Οι ιεροί δράκοι δεν άργησαν να γράψουν ακόμα ένα δίσκο, αφού από τότε που ξεκίνησαν μας πλασάρουν κάτι καινούριο κάθε χρόνο. Με 17 δίσκους πλέον στη διάθεση έχουμε δει τους Holy Dragons να κάνουν πολλές αλλαγές στο line up τους και κυρίως στον ήχο τους. Λίγα πράγματα που έμειναν ίδια, και σε αυτόν το δίσκο, είναι ο χαρακτήρας και η ταχύτητα. O δίσκος αυτός αποτελείται από 12 τραγούδια με τα 2 από αυτά να είναι κάτι σαν μουσικά γεμίσματα, δηλαδή κομμάτια πολύ μικρού μήκους με μελωδίες από κλασικά όργανα. Τα τραγούδια αυτά είναι τα “Singularity” και “The Long Earth”.
O δίσκος ανοίγει με το ομώνυμο κομμάτι του, το οποίο έχει φοβέρες αλλαγές στο ρυθμό του. Η αρχή του κομματιού δεν έχει καμία σχέση με το υπόλοιπο τραγούδι αφού λίγο πριν από τη μέση και μέχρι το τέλος είναι σαν ακούμε κάτι από Iron Maiden. Οι εντυπώσεις μου από αυτή την εισαγωγή στο δίσκο ήταν καλές. Μας βάζει αμέσως στο κλίμα και μας ενημερώνει ότι θα ακούσουμε μια ‘σαλάτα’ από ήχους και ρυθμούς. Λίγο πιο κάτω συναντάμε το πιο περίεργο δημιούργημα σε αυτό το δίσκο, που είναι το τραγούδι “My Fear”. Ένα τραγούδι σχεδόν 8 λεπτών, ατμοσφαιρικά περίεργο, γρήγορο με όχι τόσο καλό mix. Όπως και σε αλλά τραγούδια του δίσκου τέτοιου μήκους, κάπου στη μέση του κομματιού υπάρχει μια παύση για κάποια δευτερόλεπτα και μετά ακολουθεί το σόλο και ένα εντελώς διαφορετικό instrumental μέχρι να ξανά μπουν τα φωνητικά. Κάτι που βρήκα ενοχλητικό αλλά μπορούμε να δούμε πως είναι κάτι από τον χαρακτήρα του δίσκου.
Aν δούμε το δίσκο έχοντας στο νου μας το παρελθόν της μπάντας, μπορούμε να πούμε ότι δεν τους τελειώνουν και εύκολα οι ιδέες για νέα riffs και μελωδίες. Ο δίσκος είναι γεμάτος εκπλήξεις, από ’κει που δεν το περιμένεις, για παράδειγμα, θα ακούσεις φλάουτο. Στο κομμάτι “Through The Walls Of Lies”, καθώς η κιθάρα σβήνει από το μουσικό τοπίο, ξεκινούν να ηχούν περίεργοι ήχοι, σαν να ακούς Enigma ένα πράμα, φλάουτο, εκκλησιαστικά όργανα και κρουστά. Και σε αυτό το κομμάτι υπάρχει το κενό που αναφέρω πιο πάνω. Τα κομμάτια που άκουσα με ευχαρίστηση είναι τα “Civilizator”, “Through The Walls Of Lies”, και “Secret Friend”, το οποίο είναι από τα πιο classic metal δημιουργήματα του δίσκου, σε τέτοιο βαθμό που θυμίζει κάτι από “The Trooper” των Maiden: ένα αρκετά ευχάριστο κομμάτι. Τέλος, το τραγούδι “Stop The War” είναι αυτό ακριβώς που περίμενα να ακούσω μετά από όλα τα προηγούμενα κομμάτια: ένα ‘in your face’ βρώμικο και γρήγορο thrash, ενώ το “Emptiness”, είναι ένα τραγούδι το οποίο καταστράφηκε από τα φωνητικά σε κάποια σημεία. Έχει καλές γραμμές μελωδίας, όμως το mix, το βάθος, το γρέζι, ειδικά όταν ο Αlexander Kuligin λέει τη φράση the void, είναι σαν ακούς τα φωνητικά από το χειρότερο τραγούδι των Possessed κι ένα καταπληκτικό rock instrumental από τη μπάντα του Dio. E όπως και να το κάνουμε δεν ταιριάζουν αυτά τα δυο.
Γενικά ο δίσκος δεν με κατενθουσίασε, με εξέπληξε σε μερικά σημεία, αλλά αυτά δεν ήταν αρκετά για τα 12 τραγούδια που περιέχει. Όλα ήταν λίγο από δω κι από κει. Τα σόλο με τον άσχημο ήχο τους, ο οποίος ταίριαζε μόνο στο τελευταίο τραγούδι. Καλό drumming, μπράβο στον Antonio Repablo (μόνο αυτός ήξερε τι έκανε) και μπράβο και στον Jurgen Thunderson, o οποίος πλέον αναλαμβάνει καθήκοντα μόνο ρυθμικής κιθάρας, και όπως ακούμε από τα περίπλοκα riffs του τα κατάφερε μια χαρά. Ανάμικτα τα ηχητικά συναισθήματα όπως καταλαβαίνετε. Δεν ξέρω αν θέλω να ξανά ακούσω το δίσκο, για να τον δικαιολογήσω, ξέρω όμως ότι το πολύ ανακάτεμα με τόσους ήχους συνήθως δεν βγάζει σε καλό.
Βαθμολογία: 69/100
Για το Rock Overdose,
Αντώνης Σαρμάς
Comments
