Συντάκτης: Μιχάλης Τσολάκος
Oι Bρετανοί αποτελούν, κατά την ταπεινή μου άποψη, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και απρόβλεπτα σχήματα στο χώρο του (όχι μόνο) progressive rock/metal σήμερα. Έχουν μεταπηδήσει πια από το στάδιο των ελπιδοφόρων και θαρρώ πως πλέον ανήκουν στην κατηγορία εκείνων που δείχνουν το δρόμο ή αν προτιμάτε ακολουθούν ένα ολόδικό τους μονοπάτι. Ένα δύσβατο για άλλους μονοπάτι ήχων και τεχνοτροπίας, αλλά οι Haken δεν μασάνε κι ούτε το έκαναν ποτέ. Στρατηγικά βήματα προς τα εμπρός καθόλη τη διάρκεια της καριέρας τους, εξέλιξαν τον ήχο τους από το prog metal των “Aquarius” και “Visions”, σε ένα τεράστιο κράμα από progressive metal, jazz στοιχεία, ηλεκτρονική pop και rock & roll με αφετηρία το “The Mountain” του 2013.
Κορυφές μια πλούσιας δισκογραφίας τα “Vector” και “Virus”, με το δεύτερο να τους πετυχαίνει στην καρδιά της πανδημίας. Και τώρα το “Fauna”, ο έβδομος δίσκος των Λονδρέζων που αναμενόταν με ενδιαφέρον. Θετικό σημάδι οι εννιά συνθέσεις, μερικές αρκετά μεγάλες μεν, αλλά η τελική διάρκεια του άλμπουμ δεν ανεβαίνει επικίνδυνα. Κεντρικό σημείο αναφοράς της «πανίδας» των Haken (η ελληνική μετάφραση του “Fauna”) είναι πως κάθε κομμάτι συνδέεται και με ένα συγκεκριμένο ζώο. Μεταφορικά όμως, η αναφορά σε κάθε ζώο έχει και άμεση σύνδεση με ένα φυσικό πρόσωπο. Πάρτε για παράδειγμα το “Eyes Of Ebony”, η κεντρική ιδέα εστιάζει στον τελευταίο αρσενικό λευκό ρινόκερο που πέθανε σε αιχμαλωσία πριν πέντε χρόνια. Στην πραγματικότητα είναι αναφορά στον πατέρα του κιθαρίστα, βασικού συνθέτη και στιχουργού σε κάποια κομμάτια, Richard Henshall, τον οποίο και έχασε πριν περίπου δύο χρόνια και στη μνήμη του οποίου είναι αφιερωμένο το παρόν δημιούργημα.
Το “Fauna” είναι μια πολυεπίπεδη και δυνατή δουλειά, με ηχητικές εκπλήξεις και αγάπη για το πραγματικό προοδευτικό metal. Σημαντικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα παίζει και ο ερχομός του πληκτρά Peter Jones, που καλύπτει άψογα το κενό του εξίσου σημαντικού για την προσφορά του Diego Tejeida, που αποχώρησε το 2021. Κάθε σύνθεση, κάθε σημείο στο δίσκο έχει το δικό του χαρακτήρα, ένα ξεχωριστό ηχητικό μονοπάτι, που ώθησε στα όριά τους τα μέλη της μπάντας, αλλά και τον κάθε ακροατή ξεχωριστά για να ανακαλύψει τον πλούτο.
Κι όμως, το άλμπουμ ρέει ευχάριστα, ακούγεται ισορροπημένο, παρόλο που κομμάτια σαν τα “The Alphabet Of Me” και “Lovebite” απέχουν από τον συνηθισμένο ήχο των Haken. Κυρίως δε το πρώτο, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και αγαπημένα, αλλά και το δεύτερο, ένα κομμάτι αρκετά συγκινητικό, που πραγματεύεται στιχουργικά τις αποτυχημένες σχέσεις, μέσω της γνωστής αράχνης, μαύρη χήρα. Ο καθένας μπορεί να βάλει σαν παράδειγμα δικές του σχέσεις, φιλικές ή ερωτικές και να ταυτιστεί με το βαθύτερο νόημα του “Lovebite”. Riffs, keyboards και μελωδίες δεν λείπουν και το εναρκτήριο “Taurus” μας βάζει στο κλίμα μονομιάς, ενώ και το “Nightingale” έχει όλες τις προοπτικές να γίνει hit. O ήχος έχει το απαραίτητο βάρος (Ray Hearne και Conner Green σε ντραμς και μπάσο αντίστοιχα φροντίζουν γι’ αυτό), οι Charlie Griffiths, Richard Henshall οδηγούν με τις κιθάρες τους και ο Ross Jennings χρωματίζει κάθε τραγούδι με τη φωνή του.
Το “Fauna” δεν είναι απλό και εύκολο σαν άκουσμα. Απαιτεί χρόνο και μεγάλη προσοχή, κάτι προκλητικό για όσους αγαπάνε την καλή μουσική και ειδικά το ποιοτικό prog rock/metal. Eπόμενη δοκιμασία είναι η ζωντανή απόδοση των όσων ηχογραφήθηκαν και αποτέλεσαν το νέο δίσκο των Βρετανών. Θα τα καταφέρουν; Μπορούν; Νομίζω μια επίσκεψη στα μέρη μας χρειάζεται να το πιστοποιήσει.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Comments
