Συντάκτης: Τζοβάνα Σπήλιου
Οι H.E.A.T επιστρέφουν δισκογραφικά με τον έκτο studio δίσκο τους ονόματι “H.E.A.T II”, έτσι απλά και λακωνικά. Με το «ΙΙ» στον τίτλο οι H.E.A.T θέλουν να μας συστηθούν ξανά και να μας δηλώσουν πως θα ακούγονταν αν αυτός ο δίσκος αποτελούσε το ντεμπούτο τους σήμερα. Προσωπικά, δε με απογοήτευσε ποτέ μουσικά αυτή η μπάντα για να νιώσω την ανάγκη να μου ξανασυστηθούν, αλλά χαίρομαι πολύ που το κάνουν με αυτόν τον δίσκο.
Η ιστορία των H.E.A.T είναι πάνω κάτω γνωστή από το 2007 μέχρι και σήμερα, με τις προηγούμενες πέντε κυκλοφορίες τους να μας χαρίζουν εξαιρετικές στιγμές καθαρόαιμου hard rock. Εμφανίστηκαν σε μια περίοδο που ελάχιστες πλέον μπάντες υπηρετούσαν τον ήχο που κάποτε δέσποζε τη δεκαετία του ‘80 με αρχές ‘90 για να του δώσουν μία νέα πνοή, να μας κάνουν να νοσταλγήσουμε, αλλά και να φέρουν νέο αίμα που θα τους ακολουθήσει και θα μπει ενδεχομένως και στη διαδικασία να ακούσει μπάντες και κυκλοφορίες της τότε εποχής. Οι H.E.A.T αν και πατάνε στον τότε ήχο, δε μου έδωσαν ποτέ την αίσθηση πως αντιγράφουν ή στηρίζονται στο παρελθόν. Ακούγονται απολύτως σύγχρονοι, φρέσκοι, με δυναμισμό και ενέργεια, που μπάντες κάθε είδους θα ζήλευαν. Τα κομμάτια τους είναι σκέτοι δυναμίτες, με ρυθμό και ένταση, με μελωδίες που αποτυπώνονται στο μυαλό με το πρώτο άκουσμα και εθίζουν άμεσα. Πέρα από την εξαιρετική μουσική που μας προσφέρουν, υπάρχει αδιαμφισβήτητα ένα πολύ σημαντικό στοιχείο, το οποίο τους κάνει να διαφοροποιούνται: ο frontman τους Erik Grönwall. Ο άνθρωπος για μένα είναι φαινόμενο πραγματικά. Πέρα από τις απίστευτες φωνητικές του ικανότητες και την ερμηνευτική του δεινότητα, η ένταση και η ενέργεια του στις live εμφανίσεις της μπάντας είναι αξιομνημόνευτες. Όσοι είχαν την τύχη να τον δουν ζωντανά νομίζω έπαθαν σοκ. Ακόμα και να μην ξέρεις τα κομμάτια τους, ακόμα κι αν δεν έχεις ιδέα ποιοι είναι, μόνο και μόνο το ότι αυτός ο άνθρωπος βρίσκεται πάνω στη σκηνή, καταφέρνει να σε ξεσηκώσει και να σε παρασύρει. Ο Grönwall έχει χάρισμα, έχει άστρο, έχει το attitude και την τρέλα που χρειάζεται για να εξελιχθεί σε παγκοσμίου φήμης frontman. Είναι διασκεδαστής με όλη τη σημασία της λέξης και ξέρει πως να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού του. Όταν λοιπόν μια μπάντα κερδίζει τον κόσμο πάνω στο σανίδι, αυτό λέει πολλά για το μέλλον της.
Κάτι άλλο, το οποίο επίσης μου κεντρίζει το ενδιαφέρον σε αυτή τη μπάντα είναι η χρήση των keyboards από τον Jona Tee. Παίζουν μεγάλο ρόλο τα πλήκτρα στα κομμάτια τους, γεμίζοντας υπέροχα τις μελωδίες, χωρίς να υπάρχουν απλά ως διακοσμητικό στοιχείο.
