Ημερομηνία δημοσίευσης: 25 Ιουνίου 2017
Χρόνος: Ιούνιος 2017
Τοποθεσία: 18ο Λύκειο Αθηνών
Ώρα: 10:45
-Ντοκόπουλος, στον πίνακα.
-Όχι ρε π… μάλιστα.
-Για να δούμε. “Hardland”, το ντεμπούτο άλμπουμ του ομώνυμου συγκροτήματος. Διάβασες παιδί μου;
-Μάλιστα. Τον άκουσα πολλές φορές το δίσκο, αλλά ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι το Hard Rock δεν είναι το φόρτε μου.
-Αυτό είναι άσχετο Ντοκόπουλε. Ας άκουγες περισσότερο. Για πάμε.
-Οι Hardland ιδρύθηκαν το 2016 από τους Μιχάλη Πρωτοψάλτη και Κώστα Τάνη, των Δειπνοσοφιστών, και τον Σταύρο Παπαδόπουλο, των Super Vintage. Αργότερα, ο Παπαδόπουλος θα μείνει μονάχα στην παραγωγή και στο συγκρότημα ήρθαν οι Κώστας Ταλταμπάνης και Άγγελος Γουζέτος, από τα Πράσσειν Άλογα.
-Μάλιστα. Και για το δίσκο τι έχεις να μας πεις;
-Καταρχήν, ήδη από το πρώτο κομμάτι, το “Don’t Give a Damn” είναι ξεκάθαρα διάχυτος ο αγνός Hard Rock ήχος, κάτι που γίνεται ολοένα και πιο έντονο καθώς το ένα κομμάτι διαδέχεται το άλλο. Όσον αφορά τη Rock την ίδια, οι Hardland στα τραγούδια τους περνάνε από όλα τα φάσματά της.
-Τι εννοείς;
-Εννοώ, ότι στη μουσική τους υπάρχουν αλλαγές και διακυμάνσεις. Για παράδειγμα υπάρχουν κομμάτια που είναι πιο δυνατά και πιο straightforward Hard Rock, όπως τα “Don’t Give a Damn”, “432 Times” και “Rock ‘n Roll is not Kidding”, κομμάτια που είναι πιο ήρεμα και πολύ πιο μελωδικά, όπως τα “Hard Land” και “Rebel in the Land of the Blue”, ενώ το “My Angels My Devils” είναι περισσότερο up-tempo και πλαισιώνει κάπως την Metal σε ορισμένα σημεία, αλλά με μία σαφή Rock διάθεση.
-Πολύ ωραία. Τι άλλο;
-Σε όλη τη διάρκεια του δίσκου, η μουσική τους έχει αρκετό groove, κάτι που την καθιστά πολύ “ανεβαστική” και κάνει τον ακροατή να γουστάρει, και σε κάποια σημεία θα ακουστούν και κάποια στοιχεία blues. Επίσης, σε ορισμένα πιο Heavy Rock σημεία μου ήρθαν στο μυαλό οι Motorhead, ενώ πιστεύω πως στο κομμάτι “Back Seat Lover” οι Hardland κλείνουν το μάτι τους προς το Glam Metal. Τέλος, δύο από τα στοιχεία που απογειώνουν το δίσκο είναι η κιθάρα του Μιχάλη Πρωτοψάλτη, με τα πολύ ωραία solo, και η φωνή του Άγγελου Γουζέτου, της οποίας η τραχύτητα ταιριάζει απόλυτα στο ύφος του δίσκου. Αυτό βέβαια δεν μειώνει τη φοβερή δουλειά που κάνουν οι Ταλταμπάνης και Τάνης. Γενικά θα έλεγα πως το “Hardland” είναι ένα εξαιρετικό δείγμα Hard Rock, με πολύ ωραίες συνθέσεις, πολύ καλή παραγωγή και άψογη εκτέλεση των κομματιών, που δεν πρόκειται να απογοητεύσει κανέναν.
-Μάλιστα Ντοκόπουλε, πολύ ωραία. Μπορείς να επιστρέψεις στο θρανίο σου.
-Φίου…
Βαθμολογία: 83/100
Για το Rock Overdose,
Μίνως Ντοκόπουλος
Comments
