Δε νομίζω να υπάρχει οπαδός στο χώρο του death/thrash metal που να μη γνωρίζει τους Σουηδούς Entombed. Με 17 χρόνια παρουσίας και 9 δίσκους στο ενεργητικό τους, σίγουρα ήταν ένα από τα μεγαλύτερα και πιο αξιοσέβαστα συγκροτήματα της σκηνής.
‘’Left Hand Path’’, ‘’Clandestine’’, ‘’Wolverine Blues’’ είναι οι τρεις καλύτεροι δίσκοι τους, που μάλιστα βρέθηκαν και στα σουηδικά charts! Το 2013 υπογράφουν στη Century Media και ανακοινώνουν τη κυκλοφορία του 10ου άλμπουμ τους ‘’Back To The Front’’. Στις αρχές όμως του 2014 το συγκρότημα διαλύεται, αφού ο κιθαρίστας και ηγετικό μέλος Alex Hellid αποχωρεί από το σχήμα. Τα υπόλοιπα μέλη συνεχίζουν πλέον ως Entombed A.D. και τον Αύγουστο του 2014 κυκλοφορούν το ‘’Back To The Front’’, το οποίο ανεβαίνει στην 5η θέση των σουηδικών charts.
Περίπου 18 μήνες μετά μας παρουσιάζουν τη νέα τους δουλειά με τίτλο ‘’Dead Dawn’’ και όποιος περιμένει ότι θα είναι ισάξιο των προηγούμενων δίσκων τους, δυστυχώς θα απογοητευθεί. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει κάποιο καλό υλικό εδώ, όμως δε ξεπερνά τη μετριότητα. Δέκα νέα τραγούδια συνολικής διάρκειας 41 λεπτών, που σου φαίνονται όμως σα να μην τελειώνουν με τίποτα! Όλες οι συνθέσεις μοιάζουν ίδιες, χωρίς ιδιαίτερη έμπνευση, με το σκηνικό να σώζεται από τις σκοτεινές βαριές κιθάρες και τα ογκώδη riffs, που σε κάποια σημεία θυμίζουν τις δόξες του παρελθόντος, χωρίς όμως να σε κρατήσουν ως το τέλος.
Για εμένα, ό,τι είχαν να αποδείξουν, το κατάφεραν στους τρεις πρώτους δίσκους τους. Αν εκτιμήσατε το στυλ που διαμόρφωσαν μετά από αυτούς, τότε η νέα τους δουλειά δε θα σας φανεί αδιάφορη. Δε θα αλλάξουν τίποτα, ούτε θα προσφέρουν κάτι καινούργιο, θα βασιστούν σε όλα τα γνωστά στοιχεία του παρελθόντος, κάτι που φαίνεται όμως να μην αρκεί. Δε ξέρω πόσοι πιστοί θα αγοράσουν τη συγκεκριμένη δουλειά, αφού πιστεύω ότι πολύ γρήγορα θα ξεχαστεί. Αξίζει να ακούσετε το ‘’Down Τo Mars Τo Ride’’, το οποίο είναι άνετα το καλύτερο και με διαφορά κομμάτι, με πολλά thrash στοιχεία που θα σας φέρουν στο μυαλό τους Slayer. Από εκεί και πέρα, διάσπαρτες καλές στιγμές και μόνον. Κάπου κοντά στο μισάωρο αρχίζει να γίνεται κουραστικό και δυστυχώς πιάνεις τον εαυτό σου να σκέφτεται πότε θα τελειώσει.
Ίσως να χρειαστεί αρκετά ακούσματα, δε νομίζω όμως να αλλάξουν πολλά πράγματα, οπότε μάλλον θα μείνει στο μυαλό μας ίσως ως το πιο μέτριο άλμπουμ τους, με ελάχιστη παρακαταθήκη. Πιστεύω και εύχομαι να μας διαψεύσουν στην επόμενη κυκλοφορία τους, εδώ δε τα καταφέρνουν….
Βαθμολογία: 60/100
Για το Rock Overdose,
Γιάννης Φαλάγγης
Comments
