Συντάκτης: Μιχάλης Τσολάκος
Δεκαεννιά χρόνια από την πρώτη μας γνωριμία και δεκαέξι από τότε που γίναμε «κολλητοί», οι Fates Warning, πέρα από δύο μέτριες στιγμές σε σανίδι και στούντιο, δε με απογοήτευσαν ποτέ. Γιατί να το κάνουν τώρα λοιπόν; Το πολυαναμενόμενο “Long Day Good Night” έχει ένα μειονέκτημα, πρέπει να συναγωνιστεί το εξαιρετικό “Theories Of Flight”, το οποίο με τη σειρά του είχε το μεγάλο πλεονέκτημα να ακολουθεί το μετρίως μέτριο “Darkness In A Different Light”. Μεσολάβησαν τέσσερα χρόνια, οι Αμερικάνοι ήρθαν και ξαναήρθαν στη χώρα μας, είχαμε και την τιμή για το δωράκι του “Live Over Europe”, αλλά τώρα η αναμονή έλαβε τέλος.
Το νέο άλμπουμ της μπάντας, έτσι όπως το προσέγγισα από την πρώτη ακρόαση, δίνει την εντύπωση ότι οι Fates Warning έβαλαν κάτω τα “Parallels”, “Disconnected”, “FWX” και “Theories Of Flight”, αντλώντας τα καλύτερα τους στοιχεία. Prog rock/metal και heavy metal, σε έναν επικό και μεγάλο δίσκο, από τους μεγαλύτερους της 35χρονης (και βάλε) πορεία τους. Ακούγωντας προσεκτικά λοιπόν, το “Long Day Good Night” είναι καταρχάς φιλόδοξο. Συναντάμε ποικιλία οργάνων, όπως cello από τον Raphael Weinroth-Browne στο “Under The Sun” και βιολί από τον Mika Posen στο ίδιο κομμάτι, αλλά και έκτακτες συμμετοχές μουσικών σε άλλες συνθέσεις. Ο George Hideous παίζει μπάσο στα “When Snow Falls” (o Gavin Harrison εδώ παίζει επίσης ντραμς αντί του Bobby Jarzombek) και “The Last Song” αντί του Joey Vera, ενώ ο Mike Abdow κάνει έκτακτα κιθαριστικά περάσματα στα μέσα του “Shuttered World”, στα τέλη του “The Way Home” και σε διάφορα σημεία του “The Longest Shadow Of The Day”.
Mιλάμε για 72 λεπτά μουσικής, με κύριο συνθέτη και παραγωγό τον Jim Matheos και βασικό στιχουργό τον Ray Alder. Συνθετικά συνεισφέρει στο “Begin Again” o Jarzombek, όπως και στο “Glass Houses”, ενώ στο “The Longest Shadow Of The Day” η μουσική και στίχοι ανήκουν αποκλειστικά στον Jim. Θα προτιμούσα το δίσκο λίγο μικρότερο σε διάρκεια και ενδεχομένως με λιγότερα κομμάτια, αλλά αυτό δεν αναιρεί την ποιότητά του. Ήδη από το εναρκτήριο “The Destination Onward” έχουμε κορυφές, όπως τα “Shuttered World”, “Now Comes The Rain” (mid tempo μπαλάντα), “The Way Home”, “Begin Again” και το ενδεκάλεπτο έπος “The Longest Shadow Of The Day”.
Λόγω και της πίεσης χρόνου που υπάρχει μερικές φορές, προκειμένου να παρουσιαστεί μια ολοκληρωμένη γνώμη για ένα άλμπουμ, το 13ο δημιούργημα των λατρεμένων Fates Warning ίσως και να αδικείται από τον παρακάτω βαθμό. Χρειάζεται άπλετος χρόνος και άνεση για μια -όπως του πρέπει- ακρόαση ενός δίσκου των Hartford-ιανών. Το ξέρω και το ξέρετε πως σε ένα μήνα που θα προστίθεται από τώρα, το “Long Day Good Night” θα ωριμάζει και θα ανεβαίνει βαθμίδα. Τι κι αν κατάφεραν ή όχι να φτάσουν ή και να ξεπεράσουν το “Theories Of Flight”; Εύκολο να πούμε ότι δεν τα κατάφεραν, αλλά και τι σημασία έχει, ο χρόνος θα το δείξει προσωπικά για τον καθένα αυτό.
Το νέο δώρο των Αμερικάνων προς την ανθρωπότητα είναι πάρα πολύ καλό, ειλικρινά μιλώντας και με όχι πολύ διαθέσιμο χρόνο για γίνει «κτήμα μου». Φαντάζομαι ποιο είναι το ταβάνι του, αν και με σεβασμό προς την μπάντα πρώτα απ’ όλα (μια από τις αγαπημένες μου) κι εν συνεχεία προς τον οποιονδήποτε θα έρθει σε επαφή με το άλμπουμ, θα αποτυπώσω με νούμερα τη γεύση που μου έχει αφήσει μέχρι στιγμής…
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Comments
