Ημερομηνία δημοσίευσης: 16 Μαΐου 2018
Ο Ihsahn είναι ένας καλλιτέχνης που έχει αποδείξει και ποιός είναι, αλλά έχει αφήσει και την προσωπική του σφραγίδα μόνο και μόνο με την κληρονομιά που μας άφησε με τους Emperor. Αυτό βέβαια δεν σταμάτησε το ανήσυχο του πνεύμα και έτσι έφτασε στο έβδομο προσωπικό του full-length.
To “Amr” είναι ένας δίσκος που δείχνει όλα αυτά τα διαφορετικά πρόσωπα και ίσως με την κοινή λογική να τα έλεγε κάποιος ακόμα και ασύνδετα, αλλά δεν είναι έτσι. Όποιος διαλέξει να μπει σε αυτό το ταξίδι διάρκειας 56 λεπτών θα έρθει αντιμέτωπος με έναδύστροπο, μοναχικό και εσωτερικό δίσκο μιας μουσικής ιδιοφυΐας που κατάφερε να δημιουργήσει ένα σύνολο και όχι μια τυχαία συλλογή τραγουδιών.
Το περίεργο με τον Ihsahn είναι ότι παρόλο που είναι από εκείνους που άνοιξαν το δρόμο για τα πιο Avant-garde Βlack Μetal σχήματα είναι αυτός που οι “trve” οπαδοί των κατηγορούν για τον κλινικό ήχο που είχαν οι Emperor. Φυσικά τον ήχο αυτό συνεχίζει και στους προσωπικούς του δίσκους άρα και σε αυτόν (π.χ. “One Less Enemy”). Kαι οι Progsters των θεωρούν ακραίο για τα ακούσματα τους (όλοι οι οπαδοί των Leprous μαντέψτε σε ποιον χρωστάτε ένα ευχαριστώ…). Στο τέλος βέβαια χάνουν και οι δύο πλευρές γιατί το “Amr” έχει να τους δώσει πολλά όπως ατμόσφαιρα, τεχνικό παίξιμο και μπόλικη Black Metal αισθητική.
Το θεωρώ άδικο ένα τόσο μεγάλο κεφάλαιο όπως είναι ο Ihsahn να περνάει στα ψιλά γράμματα και να απευθύνεται μόνο σε λίγους, επειδή μας αρέσει να φοράμε παρωπίδες. Άλλωστε ανήκει στην κατηγορία ανθρώπων που τις πέταξε.
Το “Amr” εγώ το βάζω στο μυαλό μου, στους δίσκους που σου επιβάλουν να τους ακούσεις μόνος σου, χωρίς πολλά(ή και καθόλου) φώτα και με ακουστικά. Όχι μόνο για να το καταλάβεις άλλα για να το βιώσεις. Τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα θα σε κάνουν στο τέλος να νιώσεις λυτρωμένος. Με την ροή των τραγουδιών να είναι τέτοια, που δεν σε κουράζει, κάτι που θα μπορούσε να γίνει εύκολα σε ένα τόσο δύστροπο δίσκο (αλλά είπαμε μουσική ιδιοφυΐα). Με τραγούδια όπως τα “ArcanaImperii” , “Samr”, “Alone”(bonus track από ποίημα του Edgar Allan Poe) σίγουρα έχουμε να κάνουμε με ένα δίσκο που ο χρόνος θα του φερθεί όπως του αξίζει.
Δώστε 56 λεπτά από το χρόνο σας και είμαι σίγουρος ότι δεν θα τα θεωρείτε χαμένα.
Βαθμολογία: 90/100
Για το RockOverdose,
Κωνσταντίνος Μπενάς
Comments
