Συντάκτης: Μιχάλης Τσολάκος
Ούτε ‘γω θυμάμαι πόσα χρόνια είχα να ασχοληθώ με τους Falconer. Tην αρχή, σίγουρα την είχε κάνει το “Chapters From A Vale Forlorn”. Ήταν άραγε στο “Grime Vs. Grandeur” ή στο “The Sceptre Of Deception” όμως η τελευταία μου επαφή με τη μπάντα; Mη ρωτάτε το γιατί. Γιατί έτσι, γιατί απλά τους έχασα στην πορεία, χωρίς να ξέρω τι έφταιξε. Απλά έπαψα να μαθαίνω νέα τους. Να όμως που οι δρόμοι μας συναντήθηκαν πάλι. Πλέον, ούτε ξέρω τι αλλαγές έχουν γίνει στο line up τους, αλλά μικρή σημασία έχει. Η περιέργεια για την ακρόαση του “From A Dying Ember” ήταν μεγάλη. Ένα συναίσθημα νοσταλγίας γεννήθηκε ξάφνου. Οι Σουηδοί ήταν από τις μπάντες που μου έμαθαν τον συνδυασμό του folk με το power metal όταν ακόμα εξερευνούσα τον ευρύτερο χώρο της heavy μουσικής.
Πάμε όμως στα του νέου δίσκου, γιατί έχει πολύ ζουμί η υπόθεση. Το νέο άλμπουμ των Falconer είναι επικό, μελωδικό, «παραδοσιακό», συγκινητικό σε σημεία και δυναμικό. Με δύο λέξεις: τέλεια ισορροπία. Ήδη από το εναρκτήριο ντουέτο των “Kings Αnd Queens” και “Desert Dreams”, ένα προαίσθημα γεννάται ότι κάτι καλό θα ακολουθήσει. Οι συνθέσεις ακούγονται φρέσκιες, οι ιδέες είναι σωστά δομημένες, ε τι άλλο να θέλει κάποιος; Τα “Bland Sump Οch Dy” και “In Regal Attire” συγκλονίζουν (από τα καλύτερα του δίσκου μαζί με τα προαναφερθέντα) και η κορύφωση έρχεται με την μπαλάντα-ΕΠΟΣ “Rejoice Τhe Adorned”, με το υπέροχο πιάνο του και τη μοναδική φωνή του Mathias Blad, αν και θα ήταν άδικο να μην αναφερθώ και στους δύο κιθαρίστες, Stefan Weinerhall και Jimmy Hedlund για την καταπληκτική τους δουλειά και στις έντεκα συνθέσεις του “From A Dying Ember”.
Έτσι δρομολογείται η επιστροφή των Σουηδών, έξι χρόνια μετά το “Black Moon Rising”, με έναν ποιοτικότατο και χορταστικό από κάθε άποψη δίσκο. Ίσως με συνεχόμενες ακροάσεις να καταφέρει να μπει και στα καλύτερα του είδους στο οποίο κινείται, αλλά να σας πω και κάτι, μικρή σημασία έχουν αυτά. Αυτό που μετράει, είναι ότι οι Falconer μάς γύρισαν πίσω στα χρόνια, που κάθε τι καινοτόμο στον σκληρό ήχο μάς φαινόταν μαγικό, μιλώντας σε προσωπικό επίπεδο πάντα. Τώρα που τους ξαναβρήκα, θα είναι έγκλημα να τους χάσω πάλι.
Βαθμολογία: 79/100
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Comments
