Συντάκτης: Άγγελος Κατσούρας
Πόσες φορές μπορεί να περιμέναμε κάποιο δίσκο τα τελευταία χρόνια με όλο το βάρος και την ευθύνη πάνω στο του να αποδείξει πράγματα και να ορίσει καταστάσεις; Η αλήθεια είναι ότι μου διαφεύγει ο συνολικός αριθμός αλλά σίγουρα μπορώ να πω ότι μια από τις περιπτώσεις αυτές ήταν ο τρίτος πλέον δίσκος των Enforced. Τα ένδοξα τέκνα του Richmond της Virginia που το μάθαμε από τους Lamb Of God, μπορούν να υπερηφανευτούν ότι για άλλη μια φορά, βγάλανε δίσκο ανάλογου επιπέδου με αυτούς που μας πρόσφεραν κάποτε οι διάσημοι συντοπίτες τους. Και λέω άλλη μια φορά γιατί το “Kill Grid” πριν 2 χρόνια (Μάρτιο είχε βγει το 2021), ήταν ένας απόλυτος δίσκος που τους πέρασε πολύ άμεσα στο επόμενο επίπεδο. Τότε μάλιστα ενώ περιμέναμε νέο δίσκο από τους Power Trip, οι Enforced γέμισαν το κενό και χωρίς να γνωρίζουμε το μοιραίο που θα συνέβαινε στην πορεία με τον χαμό του τραγουδιστή των Power Trip, Riley Gale, ήταν σαν από καιρό έτοιμοι να σταθούνε στο πλάϊ αυτής της νέας αναβίωσης του thrash με τα αρκετά μπολιασμένα crossover στοιχεία που έδειχνε να έρχεται ξανά στο προσκήνιο. Η μοίρα όμως τα έφερε διαφορετικά, ο Riley «έφυγε» πρόωρα και οι Power Trip έμειναν ανενεργοί.
Παρότι δε γνωρίζουμε πλέον αν και πόσο έχουν καλύψει οι ΡΤ το χαμένο έδαφος, οι Enforced παίζουν μπάλα αυτή τη στιγμή καλύπτοντας και εκείνους, καθώς το τρίτο τους άλμπουμ “War Remains” συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το “Kill Grid” και –αν είναι δυνατόν!- το κοιτάει στα μάτια! Καλά καταλάβατε, έχουμε κι εδώ να κάνουμε με δίσκο απόλυτης ποιότητας, που δεν υστερεί σε τίποτα, που μέσα σε λιγότερο από 34’ θα κάνει τη διαφορά όσο λίγοι, όχι μόνο σε ότι αφορά το 2023 ειδικά αλλά και τη δεκαετία που διανύουμε γενικά. Με οδηγό έναν απίστευτα εκφραστικό Knox Colby στα φωνητικά, την διπλή κιθαριστική επίθεση των Will Wagstaff και Zach Monahan αλλά και την καταπληκτική ρυθμική βάση του μπασίστα Ethan Gensurowsky και του φρενήρη ντράμερ Alex Bishop, βρίσκονται όλοι σε καταπληκτική φόρμα και απόδοση ζωής στο “War Remains”! Αυτή τη φορά έχουμε 10 κομμάτια σε ακόμα μικρότερη διάρκεια σε σχέση με το “Kill Grid”, το οποίο είχε και κομμάτια άνω των 4’, ενώ εδώ το μεγαλύτερο κομμάτι είναι το ομότιτλο “War Remains” (4:12). O δίσκος ξεκινάει με φονικές ταχύτητες με το δίδυμο των “Aggressive Menace” και “The Quickening” και πέρα από τις μικρότερες διάρκειες, διαπιστώνουμε ότι είναι και βαρύτερος του “Kill Grid”!
Τώρα θα πείτε όσοι προσκυνήσατε το “Kill Grid” εύλογα «πως γίνεται αυτό;», να όμως που γίνεται, κι όχι τίποτα άλλο, το κάνουν να φαίνεται και τόσο φυσικό που νιώθεις λες και σκάνε βόμβες γύρω σου και προσπαθείς απλά να μείνεις ζωντανός. Κι αν το πρώτο δίδυμο δε σε έπεισε για του λόγου το αληθές, το επόμενο δίδυμο των “Hanged By My Hand”/”Avarice” δεν πρόκειται να σου αφήσει καμία αμφιβολία. Ο Knox Colby έχει απασφαλίσει πραγματικά και η φωνή του ξεχειλίζει με απόλυτο πάθος, δεν τραγουδάει αλλά έχει γεμίσει το στόμα του σφαίρες που πυροβολούν κατά πάντων σε κάθε στίχο, ενώ η κιθαριστική δουλειά που έγινε εδώ μέσα συνολικά είναι αυτό ακριβώς που θέλει να ακούει ο μεταλλάς στο σύνολο του συνέχεια. Riffs, riffs και πάλι riffs, οροσειρές γεμάτες από αυτά, σε περικυκλώνουν και νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε ένα μάτι του κυκλώνα έτοιμο ανά πάσα στιγμή να εξελιχθεί σε ανεμοστρόβιλος που όχι απλά θα ξεριζώσει πολιτείες και δε θα αφήσει ίχνος ζωής γύρω του, αλλά θα μείνεις και ζωντανός να το παρακολουθήσεις στην ολότητα του για να μην το ξεχάσεις ποτέ! Θαύμασε πως μπαίνει η δεύτερη πλευρά με το “Mercy Killing Fields” κι απλά νιώσε τυχερός που το ζεις σε πραγματικό χρόνο!
