Συντάκτης: Τζοβάνα Σπήλιου
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την ημέρα που είχαμε τη χαρά να παρευρεθούμε στην προακρόαση της τρίτης full length δουλειάς των «δικών» μας symphonic metallers Fallen Arise ονόματι “Enigma”. Θα το λέω κάθε μα κάθε φορά: ανυπομονώ πάντα μετά από κάθε προακρόαση να ακούσω κανονικά το δίσκο αρκετές φορές για να δω αν όντως θα μείνω στην αρχική και αυθόρμητη εντύπωση, που μου άφησε εκείνη η πρώτη φορά. Επειδή λοιπόν μία φορά ποτέ δεν είναι αρκετή, πλέον ο δίσκος βρίσκεται στα χέρια μας, τον έχουμε απολαύσει αρκετές φορές (όπως και του αξίζει άλλωστε) και μπορούμε να επιστρέψουμε πλέον με μία πιο ολοκληρωμένη άποψη.
Μεσολάβησαν σχεδόν πέντε χρόνια από την κυκλοφορία του δεύτερου studio δίσκου τους “Adeline” μέχρι το “Enigma”. Αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα θα πει κανείς, μέσα στο οποίο όμως η μπάντα ωρίμασε, εξελίχθηκε, έκανε αλλαγές στον ήχο της, αλλά και στη σύvθεση της. Ενώ στο δίσκο συμμετείχαν οι Giacomo Paradiso και Paul Culley, πλέον συναντάμε τους Spyros Vasilakis και Jason Ioakeim σε κιθάρα και μπάσο αντίστοιχα. Στα φωνητικά παραμένουν οι Fiona Creaby και Vlasis K, στα drums ο Marios K. και στα keyboards o «εγκέφαλος» της μπάντας, Gus Dibelas.
Το “Enigma” αποτελείται από δέκα συνθέσεις, εκ των οποίων η πρώτη είναι instrumental: το επικό και ατμοσφαιρικό “In Adentu Deorum” μας εισάγει στο μουσικό «αίνιγμα» των Fallen Arise για να ακολουθήσει δυναμικά το ομώνυμο “Enigma”, το οποίο έχει ήδη κυκλοφορήσει και σε lyric video. Υπέροχη η συμφωνική εισαγωγή του, με τα drums να κρατάνε το ρυθμό δυναμικά. Από εκεί που με συνεπαίρνουν τα φωνητικά της Fiona με την μελωδικότητα τους, εκεί μπαίνει δυναμικά ο Vlasis για να δώσει την απαραίτητη αγριάδα με τα ξεχωριστά brutal φωνητικά του. Συνέχεια με το πρώτο video clip από το “Enigma” (τη σκηνοθεσία του οποίου ανέλαβε ο μετρ του είδους Patric Ullaeus), το “Reborn”. Το εν λόγω κομμάτι χαρακτηρίζει ξεκάθαρα την ανάγκη της μπάντας για «αναγέννηση» και στροφή του ήχου τους σε μία πιο ποπ αισθητική, σε συνδυασμό πάντα με τα δυναμικά ή τα συμφωνικά στοιχεία, που τόσο τους χαρακτηρίζουν. Το “Forsaken” που ακολουθεί ρίχνει για λίγο τους τόνους, για να έρθει το “Embers” να μας ξεσηκώσει. Στο εν λόγω κομμάτι είναι αρκετά έντονο το ορχηστρικό στοιχείο, το οποίο μου φέρνει και ένα feeling από το “Rock You Like Α Hurricane” των Scorpions με τη φιλαρμονική του Βερολίνου. Το “Without Disguise”, που ακολουθεί φλερτάρει έντονα με το power metal, με τα πλήκτρα να κλείνουν το μάτι στους Stratovarius, ενώ το “Released” είναι άκρως μελωδικό με ένα refrain που σε κάνει να θες να το σιγοτραγουδήσεις.
Το τραγούδι που με κεραυνοβόλησε από την προακρόαση εξακολουθεί να μου δημιουργεί κάθε φορά που το ακούω τα ίδια έντονα συναισθήματα: το παραμυθένιο “Forever Winter” είναι από τα κομμάτια, που δε μπορώ να σταματήσω να ακούω. Μου δημιουργεί εικόνες στο μυαλό μου, ενώ με συνεπαίρνει η θεατρικότητα, η μελαγχολική του ατμόσφαιρα και η μελωδικότητα του. Είναι σαφέστατα το έπος του δίσκου και για μένα το καλύτερο κομμάτι, που έχει γραφτεί ποτέ από την μπάντα. To παραμύθι συνεχίζεται υπό τους ήχους της ακουστικής κιθάρας με το “Horizon” και το μυαλό μου ταξιδεύει στο “The Bards’ Song” των Blind Guardian. Αυτά τα δύο κομμάτια μου δένουν τόσο πολύ μεταξύ τους και μου δίνουν την αίσθηση πως θα μπορούσαν να αποτελέσουν και κομμάτια από το soundtrack μια αναγεννησιακής ταινίας. Το κλείσιμο ανήκει όμως στο δυναμικό και με πολλές εναλλαγές “The Storm Inside”, το οποίο δίνει και μια πιο progressive αίσθηση στο κουπλέ, με τα πλήκτρα και τα drums να κλείνουν το μάτι στο “Roll Τhe Fire” των Conception. Το δε σόλο στο τέλος απογειώνει το κομμάτι και του δίνει μια πιο ξεχωριστή ατμόσφαιρα.
Μετά από αρκετές ακροάσεις μπορώ να πω με ασφάλεια πως οι Fallen Arise ξεπέρασαν τους εαυτούς τους με το “Enigma”, του οποίου οι συνθέσεις δένουν απόλυτα μεταξύ τους και το κάνουν να ρέει αρμονικά. Στιχουργικά δίνει την αίσθηση του concept αν και δε δημιουργήθηκε με αυτό το σκεπτικό. Χαίρομαι ειλικρινά όταν τέτοιες αξιόλογες δουλειές προέρχονται από ελληνικές μπάντες, που με άνεση μπορούν να σταθούν δίπλα σε αντίστοιχες κυκλοφορίες του εξωτερικού. Αν και το συμφωνικό metal παρουσιάζει έναν κορεσμό, οι Fallen Arise βάζουν τη δική τους προσωπική σφραγίδα, συνδυάζουν και άλλα μουσικά είδη μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να μας παρουσιάζουν την πιο ολοκληρωμένη τους δουλειά, που σίγουρα αξίζει της προσοχής μας.
Βαθμολογία: 77/100
Για το Rock Overdose,
Τζοβάνα Σπήλιου
Comments
