Συντάκτης: Βαγγέλης Κατσής
Οι Hoi-Poi Farplane Wind (σκέτο Hoi-Poi από εδώ και πέρα) είναι ένα συγκρότημα που γνωρίζω πάρα πολύ καλά και ακολουθώ πιστά σχεδόν από όταν πρωτοξεκίνησαν το 2011. Από τότε, οι Θεσσαλονικείς Hoi-Poi έχουν κυκλοφορήσει 2 EP (2013 & 2018), ένα demo το 2015 και το μοναδικό ως τώρα full-length, το “Forever Knows Best” το 2016. Ενδιάμεσα από πρόβες, ηχογραφήσεις και λοιπές υποχρεώσεις, το συγκρότημα έβρισκε πάντα χρόνο για ζωντανές εμφανίσεις, κυρίως –αλλά όχι μόνο- στη Θεσσαλονίκη. Ενδεικτικά, οι Hoi-Poi έχουν παίξει σε Αθήνα και Ιωάννινα, έχουν συμμετάσχει στο Street Art Festival το 2017 και στο Schoolwave 2016 & 2018 και πριν μερικούς μήνες πραγματοποίησαν και την πρώτη τους συναυλία εκτός συνόρων, στην Κοπεγχάγη. Αξίζει να γίνει μια αναφορά στις επικείμενες περιοδείες της μπάντας, καθώς τον Απρίλιο θα πραγματοποιήσουν τη μεγαλύτερη ως τώρα ελληνική περιοδεία τους, ενώ τον Μάιο θα πραγματοποιήσουν την πρώτη τους Ευρωπαϊκή περιοδεία! Η τοποθέτηση «μουσικής ταμπέλας» (aka είδους) ήταν κάτι που πάντα με προβλημάτιζε με τη συγκεκριμένη μπάντα, διότι ενώ μπορεί κανείς να εντοπίσει στοιχεία από punk, indie, alternative και hardcore, δεν είναι εύκολο και απλό να τοποθετήσει το συγκρότημα σε κάποιο από αυτά τα είδη. Οι ίδιοι πάντως μας βγάζουν από τη δύσκολη θέση, δηλώνοντας ότι παίζουν ένα μίγμα post-hardcore/emotive punk με indie επιρροές (σίγουρα όχι “power stoner” όπως έχουν χαρακτηριστεί στο παρελθόν). Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι Hoi-Poi έχουν δημιουργήσει έναν πολύ προσωπικό, ιδιαίτερο και χαρακτηριστικό ήχο και πιστεύω ανήκουν στην κατηγορία “Love them or hate them”.
Στο “Sain’t Adorable” οι συναισθηματισμοί και οι «φλωριές» πάνε περίπατο, μιας και το συγκρότημα μας δείχνει την πιο άγρια πλευρά του, από όλες τις απόψεις. Η μουσική είναι πιο επιθετική σε σχέση με προηγούμενες κυκλοφορίες και τα φωνητικά πιο τσαντισμένα από ποτέ. Οι Hoi-Poi αποφάσισαν να απελευθερώσουν τους καταπιεσμένους hardcore εαυτούς τους και μοιραία να μπουν σε Super Saiyan mode. Δε γνωρίζω αν αυτό έγινε εσκεμμένα, αλλά θεωρώ ότι το εγχείρημα πέτυχε και με το παραπάνω. Παρά την... αγριάδα που χαρακτηρίζει το νέο άλμπουμ, οι Hoi-Poi δε χάνουν ούτε στιγμή την ταυτότητά τους και διατηρούν στοιχεία όπως τις μελωδικές γέφυρες, το νοσταλγικό fuzzy ήχο τους και την πραγματικά άφθονη ενέργεια, που ξεχειλίζει και κυριεύει τον ακροατή. Το “Sain’t Adorable” αποτελείται από οκτώ τραγούδια και ένα sample υπό τον τίτλο “Lude”, το οποίο θεωρώ ότι κατά κάποιο τρόπο χωρίζει το άλμπουμ σε δύο διαφορετικά κεφάλαια, το κάθε ένα αποτελούμενο από τέσσερα κομμάτια. Η σχετικά μικρή διάρκεια του άλμπουμ (σχεδόν 30 λεπτά) δε με πείραξε καθόλου, αφού ο δίσκος ακούγεται πολύ ευχάριστα –σα νεράκι που λένε- και νομίζω τον άκουσα 3-4 φορές συνεχόμενα χωρίς να με κουράσει ή να τον βαρεθώ.
