Συντάκτης: Άγγελος Κατσούρας
Δέκατος δίσκος για τους Immortal! Πείτε, δε σας πιάνει μια νοσταλγία και απορία μαζί διαβάζοντας το; Κι όμως μετά από πάρα πολλά σκαμπανεβάσματα, τα κατάφεραν τελικά. Ή μάλλον τα κατάφερε ο Demonaz, ο οποίος αποτελεί και παράδειγμα της ρήσης «όταν κάτι θέλεις να γίνει σωστά, τότε κάν’το μόνος σου». Βέβαια για να φτάσουμε στο σημείο αυτό, έπρεπε να έρθει η –σοκαριστική ακόμα και να το γράφω- φυγή του Horgh από το συγκρότημα το 2020, έτσι δημιουργήθηκε και το εξής παράδοξο, ο άνθρωπος που επί σειρά ετών δεν ήταν «μπροστά» ως εικόνα καθώς λειτουργούσε μόνο ως στιχουργός και μάνατζερ, τώρα είναι όλη η μπάντα μόνος του. Αρχικά εδώ να τονίσω ότι πέραν κάθε αποτελέσματος, είναι πάρα πολύ ωραίο να τον ακούμε ξανά ως κιθαρίστα, προκαλούσε δέος και τρόμο κάποτε η σκέψη ότι διέλυσε το χέρι του από το υπεργρήγορο παίξιμο του με προχωρημένη τενοντίτιδα, μια ιστορία που έκανε το γύρο του κόσμου. Έτσι λοιπόν και εδώ αλλά και στο προηγούμενο άλμπουμ προ 5ετίας, το “Northern Chaos Gods” (κι όμως πέρασαν τόσα), λειτουργεί και ως παίχτης, και μάλιστα πολύ πετυχημένα, από την άλλη είναι γεγονός ότι σε πολλά σημεία οι δυο αυτοί δίσκοι θυμίζουν το προσωπικό του άλμπουμ (“March Of The Norse”, 2011).
Από την άλλη, μπορεί κάλλιστα κάποιος να πει ότι το “March Of The Norse” θύμιζε Immortal, οπότε ουδέν κακό. Το “War Against All” λοιπόν, όπως έγινε και με το “Northern Chaos Gods”, μας χάρισε πρώτα το εναρκτήριο ομότιτλο κομμάτι του ως δείγμα με το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα. Ένα καταιγιστικό κομμάτι το οποίο είναι αξιοθαύμαστα σούπερ και που η πρώτη σκέψη (και τότε και τώρα) ήταν «γίνεται να είναι όλος ο δίσκος έτσι;», ξέροντας πάντως εκ των προτέρων πως κάτι τέτοιο –δυστυχώς- δε θα ήταν δυνατό. Και λέω δυστυχώς γιατί δεν είναι μόνο δική μου πεποίθηση αλλά πάρα πολλών η πραγματικότητα ότι όταν είσαι καλός στο να παίζεις γρήγορα, παίζεις ΜΟΝΟ έτσι και φυσικά σε δικαιώνει το αποτέλεσμα. Το κομμάτι είναι απλά ΔΕΚΑΡΙ, κι έτσι θα ήταν κι όλος ο δίσκος (όπως και το “Northern Chaos Gods”) σε ανάλογο τέμπο. Να τονίσουμε ότι σύμμαχοι του Demonaz εδώ είναι ο μπασίστας Ice Dale (ή αλλιώς ο Arve Isdal των υπέροχων Audrey Horne) που συμμετείχε μαζί του και στο “March Of The Norse”, όπως και στο πλάϊ του Abbath αντίστοιχα στο δίσκο του ως I (“Between Two Worlds”, 2006) και πλέον στην περιοδεία του Abbath. Τίμιος και Immortal-ικός ως το κόκκαλο αναμφισβήτητα.
Το δύσκολο –ή ακατόρθωτο;- ρόλο του να γεμίσει τα παπούτσια του Horgh εδώ πέρα αναλαμβάνει ο Kevin Kvåle, πλέον ντράμερ των Mayhem από πέρυσι και πιο γνωστός από την θητεία του στους Gaahls Wyrd. Να πω τη μαύρη μου αλήθεια, δεν περίμενα με τίποτα τέτοια φοβερή απόδοση. 32 χρονών το παλικάρι, προσφέρει νεανική ανεμελιά στους Immortal και μακάρι να μπορέσει να τον κρατήσει ο Demonaz και να θυμίζει ξανά μπάντα κι όχι μονομελή υπόθεση η έννοια Immortal. Η ταχύτητα του και ακρίβεια του είναι κάτι παραπάνω από καθοριστική σε κομμάτια όπως το φοβερό “Thunders Of Darkness” ή το λιτά περιγραφικό “No Sun”, από την άλλη επειδή ο έρωτας κι ο βήχας ποτέ δεν κρύβονται, ο Demonaz με τα χέρια ψηλά στον ουρανό επικαλείται το αθάνατο πνεύμα του Quorthon και κομμάτια όπως το “Wargod” και ειδικά το φοβερό –και δεύτερο δείγμα του δίσκου- “Return To Cold” «φωνάζουν» Bathory από το χιλιόμετρο. Το “Return To Cold” πάντως μου θύμισε λίγο το DNA του “Mountains Of Might” σε σημεία χωρίς να θεωρηθώ βέβηλος. Πάντως εδώ έχουμε και μια ιδιαίτερη «πρωτιά», καθώς έχουμε το πρώτο instrumental κομμάτι στην ιστορία των Immortal, το πολύ όμορφο “Nordlandihr”, το οποίο δίνει ένα συνολικό διαφορετικό τόνο στο αποτέλεσμα.