Τι μας επιφυλάσσουν λοιπόν οι Σουηδοί στο “H.E.A.T II”, την παραγωγή του οποίου για πρώτη φορά ανέλαβε εξ’ ολοκλήρου η μπάντα; Για περισσότερο από 45 λεπτά έντεκα κομματάρες, η μία καλύτερη από την άλλη, συνθέτουν το hard rock παζλ των H.E.A.T. Η έναρξη ανήκει στο “Rock Your Body”, το οποίο καταφέρνει με άνεση να «ταρακουνήσει» τα κορμιά μας με τον ρυθμό του. Ατμοσφαιρική η εισαγωγή, με τα πλήκτρα να δίνουν πάσα στην κιθάρα του Dave Dalone και στο rhythm section των Jimmy Jay και Crash για να χτίσουν όλοι μαζί έναν hard rock ύμνο, που ήδη τον φανταζόμαστε σαν εναρκτήριο κομμάτι των συναυλιών της μπάντας. Ο ήχος της μηχανής του αυτοκινήτου που μπαίνει μπρος μας κάνει να πατήσουμε τέρμα το γκάζι με τον δυναμίτη, που λέγεται “Dangerous Ground”. Δυναμικό κομμάτι, με άγριο ύφος και ωραία ξεσπάσματα στη φωνή του Grönwall. Είμαστε στα πρώτα δύο κομμάτια του δίσκου και η ένταση είναι αμείωτη. Η συνέχεια ανήκει στο προσωπικά λατρεμένο “Come Clean”, που από το πρώτο άκουσμα με έθισε απόλυτα στον ρυθμό του. Υπέροχη η ατμόσφαιρα και το συναίσθημα του κομματιού σε συνδυασμό με το εξαιρετικό σολάρισμα κιθάρας προς το τέλος. Με αυτά τα τρία κομμάτια προσωπικά ένιωσα κάτι να μου λέει ότι ίσως και να μιλάμε για μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες της μπάντας. Η «νίκη» είναι βέβαιη λοιπόν και το “Victory” είναι εδώ για να το επιβεβαιώσει. Σούπερ συναυλιακό κομμάτι με φοβερό tempo, το οποίο ερμηνευτικά μου θυμίζει και κάτι από Ronnie James Dio. Εδώ τα πλήκτρα σε συνδυασμό με την κιθάρα δίνουν ρέστα και έρχονται να επιβεβαιώσουν τον σημαντικό ρόλο που παίζουν στον ήχο της μπάντας, όπως προαναφέραμε. Στροφή σε πιο blues και σαγηνευτικά μονοπάτια με το “We Are Gods”, το οποίο εξελίσσεται στον απόλυτο δυναμίτη. Φοβερό κι εδώ το σόλο κιθάρας, που απογειώνει το κομμάτι. Σχεδόν στα μισά του δίσκου και η αδρεναλίνη ανεβαίνει επικίνδυνα με το ανεβαστικό “Adrenaline”, που μας ταξιδεύει με τον ρυθμό του. Το “One By One” μας συστήθηκε το Σεπτέμβριο του 2019, αποτελώντας μια πολλά υποσχόμενη πρόγευση για το τι θα ακούσουμε στο “H.E.A.T II”. Δε βγήκε τυχαία ως πρώτο single αυτό το κομμάτι και κάτι μας λέει πως θα αποτελέσει ένα από τα αγαπημένα συναυλιακά κομμάτια του κοινού. Μέσα σε 11 κομμάτια υπάρχει χώρος και για μια ερωτική μπαλάντα όπως το “Nothing To Say”, που θα ρίξει τους τόνους και θα κάνει όλους τους ρομαντικούς και πονεμένους να το σιγοτραγουδάνε. Μπροστά βγαίνουν τα πλήκτρα στο “Heaven Must Have Won An Angel”, το οποίο κινείται σε πιο mid-tempo ρυθμό σαν μια φυσική συνέχεια από την μπαλάντα. Αν θα μπορούσα να διαλέξω τις πιο «αδύναμες» στιγμές του δίσκου αυτές θα ανήκαν στην μπαλάντα και σε αυτό εδώ το κομμάτι. Εξαιρετικά και τα δύο κομμάτια, οπότε φανταστείτε πως είναι όλος ο δίσκος αν αυτά είναι τα αδύναμα… Μία ανάσα πριν το τέλος και έρχεται το “Under The Gun” με το φοβερό του groove και το κλασικό hard rock feeling του να μας απογειώσει - επίσης από τα κορυφαία κομμάτια του δίσκου. Το καλύτερο όμως έμεινε για το τέλος: το φινάλε δικαιωματικά ανήκει στο επικό “Rise”, το οποίο θα σηκώσει πολλές γροθιές ψηλά με το αγωνιστικό του refrain.
Το “H.E.A.T II” πιστεύω ότι φλερτάρει επικίνδυνα με το να γίνει ένα από τα κλασικά album της μπάντας, ενδεχομένως και από τις καλύτερες μέχρι τώρα κυκλοφορίες της και σίγουρα το βλέπω ανάμεσα στις κορυφαίες κυκλοφορίες του 2020. Προσωπική μου αδυναμία αποτελούσαν πάντα οι τρεις τελευταίες κυκλοφορίες της μπάντας λόγω του Grönwall στα φωνητικά και αυτός εδώ ο δίσκος έρχεται να τοποθετηθεί στην κορυφή. Με κάθε νέα τους κυκλοφορία οι H.E.A.T κατάφερναν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους και το ίδιο έκαναν και τώρα. Ο δρόμος για την κορυφή είναι ανοιχτός και τους ανήκει. Ανυπομονούμε για τη συνέχεια… Ραντεβού τον Σεπτέμβρη για να ζήσουμε από κοντά μεγάλες στιγμές.
Βαθμολογία: 90/100
Για το Rock Overdose,
Τζοβάνα Σπήλιου
Comments
