Συντάκτης: Γεωργία Λαδοπούλου
Η πλειοψηφία των ακροατών του σκληρού ήχου έχει πάντα την τάση να γκρινιάζει, ότι από το νέο αιμα δεν υπάρχει τίποτα καλό και μονίμως στριφογυρίζουν γύρω από τους δίσκους των μεταλλοπατέρων, τους οποίους ακούν ξανά και ξανά. Αν τολμήσεις δε και μιλήσεις για πειραματισμό, έχει πέσει Χ πριν καν πατηθεί αναπαραγωγή. Οπότε πώς καταφέρνεις, εν τέλει, να πείσεις κάποιον να ακούσει κάτι σαν τους Igorrr;
Οι Igorrr δίνουν άπλετο χρώμα στη μονοχρωμία της μουσικής που επικρατεί, με πρωτόγνωρους -για τον μέσο ακροατή- ήχους που περικυκλώνουν τη metal μουσική, αλλά ποτέ δε στηρίζονται πάνω σε αυτή αποκλειστικά. Οι πειραματισμοί και τα οπερετικά φωνητικά είναι σίγουρα κάτι δυσκολοχώνευτο, αλλά ποτέ κάτι το οποίο δε θα κινήσει την περιέργεια για περαιτέρω ανακάλυψη. Επτά δίσκους μετά, στο φρεσκότατο “Spirituality Αnd Distortion”, αυτό δεν έχει αλλάξει, καθώς η ιδιοφυία πίσω από το σχήμα, Gautier Serre πήρε το “Savage Sinusoid” του 2017 και το πήγε ακόμα ένα βήμα μπροστά, χωρίς κανένας να πίστευε πραγματικά ότι κάτι τετοιο ήταν δυνατό.
Υπάρχει μία εκτενής γκάμα οργάνων που μπορούν να γίνουν αντιληπτά κατά τη διάρκεια ακρόασης του δίσκου κι επομένως για ακόμα μία φορά υπάρχει αυτή η αναπάντεχα εκπληκτική μίξη διαφόρων μουσικών ειδών. Όπερα, blackened ατμόσφαιρα, ηλεκτρονικό γρέζι δίνουν ουσιαστικά ένα αποτέλεσμα, το οποίο είναι ανάλογο μίας ένεσης αδρεναλίνης που, τελικά, αν κοιτάξεις πίσω σου συνειδητοποιείς τη σχεδόν ονειρική αντανάκλαση που αφήνει ένας δίσκος, ή καλύτερα, ένας καλλιτέχνης αυτού του είδους. Ποιου είδους βέβαια, ακόμα κανείς δεν ξέρει και θα θέλαμε πολύ να συνεχίσει να είναι έτσι.
Όλα αυτά είναι και ο λόγος για τον οποίο οι Igorrr είναι και τόσο ξεχωριστοί. Δε σε αφήνουν ποτέ να βαρεθείς. Κρατάνε πάντα το ενδιαφέρον αμείωτο, θέλοντας να ακούσεις με λαχτάρα τι υπάρχει στο επόμενο κομμάτι, μέχρι που φτάνεις στο τελευταίο και ξεκινάς και πάλι από την αρχή. Η ποικιλία και η συνεχής εναλλαγή μεταξύ των μουσικών ειδών εντείνεται και μέσα από τους διάφορους μουσικούς που εμφανίζονται επίσης στο δίσκο, όπως o Mike Leon (Soulfly, Havok) στο μπάσο, ο Matt Lebofsky στο πιάνο, ο Mehdi Haddab στο ούτι, ο Timba Harris στο βιολί και πολλοί άλλοι.
Το επόμενο βήμα των Igorrr είναι σταθερότατο και δεν αφήνει καθόλου περιθώρια για λάθη. Έτσι πρέπει ιδανικά να είναι για τους περισσότερους, αλλά αυτό δε συμβαίνει πάντα. Μόνο μικρές εξαιρέσεις υπάρχουν, που σπρώχνουν τα όριά τους προσεκτικά κάθε φορά και λειτουργεί υπέρ τους. Και οι Igorrr είναι μία από αυτές τις εξαιρέσεις. Σίγουρα ένας από τους δίσκους της χρονιάς.
Βαθμολογία: 82/100
Για το Rock Overdose,
Γεωργία Λαδοπούλου
Comments
