Συντάκτης: Δάφνη Γεωργαδάκη
Από το 1998 που κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο (“The Dark Discovery”) και μέχρι σήμερα, οι Evergrey σίγουρα είναι μια παραγωγική μπάντα που έχει παρουσιάσει πολύ ωραίες δουλειές. Έχουν στο ενεργητικό τους έντεκα δίσκους (δώδεκα μαζί με τον φετινό) και όλοι έχουν κάτι να προσφέρουν. Και η αλήθεια είναι ότι έχω ακούσει μουσική τους για παραπάνω από αρκετές ώρες με αμείωτο ενδιαφέρον. Έτσι λοιπόν κι από το “Escape Οf Τhe Phoenix” περίμενα μεγάλα πράγματα.
Αλλά πριν ξεκινήσω με τις λεπτομέρειες, δυο λόγια για τη δημιουργία του άλμπουμ. Το “Escape Οf Τhe Phoenix” είναι η προσπάθεια των Evergrey να πάρουν λίγη απόσταση από τα concept albums που κυκλοφόρησαν τα τελευταία χρόνια, με την τριλογία που μας χάρισαν στα “Hymns For The Broken” (2014), “The Storm Within” (2016) και “The Atlantic” (2019). Έτσι, έχουμε στη διάθεσή μας έντεκα κομμάτια, που το καθένα κουβαλάει τη δική του ιστορία. Μπορώ να πω ένα πράγμα με σιγουριά: Σε αυτό το άλμπουμ θα ακούσεις μια πολύ καλή παραγωγή. Είτε είσαι fan του progressive metal, είτε όχι, θα πρέπει να παραδεχτείς ότι πρόκειται για ένα πολύ καλά στημένο και συντονισμένο αποτέλεσμα, όπου όλα δένουν αρμονικά.
Ξεκινάμε πολύ δυναμικά με το “Forever Outsider”, το πρώτο single που κυκλοφόρησε για την προώθηση του άλμπουμ. Ήταν πολύ πετυχημένη επιλογή και σίγουρα θα σου τραβήξει την προσοχή, ειδικά με αυτό το ρεφρέν που σου κολλάει στο μυαλό και δε σε αφήνει σε ησυχία ούτε όταν πας για ύπνο. Ευχαριστώ Evergrey! Το “Forever Outsider” είναι αυτό το τραγούδι, που μπορεί να ακούσεις στην τυχαία αναπαραγωγή (σε YouTube, Spotify κτλ) και μετά να το τσεκάρεις για να δεις τι είναι και να κάνεις αποθήκευση σε playlist. Πολύ καλή δουλειά, thumbs up.
Στα επόμενα κομμάτια μπορεί να χάσεις λίγο το ενδιαφέρον σου και αυτό είναι το βασικό πρόβλημα. Σίγουρα έχει ωραίες συνθέσεις, κιθαριστικά σόλο και συναισθηματικούς στίχους, αλλά δε θα σου προσφέρει τίποτα παραπάνω από τον τυπικό ήχο των Evergrey των τελευταίων ετών. Ίσως είναι προσωπικό θέμα και το φέρω βαρέως που δεν δοκίμασαν κάτι διαφορετικό, μετά την κυκλοφορία της τριλογίας που κυκλοφόρησαν μεταξύ 2014 και 2019. Αλλά όσες φορές άκουσα το “Escape Οf Τhe Phoenix”, παρατήρησα ότι χαμήλωσα την ένταση στα ηχεία μετά το πρώτο κομμάτι. Κι αυτό δεν είναι θετικό σημάδι.
Όλα αυτά, βέβαια, μέχρι να ξεκινήσει το πέμπτο κομμάτι, “Τhe Beholder”. Εκεί το κλίμα αλλάζει ξανά και προετοιμάζομαι να ακούσω κάτι ξεχωριστό (αυτό για το οποίο ήρθα δηλαδή). Και δεν ήμουν έτοιμη για την έκπληξη για την οποία με προετοίμαζαν! Εκεί που καθόμουν ήσυχα κι ωραία και άκουγα το κομμάτι, αρχίζει να τραγουδάει ο James LaBrie και μένω παγωτό.
Ε ναι, τώρα μάλιστα. Αν είσαι fan των Dream Theater (και ίσως όχι από τους “από τότε που έφυγε ο Portnoy πάει, χάλασαν”), σε περιμένει ένα πραγματικά ευχάριστο εξάλεπτο. Ο Tom Englund που έγραψε το τραγούδι και φυσικά, το κομμάτι που θα τραγουδούσε και ο James LaBrie, έχει κάνει μια πολύ όμορφη και immersive σύνθεση, που θα σε συγκινήσει.
Συνεχίζουμε σε ελαφρώς μελαγχολικούς τόνους με ωραίες κιθάρες, πλήκτρα και συναισθηματικά φωνητικά, χωρίς άλλες εκπλήξεις και χωρίς η μπάντα να “τολμήσει” για το κάτι παραπάνω. Το ομώνυμο κομμάτι του άλμπουμ, “Escape Οf Τhe Phoenix”, είναι αρκετά δυναμικό και πιθανώς θα κάνεις headbanging όταν το ακούσεις σε live εμφάνισή τους (αμήν και πότε), αλλά δεν ξεπερνά το “Forever Outsider”.
Συμπεράσματα: Να δώσεις λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σου για να ακούσεις το άλμπουμ; Ναι, σίγουρα. Η μπάντα έχει κάνει μια πολύ προσεγμένη δουλειά, η οποία έχει δυνατές στιγμές (και κάποιες λιγότερο δυνατές στιγμές, ναι).
Είναι το progressive metal άλμπουμ της χρονιάς; Όχι. Το 2021 μπήκε με την κυκλοφορία του “Norchestrion: A Song For The End” των Need, που ανέβασε τον πήχη τόσο ψηλά, ώστε δύσκολα κάποιος άλλος θα το φτάσει, ειδικά χωρίς να “τολμάει”.
Δεν πειράζει, άλλωστε δεν ήταν διαγωνισμός. Είναι ένας πολύ καλός δίσκος και σίγουρα θα μας χαρίσει ένα δυνατό live show (όταν βέβαια τα live ξαναγίνουν μέρος της καθημερινότητάς μας).
Βαθμολογία: 78/100
Για το Rock Overdose,
Δάφνη Γεωργαδάκη
