, και φέτος μας παρουσίασαν τη δεύτερη δουλειά τους, ονόματι “Messiah”.
Το “Messiah”, σε αντίθεση με τους περισσότερους συμφωνικούς δίσκους, δεν ξεκινάει με κάποιο μεγάλο εισαγωγικό συμφωνικό κομμάτι, το οποίο θα κάνει τον ακροατή να απορροφηθεί με την κλασσική μουσική, ώστε μετά να τον καραπακιάσει με κάποιο απότομο και γρήγορο ξέσπασμα. Εδώ τα πολλά λόγια είναι φτώχια και οι Elderblood βάζουν τον ακροατή από νωρίς στο κόλπο, με ένα δυναμικό πρώτο τραγούδι, όπου οι γρήγορες κιθάρες και τα blast beats στήνουν χορό, και με το συμφωνικό στοιχείο να ακολουθεί κατά πόδας. Παρόλο, όμως, που τα γρήγορα σημεία είναι αρκετά, θα έλεγα πως οι Ουκρανοί αρέσκονται περισσότερο σε πιο low και mid-tempo καταστάσεις, οι οποίες όμως δεν ζηλεύουν τίποτα από άποψη δυναμισμού, με βαριά riffs και αβέρτα δίκαση.
Πάντως είναι σε εκείνα τα πιο low και mid tempo σημεία, όπου γίνεται όλο το παιχνίδι στο δίσκο. Καταρχήν, εφόσον οι γρήγορες ταχύτητες δεν είναι εκείνες που κλέβουν την παράσταση, οι Elderblood έχουν τη δυνατότητα να στρέψουν την προσοχή του ακροατή σε πιο μελωδικές καταστάσεις, που είτε είναι προσανατολισμένες προς τη συμφωνική μουσική είτε είναι πιο λυρικές και ενίοτε λίγο στενάχωρες. Έπειτα, είναι πολλά τα μέρη του δίσκου, όπου οι Ουκρανοί έχουν δώσει έναν πιο θεατρινίστικο χαρακτήρα στη μουσική τους, ο οποίος οφείλεται τόσο στις μελωδίες τις κιθάρας και των πλήκτρων, όσο και στα διαφορετικά φωνητικά, που σε κάποιες στιγμές είναι high-pitched, σε άλλες είναι πιο καθαρά, αλλού πιο απεγνωσμένα και αλλού πιο βαθιά και συνάμα αφηγηματικά, φέρνοντας με αυτό τον τρόπο στο νου του ακροατή τους Cradle of Filth και τους Dimmu Borgir.
Είτε πάντως πρόκειται για γρήγορα Black ξεσπάσματα, είτε για συμφωνικές επάρσεις, είτε για ατμοσφαιρικά και μελωδικά περάσματα, είτε για πιο δυναμικά σημεία, όπου το συμφωνικό και το metal μέρος συνυπάρχουν και τα δίνουν όλα, είναι γεγονός ότι οι Ουκρανοί έχουν δημιουργήσει ένα εξαιρετικό Symphonic Black Metal δίσκο, συνεχίζοντας την επιτυχία της πρώτης δουλειάς τους. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλά λόγια να ειπωθούν εδώ στο κλείσιμο. Ένα τέτοιο φοβερό δείγμα του συγκεκριμένου είδους, που συνδυάζει καλογραμμένα τραγούδια και μια πολύ καλή παραγωγή, απλά πρέπει να υπάρχει στη συλλογή κάθε οπαδού που σέβεται τον εαυτό του.
Βαθμολογία: 85/100
Για το Rock Overdose,
Μίνως Ντοκόπουλος
Comments