Οι ριφφάρες που προανέφερα όχι απλά έχουν πολλαπλασιαστεί, αλλά είναι τόσο πολύ περισσότερα και τα στακάτα μέρη που επαναλαμβάνονται και σε πωρώνουν έξτρα, αλλά και οι βόμβες που νιώθεις γύρω σου σε κάθε γρήγορο ξέσπασμα. Και σ’όλα αυτά, προσθέστε τη μαγική λέξη που ορίζει το δίσκο και το τέμπο του… SLAYER! Οι Άρχοντες του μεταλλικού ήχου έχουν κυριαρχήσει στο δίσκο και στην τεχνοτροπία των Enforced, προκρίνονται σε κάθε τους δυνατή έκφραση μέσα από τα πρώτα 5 απαραίτητα στον καθένα άλμπουμ τους, θα ακούσετε πρώιμη speed αύρα α λα “Show No Mercy”, βάρος και χτίσιμο δομών α λα “Hell Awaits”, ιλιγγιώδεις ταχύτητες α λα “Reign In Blood” και πιο ώριμα εφιαλτικά περάσματα όπως στα “South Of Heaven” και “Seasons In The Abyss”. Πόσο λάθος μπορεί να πάει αυτό; Δίκιο έχετε. ΚΑΘΟΛΟΥ! Μάλιστα όταν πέφτουν και οι διάρκειες των κομματιών κάτω από τα 3’ καπάκι στα “Nation Of Fear” (ίσως η μόνη στιγμή που παίρνεις «ανάσα»; Μπορεί!) και το «δεν παίρνω αιχμαλώτους» και από τώρα live favourite “Ultra-Violence” και όσο πλησιάζει ο δίσκος στο τέλος του, η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο σοβαρή και κρίσιμη. Το “Starve” δεν καταλαβαίνει Χριστό και μπαίνει πάνω στο κλείσιμο του “Ultra-Violence”, δε σε αφήνει να συνέλθεις δευτερόλεπτο!
Και στο τέλος έρχεται ένα μεγαλειώδες “Empire”, τίτλος-όνομα και πράγμα. Οι Enforced πράγματι ακούγονται λες και φτιάχνουν τη δική τους αυτοκρατορία με το “War Remains” και από ελπίδα για τον ήχο, βγάζουν ηγετική στόφα και στο 3ο λεπτό του κομματιού σου προσφέρουν μια στιγμή που δε θα ξεχάσεις ποτέ, καθώς εκεί που σηκώνεται το τρέμολο και σκάνε τα τύμπανα, λες από μέσα σου «τι ωραία θα ήταν να έσκαγε κι ένα drum break α λα “Hell Awaits” εδώ». ΚΑΙ ΟΝΤΩΣ ΣΚΑΕΙ! Και σκάει και ένα στακάτο riff πάνω στο τέλος αυτού που τελειώνει το κομμάτι και το δίσκο κι έχεις μείνει να μετράς τα πλακάκια γύρω σου αφού φιλάς το έδαφος και δεν έχεις και ιδιαίτερα κουράγια να σηκωθείς. Ένα συγκλονιστικό, φρενήρες και κυρίως ΜΝΗΜΕΙΩΔΕΣ άλμπουμ έχει παρελάσει με βία μέσα από τα ηχεία σου και σε έχει αφήσει άναυδο με την ποιότητα του, το θράς-ος του και την επιβολή του στη ζωή σου από το πρώτο άκουσμα. Ότι κι αν περίμενες από τους Enforced, έχει κατά πολύ ξεπεραστεί και πλέον έχουν τοποθετηθεί ήδη δικαίως στην κορυφή όσων μπορούν μελλοντικά να αποτελέσουν και πρότυπα για να δημιουργηθούν νέες μπάντες αλλά και πυλώνα ποιότητας για να πάρει χρόνια ζωής όλο το μέταλλο.
Ο ΔΙΣΚΟΣ ΤΟΥ 2023 ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ ΜΕ ΣΥΝΟΠΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ!
Βαθμολογία: 100/100
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Κατσούρας
Comments
