Συντάκτης: Ρένα Κουτσού
Θα ξεκινήσω αυτό το κείμενο, μοιράζοντας μαζί σας μια αντικειμενική αλήθεια. Κάθε εγχώριος μουσικός συντάκτης που βίωσε το φαινόμενο της δεκαετίας των 00’s, όπου τα νέα συγκροτήματα φυτρώνανε σαν τα μανιτάρια, είναι κατά ένα τεράστιο ποσοστό πεπεισμένος, ότι η νέα κυκλοφορία που μόλις έπεσε στα χέρια του πρόκειται να είναι μια πατάτα και μισή. Και δεν σας κρύβω ότι αυτή ήταν η πρώτη σκέψη μου πριν ακούσω και το νέο δημιούργημα των Embargo. Όταν όμως ξεκινάς με ισοπεδωτική και σχεδόν μίζερη διάθεση, αλλά εν τέλει το συγκρότημα σε "ταπώνει", η χαρά που παίρνεις είναι διπλάσια και ας έχασες το στοίχημα.
Οι Embargo με "τάπωσαν". Γρήγορα μάλιστα. Από τη στιγμή που ανέβασαν το πρώτο τους τραγούδι, το “Alanna Finch”, στο YouTube και πάτησα το play, σκέφτηκα ότι τα παιδιά αυτά δεν αστειεύονται. Σε κανέναν τομέα. Ζήτησα το άλμπουμ τους για προακρόαση για δύο λόγους: ο ένας ήταν γιατί βιαζόμουν, από την πολλή περιέργεια, να δω αν θα είναι και το υπόλοιπο στο ίδιο μοτίβο και ο δεύτερος γιατί σκέφτηκα πως, εάν όντως ήταν στο ίδιο μοτίβο, ο κόσμος πρέπει να το μάθει άμεσα και να τους στηρίξει από το πρώτο λεπτό που θα κυκλοφορήσει επίσημα το άλμπουμ τους. Με μεγάλη χαρά, λοιπόν, σας διαβεβαιώνω ότι ο υπόλοιπος δίσκος επιδεικνύει την ίδια σοβαρότητα με το πρωτοκυκλοφορηθέν τραγούδι τους.
Το “High Seas” είναι Stoner. Ναι, μπορούν εύκολα να αναγνωριστούν και άλλα παρεμφερή είδη μέσα, αλλά δεν υπάρχει κανένας λόγος να αραδιάζονται φανφάρες για άλλα στοιχεία στα tracks, ή να μετρήσουμε πόσο τοις εκατό θυμίζουν Sabbath ή Kyuss και άλλα “μπλαμπλαδίστικα”. Αν δεν θέλεις να ακούσεις Stoner, απλά προσπέρασέ το. Ναι μεν ψυχεδελικό, αλλά και μοντέρνο. Ναι μεν βαρύ, αλλά όχι χύμα. Τύμπανα και μπάσο τόσο δυναμικά, που μπορούν και παραμένουν πρωταγωνιστές, καταφέρνοντας να μην τους κλαπεί η δόξα από τις ταξιδιάρικες και αλήτικες κιθαριστικές φράσεις. Και μία φωνή που βγαίνει απευθείας μέσα απο την ψυχή. Όπου υπάρχει φωνή, γιατί υπάρχουν και αμιγώς instrumental κομμάτια, που εντείνουν σημαντικά την ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα. Ωστόσο, φαντάζομαι τον τραγουδιστή σε ένα live να ερμηνεύει τα τραγούδια με τον ίδιο τρόπο, χωρίς να του καίγεται καρφί για το αν τριγύρω του υπάρχουν πεντακόσια ή μόλις δύο άτομα. Άξιο λόγου σε φωνητικό επίπεδο είναι και το ένατο τραγούδι, το “Null”, στο οποίο η σκυτάλη δίνεται σε guest τραγουδιστή, χρωματίζοντας λίγο παραπάνω το τελικό αποτέλεσμα. Αν θα άλλαζα κάτι επειδή θα έπρεπε, αυτό θα ήταν μόνο οι στίχοι τύπου απαγγελίας και τα whispers που υπάρχουν σε σημεία, γιατί τα θεώρησα ολίγον τι πιο επιτηδευμένα από το υπόλοιπο φυσικό flow που διατηρεί τις ισορροπίες. Έχει μεγάλη σημασία αυτό; Όχι ιδιαίτερα.
Πριν κλείσω, θα ήταν άδικο να μην δώσω τα εύσημα στην εντυπωσιακή παραγωγή που φτιάχτηκε από τα χέρια σοβαρών επαγγελματιών, όπως ο μεγάλος και τρανός Γιώργος Μπρίγκος, ενώ η απόφαση των Embargo να στείλουν για mastering το άλμπουμ στο εξωτερικό, δείχνει για ακόμα μια φορά ότι τα παιδιά αυτά δεν κάνουν εκπτώσεις στη δουλειά τους.
To “High Seas” κυκλοφορεί στις 11 Μαΐου. Τσιμπήστε το, χωρίς να το πολυσκεφτείτε. Πρόταση ακρόασης: Bράδυ μετά από μία κουραστική ημέρα, χαμηλός φωτισμός, υψηλή ένταση στα ηχεία και ένα ποτήρι καλό ουίσκι ή μερικοί αποξηραμένοι ανθοί κάνναβης στο τασάκι. Φαρμακευτικής κάνναβης, μην πάει ο νους σας στο πονηρό…
Βαθμολογία: 80/100
Για το RockOverdose,
Ρένα Κουτσού
