Συντάκτης: Νικόλας Καλογήρου
Μετά την κυκλοφορία τριών μεμονωμένων νέων κομματιών έρχεται η σειρά του τρίτου πολυαναμενόμενου album από τα παιδιά από την Πάτρα. Δεν αναφέρομαι φυσικά στους τεράστιους λαϊκούς βάρδους αλλά στους ιδιαίτερους πια μουσικά Fuel Eater με το νέο τους πόνημα με τίτλο "Echoes Of Absurdity". Έχοντας ήδη δείξει δείγματα εξέλιξης από το ”Soberian Kinship”, ήρθαν πιο ώριμοι μετά από πέντε χρόνια με το νέο τους δημιούργημα, παρουσιάζοντας οκτώ συνθέσεις με νεύρο, σε μία γεμάτη παραγωγή από τον Γιάννη Μιλιώνη. Τα stoner στοιχεία εννοείται ότι εξακολουθούν να υπάρχουν τόσο της 90s φιλοσοφίας όσο και της μετάλλαξης ως κράμα με το grunge (και metal) ήχο των θεών Alice in Chains. Έτσι και αλλιώς βλέπουμε ότι αυτά τα δύο ήδη (stoner και grunge) έχουν παντρευτεί για τα καλά και ειδικά τα τελευταία 20 χρόνια πολλές μπάντες της Ευρώπης και κυρίως της Αμερικής αλλά και ελληνικές τον έχουν ενσωματώσει στον ήχο τους και στις συνθέσεις τους. Στο ”Echoes Of Absurdity” θα παρατηρήσεις αυτά τα στοιχεία συν μια αύρα alternative, doom και λίγο παλιάς κοπής metal νοοτροπίας, όλα αυτά προσαρμοσμένα στον προσωπικό χαρακτήρα των Πατρινών.
To album ξεκινάει δυναμικά με το κομμάτι ”Of Dust and Lust” όπου με μια QOTSAειδές εισαγωγή να δίνει το έναυσμα, συνεχίζει σε πιο grunge μονοπάτια με φόρο τιμής ειδικά στους Alice In Chains. Με την ατάκα ”Ώστε κουβαλάτε και σπαθιά κωλόπαιδια!” από την ταινία “Φυλακές Ανηλίκων” ακολουθεί το ελληνόφωνο “III Noma”, το οποίο μας επιβεβαιώνει πως η ελληνική μουσική είτε παραδοσιακή, είτε ρεμπέτικη, όταν παντρευτεί με το heavy rock έχει ιδιαίτερη χροιά στο αυτί. Έτσι και αλλιώς οι ρεμπέτες είναι από τους πρώτους ροκάδες και μεγάλους δάσκαλους, οπότε όταν εκτελεστεί σωστά το πάντρεμα με τη ροκ, το αποτέλεσμα είναι τέλειο. Στο συγκεκριμένο κομμάτι εκτός από το πολύ καλά παιγμένο ορχηστρικό μέρος βοηθάει και η ιδιαίτερη φωνή του Gordon που το απογειώνει. Στο τρίτο κομμάτι με τίτλο “Sen” γίνεται πιο εμφανής η επιρροή και η αγάπη που έχουν τα παιδιά για τους Alice In Chains χωρίς όμως να ξενίζει.
Σε παρόμοιο περίπου μοτίβο με την προσθήκη πιο metal νοοτροπίας συνεχίζει και το ”Your Friend, Jean Paul”, για να μας ηρεμήσουν με το “The Whisperer”, μία έντονη μπαλάντα με την προσθήκη βιολιού στην εισαγωγή που σε ταξιδεύει. Έκτο στη σειρά έρχεται το “Equidistant” σε πιο alternative μονοπάτια, για να μας βαρύνει μετά μία heavy rock doomίλα ονόματι “Book of Absurdity”, με μία επική θα έλεγα χροιά στα φωνητικά, τιμώντας όλοι τους με αυτό τον τρόπο κάποιους πατέρες του είδους, απλά προσαρμόζοντάς τη στα μέτρα τους. Ο δίσκος κλείνει με το κομμάτι “Trending on Every Dimension” όπου μετά από μία ταξιδιάρικη desert εισαγωγή, τα παιδιά μας γυρίζουν και λίγο πίσω, στη νοοτροπία που ξεκίνησαν σαν μπάντα παίζοντας πιο stoner και σολάροντας μελωδικά και εγκεφαλικά. Θα μπορούσες να πεις ότι είναι και ένα ρεζουμέ κομμάτι μαζεύοντας περιληπτικά ότι ακούστηκε σε όλο το δίσκο.
Το ”Echoes Of Absurdity” με κέρδισε στο σύνολό του γιατί είναι μια ώριμη δουλειά όπου οι Πατρινοί κάνουν το μεράκι τους και αυτό φαίνεται σε κάθε νότα. Οι επιρροές τους είναι εμφανείς σε κάποια σημεία και δεν με χαλάει καθόλου. Παντρεύουν πολλά είδη, αποτίνουν φόρο τιμής σε συγκροτήματα, μουσικούς και είδη που αγαπάνε και αυτό που τους τιμάει είναι ότι το κάνουν καλά. Πόσοι έχουν προσπαθήσει να αποτυπώσουν στα τραγούδια τους όλα αυτά που γουστάρουν και τελικά σπάνε τα μούτρα τους ή το χειρότερο γίνονται αδιάφοροι; Εδώ αυτό δεν ισχύει. Παίζουν αυτό που ξέρουν και αγαπάνε με το δικό τους ταπεραμέντο. Μέσα σε όλα αυτά να προσθέσουμε την υπεροχή γραφιστική δουλειά στο εξώφυλλο από την A.D. Visions. Χαίρομαι που σε αυτό το δίσκο ακούω την εξέλιξη της μπάντας, έχοντας φύγει βέβαια αρκετά από τον ήχο του πρώτο τους album (το αγαπάω το “Centralia”, είναι δύναμη), ενσωματώνοντας όμως πολλά στοιχεία μέσα από καλοπαιγμένες δυνατές συνθέσεις.
Βαθμολογία: 90/100
Για το Rock Overdose,
Νικόλας Καλογήρου
Comments