Στιχουργικά δεν πιστεύω να περιμένατε κάτι διαφορετικό από τους βασιλιάδες της ομορφότερης εποχής του χρόνου. Χειμώνας, χιόνια, παγετοί, βουνοπλαγιές, παγωμένοι δαίμονες και φυσικά όλα με background το βασίλειο του Blashyrkh το οποίο έχει χιλιοτραγουδηθεί στα κομμάτια τους. Επίσης εδώ έχουμε και το κομμάτι με το όνομα της μπάντας μετά από 32 χρόνια ιστορίας. Δε σταματάνε λοιπόν οι εκπλήξεις και το “Immortal” λίγο πριν το τέλος το οποίο έχει κι αυτό την δεδομένη Bathory-λα του αλλά οκ τα ξέρουμε αυτά από πριν και δε μας πειράζουν. Να τονίσω τη φοβερή παραγωγή την οποία δεν έχει επιμεληθεί ο Peter Tägtgren ως συνήθως αλλά ο ίδιος ο Ice Dale με θαυμαστά αποτελέσματα! Και πως θα έκλεινε ο δίσκος φυσικά; Σωστά μαντέψατε, με κομμάτι ονόματι “Blashyrkh My Throne”. Οι συνήθειες δεν κόβονται και στην περίπτωση των Immortal αυτό δε μας πειράζει καθόλου. Άλλο ένα επικό κομμάτι που δίνει και απόλυτη ισορροπία στο δίσκο με 4 υπεργρήγορα και 4 πιο επικά/Μπαθορικά κομμάτια, ώστε να διατηρείται μια συνοχή. Πολύ ωραίο το κλείσιμο του δίσκου, ο οποίος κερδίζει τις εντυπώσεις όσο περνάνε οι ακροάσεις, σιχαίνομαι να αναφέρω ρητά τύπου «θέλει ακροάσεις ο δίσκος» αλλά στη δική μου περίπτωση με το “War Against All” πράγματι λειτούργησε αρκετά υπέρ.
Για να εξηγηθώ και να μην παρεξηγηθώ, έχοντας ακούσει σχεδόν 2.000 άλμπουμ στο πρώτο 5μηνο του 2023, είναι ένας πάρα πολύ ωραίος δίσκος, σχεδόν ακριβώς όπως τον περίμενα και σίγουρα –κατ’εμέ πάντα- όχι ανώτερος του “Northern Chaos Gods”, αλλά και πάλι αποτελεί άλλο ένα ισχυρό λόγο στο να λέμε ότι οι Immortal δεν έχουν κακό δίσκο, ούτε καν μέτριο. Σε ψαρώνει κι από το απλό και λιτό εξώφυλλο, τέμνει την παλιά με τη νεότερη εποχή των Immortal και δεδομένου ότι αν ο Demonaz παίξει ξανά στις παλιές ταχύτητες θα του κοπεί όλο το χέρι κι όχι απλά ο τένοντας, ο δίσκος κάνει το κομμάτι του και με το παραπάνω. Τόνισα πριν ότι θα ήθελα να προκριθεί η ταχύτητα κι όχι το επικό στοιχείο αλλά είναι δίσκος που πάντα θα ακούω ευχάριστα στα χρόνια που θα έρθουν. Από την άλλη, θα προτιμήσω ειδικά φέτος να ακούσω πολλά άλλα άλμπουμ αντί αυτού και θα ευχηθώ να γίνει κάτι ώστε να μπορέσουμε κάποια στιγμή να δούμε ζωντανά αυτή την έκδοση της μπάντας. Σίγουρα θα θέλαμε να είναι κι ο Abbath εδώ, όπως θα θέλαμε να γυρίσει ο χρόνος πίσω με τις φωτογραφίες των μελών στα εξώφυλλα, αλλά κάποια πράγματα θάφτηκαν παντοτινά στο χιόνι.
Βαθμολογία: 77/100
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Κατσούρας
Comments
