Το ότι το ελληνικό Black Metal κατατάσσεται ως μια απ’ τις καλύτερες σκηνές παγκοσμίως είναι πλέον δεδομένο, αρκεί κανείς να ανατρέξει στις κυκλοφορίες, τόσο των τελευταίων, όσο και παλαιοτέρων ετών για να αποδείξει το λόγου το αληθές. Η νέα άνθιση του ιδιώματος, έδωσε το πάτημα σε αρκετές καινούριες μπάντες να ξεπεταχτούν και να κάνουν έντονη την παρουσία τους.
Μια από αυτές τις μπάντες είναι και οι Hor, οι οποίοι δημιουργήθηκαν το 2017 από τον Ophion και τον Throne και χρειάστηκαν μόλις δυο χρόνια για να μας παρουσιάσουν την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά με τίτλο, “Exitium”.
Μέσα σε τέσσερα κομμάτια συνολικής διάρκειας 34 λεπτών, οι Hor ξεδιπλώνουν το σκοτεινό και ατμοσφαιρικό κόσμο τους. Το “Exitium” δεν έχει καμία σχέση με τις παραδοσιακές νόρμες της Ελληνικής σκηνής και αν θα μπορούσα να το κατατάξω κάπου, θα ήταν στη Νορβηγική σκηνή της δεκαετίας του ’90 με έντονες (και άκρως καλοδεχούμενες) επιρροές απο Bathory.
Αν και οι συνθέσεις είναι αρκετά μεγάλες σε διάρκεια, γεγονός που με φόβισε οφείλω να ομολογήσω, μιας και πολλές φορές τείνουν να γίνονται κομμάτι βαρετές, ο δίσκος «κύλησε» αρκετά εύκολα και δε βρήκα δύσκολο το να μπω γρήγορα στο κλίμα, με την φοβερή παραγωγή να το κάνει ακόμα πιο εύκολο. Νοσηρές ατμόσφαιρες και riffs που σε γύρναγαν πίσω στο χρόνο, συνθέτουν ένα καλοπαιγμένο και “to the point” Black Metal δίσκο και ένα αρκετά ελπιδοφόρο ντεμπούτο για τους Hor.
Το κομμάτι που ξεχώρισα ήταν το ομώνυμο, που κλείνει μάλιστα το δίσκο και χωρίζεται σε δύο θεματικά μέρη (Pt.1 Mourning for Sun, Pt.2 Conquering Chaos) και κατά την ταπεινή μου άποψη αποτελεί το highlight του “Exitium”, τόσο για τη μουσική αλλά κυρίως για την ατμόσφαιρά του και την καθηλωτική του ερμηνεία.
Πριν βαθμολογήσω το ντεμπούτο των Hor, άκουσα το δίσκο αρκετές φορές για να κατασταλάξω. Σίγουρα έχουμε να κάνουμε όπως προείπα με έναν καλοπαιγμένο δίσκο με αρκετά θετικά στοιχεία. Είναι όμως αρκετά; Δυστυχώς όχι και εξηγούμαι. Αρχικά στα αυτιά μου τα φωνητικά δεν είναι το πιο δυνατό χαρτί της μπάντας, αλλά αυτό είναι ξεκάθαρα κάτι το υποκειμενικό. Από την άλλη, η δομή και η ενορχήστρωση των κομματιών είναι σωστή και μπράβο γιατί είναι δύσκολο να καταφέρεις να κρατήσεις την ισορροπία σε τόσο μεγάλες συνθέσεις, όμως τα riffs εκτός απο σχετικά απλά (βλ. “Birth of Tragedy) είναι πολλές φορές τετριμμένα και χιλιοακουσμένα. Δε λέω ότι είναι κακές συνθέσεις, για να μην παρεξηγηθώ! Απλά είναι κάτι που έχουμε ξανακούσει.
Θα πει κανείς, μα έτσι είναι η σκηνή των 90’s, ο Νορβηγικός ήχος κτλ. Η απάντηση είναι απλή. Βρισκόμαστε στο 2020 και το Black Metal, εγχώριο και μη, έχει εξελιχθεί σε τέτοιο βαθμό, που θα ήταν άδικο για άλλες μπάντες που έχουν εξελίξει τον ήχο τους (εδώ θα πέσουν να με φάνε οι Trve Kvlt), εάν δεν στεκόμουν σε αυτό το γεγονός.
Εν κατακλείδι, αν κάτι λείπει από το “Exitium”, αυτό είναι η ταυτότητα. Παρ’ όλα αυτά, σαν ντεμπούτο κρίνεται με θετικό πρόσημο. Είναι μια καλή αρχή από ένα δίδυμο που φαίνεται και ακούγεται ότι σέβεται τον ήχο και τιμάει τις ρίζες του. Περιμένω πολλά περισσότερα από τους Hor και είμαι πεπεισμένος ότι θα τα ακούσουμε λίαν συντόμως.
Για το Rock Overdose Βαθμολογία: 60/100
Χρήστος Μπριντζίκης
Comments
