Συντάκτης: Γεωργία Λαδοπούλου
Μπορούμε με απόλυτη σιγουριά να πούμε πως οι Heaven Shall Burn είναι από τους λίγους που έχουν μείνει πιστοί στον ήχο τους από την αρχή και καθ'όλη τη διάρκεια των εικοσιτεσσάρων χρόνων, που ακολούθησαν από το ξεκίνημα της πορείας τους. Η ταραχή και η έκφραση του θυμού, η οποία προκαλείται μέσα από τη μουσική του συγκροτήματος, είναι ίσως και η πιο ταιριαστή την περίοδο που διανύουμε και μας δόθηκε το “Of Truth And Sacrifice” να έχουμε παραμάσχαλα σε αυτήν την δοκιμασία στην οποία έχουμε υποβληθεί.
Οι Heaven Shall Burn έρχονται, ουσιαστικά, την πρώτη μέρα της άνοιξης με διπλό δίσκο και σύνολο δεκαεννέα κομμάτια. Τα κομμάτια αυτά φτάνουν πάνω από ενενήντα λεπτά σε διάρκεια, οπότε φυσικά και μιλάμε για έναν εκτενώς χορταστικό δίσκο. Ξεκινώντας από το πρώτο μέρος, “Of Truth”, δεν υπάρχει κάτι το οποίο έχει αλλάξει. Μετά το εισαγωγικό κομμάτι που πάντα μας συνηθίζουν, ο δίσκος ξεσπάει σε ένα συνονθύλευμα κτηνώδους οργανοπαιξίας και φωνητικών. Όπως δηλαδή, συμβαίνει πάντα με τους Γερμανούς. Τίποτα που δεν έχουμε ακούσει προηγουμένως, τίποτα που να μας εκπλήσσει ιδιαίτερα. Παρά μόνο συνθέσεις, οι οποίες κρατάνε σταθερά ψηλά την απόδοση του συγκροτήματος και τους δείχνουν κάπως πιο αναζωογονημένους σε σχέση με το “Wanderer” του 2016. Παρ’όλ’αυτά, τίποτα το αξιομνημόνευτο δυστυχώς στο πρώτο μέρος, αφού κάθε κομμάτι μπορούσε κάλλιστα να υπάρχει σε προηγούμενους δίσκους.
Το πράγμα γίνεται πολύ πιο ενδιαφέρον στο “Of Sacrifice”, όπου μπαίνουν κάποιες φρέσκιες πινελιές, αλλά πάντα υπό το χαρακτηριστικό ύφος των Heaven Shall Burn. Για πολλούς εδώ βρίσκονται τα πιο αδύναμα κομμάτια του δίσκου, αλλά προσωπικά χαίρομαι για αυτές τις πινελιές, που μου δείχνουν ότι υπάρχουν και περιοχές τις οποίες το συγκρότημα θέλει να εξερευνήσει και αλλαγές που θέλει να κάνει. Με μέτρο και με πίστη στο προσωπικό τους ύφος, συνδύασαν στοιχεία που δείχνουν μία κλίση προς τον πειραματισμό. Για παράδειγμα τα καθαρά στο “The Sorrows Οf Victory”, σε καμία περίπτωση δε θυμίζουν το συγκρότημα και ίσως ξενίσουν πολλούς, αλλά είναι σίγουρα κάτι θετικό.
Από άποψη παραγωγής, δεν αλλάζει κάτι. Το “Of Truth Αnd Sacrifice” παραμένει χαοτικό και κτηνώδες, όπως ακριβώς ξέρουμε τους Heaven Shall Burn να είναι. Και κάπου εκεί σταματάει και ό,τι μπορεί να ειπωθεί για τον δίσκο. Εδώ πλέον υπάρχει ένα καινούριο σύνολο κομματιών, να αντικαταστήσει το “Wanderer”, που κυμαινόταν στα ίδια περίπου πλαίσια. Λίγες είναι οι στιγμές που ξεφεύγουν από την κλασική ροή της μπάντας και αυτό πρέπει να θεωρηθεί πλεονέκτημα. Κατά τ’άλλα δε μπορώ με σιγουριά να ξέρω κατά πόσο αξιομνημόνευτα θα είναι τα κομμάτια στο “Of Truth Αnd Sacrifice”. Μη με παρεξηγήσετε, ακολουθώ τη μπάντα χρόνια τώρα. Απλά θα ήθελα να δω μια φορά και κάτι παραπάνω.
Βαθμολογία: 65/100
Για το Rock Overdose,
Γεωργία Λαδοπούλου
Comments