Το “Sain’t Adorable” λοιπόν, δείχνει από την αρχή τα δόντια του, με το εκρηκτικό “Mal Ad Just” που αποτελεί πραγματικά ιδανικό ξεκίνημα και προετοιμάζει το έδαφος για τα επόμενα εξίσου δυναμικά τραγούδια του δίσκου, τα οποία ακολουθούν. Αναφέρομαι στο πιο «ευδιάθετο» “Busybody/Lazybones” και στο αμέσως επόμενό του, το “Chief End”, που κυκλοφόρησε σαν single. Επόμενο (και θεωρητικά τελευταίο του πρώτου «κεφαλαίου» του άλμπουμ) το εξαιρετικό “Life With”, ένα από τα πιο σκοτεινά αλλά και καλύτερα τραγούδια του δίσκου, όπου ο Αντρέας (κιθάρα/πλήκτρα) δίνει ρέστα στο outro. Συνέχεια με το “Lude”, που λειτουργεί ως γέφυρα στο “Sain’t Adorable” και δίνει τη σκυτάλη στο “Whelming”, το οποίο είναι και το μικρότερο τραγούδι του δίσκου με διάρκεια μόλις 1’ και 28”. Το “Whelming” αποτελεί κατά κάποιο τρόπο το φυτίλι του δυναμίτη που λέγεται “Rycorice” και βρίσκεται αμέσως μετά στη σειρά. Μια βαθιά ανάσα του Κώστα (φωνητικά/κιθάρα) αρκεί για να δώσει το σύνθημα να ξεκινήσει ο ΠΑ-ΝΙ-ΚΟΣ, που ενώ δείχνει να εκτονώνεται κατά τη διάρκεια του τραγουδιού, αντιθέτως συσσωρεύεται μέχρι το τέλος αυτού. Λίγο πριν το τέλος του “Sain’t Adorable” βρίσκουμε το “Rest Embarrassed”, τραγούδι στο οποίο ο Άλεξ (κρουστά) τα δίνει όλα, ό,τι κάνει δηλαδή και σε όλο το υπόλοιπο άλμπουμ! Το κλείσιμο ανήκει στο “For Now, Equanimity. So Long.” το οποίο αποτελεί το πιο ηπίων τόνων κομμάτι του δίσκου, αφήνοντας έτσι μια γλυκιά επίγευση και μια ευχαρίστηση/ένα αίσθημα λύτρωσης μετά από το χάος και την πάλη των προηγούμενων τραγουδιών.
Tο δεύτερο full-length άλμπουμ των Hoi-Poi Farplane Wind λοιπόν, είναι μάλλον η πιο ολοκληρωμένη και μουσικά ώριμη δουλειά τους ως τώρα. Το “Sain’t Adorable” είναι ένα άλμπουμ, που ξεχειλίζει από νεανικότητα, ενέργεια, τσαντίλα και νεύρο, αλλά ταυτόχρονα και νοσταλγία. Η βαθμολογία είναι υψηλή, διότι γνωρίζω ότι έπεσε πολλή δουλειά στη δημιουργία του δίσκου και το αποτέλεσμα νομίζω μιλάει από μόνο του. Θα έχετε την ευκαιρία να ακούσετε ολόκληρο το δίσκο στις 3 Απριλίου που κυκλοφορεί, μέσω της Nasty Cut Records και θα είναι διαθέσιμος σε CD, LP, κασέτα και ψηφιακά. Μέχρι τότε θα πρέπει να αρκεστείτε στα singles “Chief End” και “Whelming”-“Rycorice”!
Βαθμολογία: 77/100
Για το Rock Overdose,
Βαγγέλης Κατσής
Comments
