“Όταν η πρόοδος είναι το βασικό εργαλείο ”
Οι Βρετανοί Haken δημιούργησαν μεγάλη αίσθηση στον progressive χώρο με την προηγούμενη δουλειά τους, το αριστουργηματικό "The mountain". Ένα απίστευτο μνημείο μουσικής που άγγιξε πολύ κόσμο, αλλά δημιούργησε και μεγάλες προσδοκίες σχετικά με το πώς θα ακούγεται ο διάδοχός του. Και όπως κάθε προοδευτικό συγκρότημα που σέβεται τον εαυτό του, δεν επανέλαβαν ούτε ένα δευτερόλεπτο από το "The Mountain", αλλά δημιούργησαν κάτι διαφορετικό, με δική του οντότητα και ικανό να κοντράρει στα ίσια το "The Mountain", κι ας μη μοιάζουν.
Αυτό λοιπόν που πραγματοποιούν εδώ είναι μια μίξη των πιο σκληρών τους στοιχείων με τα πραγματικά καλά μουσικά στοιχεία του progressive rock της δεκαετίας του 80'. Αυτό δεν έχει γίνει τυχαία. Ακόμα κι από το εξώφυλλο φαίνεται η διάθεση για εξερεύνηση αυτών των καλών στιγμών, σε μια δεκαετία που μόλις ξεκίνησε να φτιάχνεται και να εξελλίσεται ο ηλεκτρονικός υπολογιστής. Η μοναδική στιγμή όμως που η μουσική του 80' έχει κατακτήσει ολοκληρωτικά τον ήχο είναι στο κομμάτι "1985", το οποίο όμως διατηρεί κι αυτό κάποια σκληρά στοιχεία. Στα υπόλοιπα κομμάτια υπάρχει απλά μια διάχυτη διάθεση εναλλαγών, οι οποίες ηχητικά αγγίζουν και το djent.
Εκεί όμως που η μουσική απογειώνεται και δημιουργεί αισθήματα μεγαλείου είναι στο 15λεπτο "The Architect". Εδώ μέσα συμπυκνώνεται όλη η ουσία και η διάθεση για εξερεύνηση του συγκροτήματος, στο οποίο μάλιστα επαναφέρανε για λίγες στιγμές μόνο, τα growls που χρησιμοποιήθηκαν στο ντεμπούτο, αλλά θα τα ακούσετε μόνο στο τέλος του κομματιού, σε ένα σημείο όπου συμμετέχει και ο Einar Solberg των Leprous υποβάλλοντας ταπεινά τα σέβη του σε ένα μεταβαλλόμενο τέρας, χωρισμένο ουσιαστικά σε τέσσερα διαφορετικά μέρη τα οποία εξυπηρετούν διαφορετική δουλειά το καθένα.
Από εκεί και πέρα, τα επόμενα κομμάτια είναι πιο κοντά στο παραδοσιακό ύφος των Haken, με αρκετά πειραματικά σημεία να τριγυρίζουν εδώ κι εκεί. Αυτό που ξεφεύγει εντελώς ξανά, είναι το κομμάτι που κλείνει το δίσκο, το 9λεπτο "Bound by Gravity", το οποίο πρόκειται για μια πολύ κομψή και καθόλου δακρύβρεχτη μπαλάντα που εξελίσσεται γλυκά και ήρεμα σε κανονικό τραγούδι. Ο τρόπος που εξελίσσεται αφήνει μια γλυκιά γεύση στο στόμα για κλείσιμο, με τον τραγουδιστή Ross Jennings να πραγματοποιεί ίσως την πιο ώριμη ερμηνεία του μέχρι τώρα.
Το "Affinity" λοιπόν, είναι ένα άλμπουμ πανάξιο για να διαδεχτεί το "The Mountain". Είναι εξίσου ισάξιο, παρόλο που είναι αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους σε αρκετά σημεία. Οι Haken δεν έπεσαν στην παγίδα να παίξουν safe και δημιούργησαν ένα δεύτερο σερί αριστούργημα, το οποίο μαζί με τον προκάτοχό του θεωρώ πως θα μνημονεύονται για πολλά χρόνια από την prog κοινότητα. Όταν το progressive χρησιμοποιείται ως πρόοδος και όχι ως επίδειξη τεχνικότητας με συνεχείς επαναλήψεις, θα βγαίνουν συνεχώς δίσκοι σαν το "Affinity". Δίσκοι ορόσημο στη μουσική μας και ικανοί να αλλάξουν την ιστορία της, όπως και τη δημοτικότητα του συγκροτήματος.
Βαθμολογία: 92/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος