Ημερομηνία δημοσίευσης: 2 Μαρτίου 2018
Με περισσή ανυπομονησία έβαλα να ακούσω το τελευταίο πόνημα των Ολλανδών Funeral Winds, και με χαρά ανακάλυψα ότι ήταν ακριβώς αυτό που ήθελα. Περίπλοκες μελωδίες που δίνουν νέα πνοή στο blackmetal, μουσική κατάρτιση που αναλύεται σε πολύχρωμα solos κιθάρας και μπάσου, στίχοι που πραγματεύονται τη φύση των διαπροσωπικών σχέσεων αλλά και τις αντιθέσεις τους, πειραματικός ήχος και ανατρεπτική παραγωγή….not. Τι περιμένατε ακριβώς από τους Funeral Winds; Οι τύποι (καλά, ο τύπος βασικά) υπάρχουν από το 1991, βγάζουν δίσκο όποτε τους γουστάρει και είναι αφοσιωμένοι στην βασική, βρώμικη συνταγή του ωμού, πρωτόγονου black metal.
Το “Sinister Creed” είναι το τέταρτο full-length μέσα σε μια πορεία 27 χρόνων, με απόσταση 11 ετών από το προηγούμενο, “Nexion Xul-The Cursed Bloodline” – τέτοιες χρονικές αποστάσεις είναι προφανώς ο τρόπος του Hellchrist Xul, ιθύνοντα νου και μοναδικού μόνιμου μέλους της μπάντας, να μας λέει «δεν με ενδιαφέρει καθόλου το τι πιστεύετε, κάνω αυτό που μου αρέσει και τέλος». Και πού είναι το πρόβλημα σε αυτό; Πουθενά, αρκεί να μην έχετε ζήτημα με τα χρήματα. Είναι δεδομένο ότι σε τέτοιες εποχές, οι κυκλοφορίες που περνούν από τα αυτιά μας είναι αμέτρητες, και το βαλάντιό μας δεν επαρκεί για την υποστήριξη όλων – πόσω μάλλον στους δύσκολους καιρούς που περνάμε.
Κατά τη γνώμη μου, το “Sinister Creed” απευθύνεται κυρίως σε όλους όσοι συλλέγουν τη δισκογραφία των Funeral Winds. Σίγουρα, μιλάμε για ένα όνομα που υπάρχει στη σκηνή εδώ και πάμπολλα χρόνια, αλλά η κάθε του κυκλοφορία δίνει την αίσθηση ότι δεν ξεπέρασε ποτέ την «ορθόδοξη» (κουβέντα να γίνεται) πίστη στο δεύτερο κύμα του black metal. Από το punk-ικο εναρκτήριο κομμάτι μέχρι το υπερ-παγωμένο “Nunc et in hora mortis nostrae”, που κλείνει ιδανικά το δίσκο, έχουμε στα χέρια μας περίπου μισή ώρα χορταστικού, επιθετικού 2nd-wave blackmetal, με αρκετές δόσεις μονοχορδικής/blaze-in-the-northern-sky νεκρίλας, που περιέχει ακριβώς τα μουσικά στοιχεία (εναλλαγές blasts με αργά μέρη, χαώδης παραγωγή, σκισμένα φωνητικά) που περιμένετε από τέτοιου είδους κυκλοφορίες.
Στιχουργικά μιλώντας, το album είναι ένα βήμα παραπάνω από το μέσο όρο του ιδιώματος. Ενώ δεν ξεφεύγει από την πολυαγαπημένη θεματολογία «άνθρωπος = κακό/μεταφυσικές επικλήσεις = καλό», έχει πιο εκλεπτυσμένο λεξιλόγιο, λατινικές (κλασικά) και ελληνικές (όχι και τόσο κλασικά!) πινελιές.
Σίγουρα, μετά από 2-3 ακροάσεις ενδεχομένως να έχετε ξεχάσει τα κομμάτια που απαρτίζουν το “Sinister Creed” και να έχετε αρχειοθετήσει το album στην (εγκεφαλική σας) αποθήκη όπου φυλάσσονται οι old-school black metal δίσκοι. Δε σημαίνει ότι δε θα έχετε περάσει καλά όμως.
Βαθμολογία: 60/100
Για το Rock Overdose,
U. Demens
Comments
