Συντάκτης: Άγγελος Χατζηγιάννης
«Δεν υπάρχει πραγματικό ούτε φανταστικό,
μόνο δυνατότητα και συνέπειες»
“Ο κόσμος χωρίς τη μουσική θα ήταν ένα λάθος”. Αυτή η φράση του Φρίντριχ Νίτσε, ενός κατά κοινή παραδοχή πεσσιμιστή φιλοσόφου, κρύβει παραδόξως μέσα της μια νότα αισιοδοξίας. Αλήθεια, φανταστείτε έναν κόσμο στον οποίο η μουσική έχει πάψει να ηχεί, και το μόνο που έχει απομείνει είναι ένας στείρος, απόκοσμος βιομηχανικός θόρυβος που παράγεται από μηχανές. Δεν ακούγεται και πολύ όμορφο, δεν νομίζετε;
Το δυστοπικό μέλλον που μόλις σας περιέγραψα έχει αποτελέσει έμπνευση για αρκετά συγκροτήματα της progressive -και όχι μόνο- σκηνής, όπως οι Rush με το τεράστιο “2112”, οι Dream Theater με το παραγνωρισμένο “The Astonishing” και οι αγαπημένοι μου Ayreon με το “The Source”. Αν και με διαφορετική προσέγγιση το καθένα, όλοι οι δίσκοι που καταπιάνονται με τέτοια σενάρια -τα οποία δεν αποτελούν και τόσο επιστημονική φαντασία πλέον-, έχουν κοινούς άξονες την ελπίδα, την αξία των συναισθημάτων και εν τέλει τον θρίαμβο της ανθρώπινης φύσης έναντι των τεχνολογικών κατασκευασμάτων της ανθρωπότητας, τα οποία με τον έναν τρόπο ή τον άλλον έχουν πάρει τον έλεγχο.
Εδώ λοιπόν συναντάμε τους Isometry, ένα Ιταλικό συγκρότημα το οποίο μας συστήνεται με ένα αντίστοιχο concept στο ντεμπούτο τους “Break The Loop”, το οποίο κυκλοφορεί στις 10 Νοεμβρίου. Η τετράδα από το Τορίνο, έχοντας αντλήσει υλικό από τα βιβλία επιστημονικής φαντασίας του George Orwell και της Ursula Le Guin, και ταυτόχρονα διαμορφώνοντας τον ήχο τους με τους προαναφερθέντες δίσκους στα στερεοφωνικά τους, κάνουν εντυπωσιακή είσοδο με ένα πόνημα που αξίζει την προσοχή μας.
Χωρισμένο σε δέκα acts, τα οποία όπως μας λένε κι οι ίδιοι αποτελούν στιγμές μέσα στον χρόνο σαν αποτυπώματα πάνω σε φιλμ, το “Break The Loop” αφηγείται την ιστορία του χωρίς συμβατικό χρονοδιάγραμμα, με τα γεγονότα να λαμβάνουν χώρα την ίδια στιγμή, αλλά και με μεγάλη χρονική απόσταση μεταξύ τους.
Oι Isometry έχουν δημιουργήσει μια δική τους μουσική ταυτότητα, στην οποία μπορείς να ανιχνεύσεις επιρροές από μπάντες όπως οι Symphony X, οι Dream Theater, οι Haken και οι Psychotic Waltz. Τα φωνητικά του Andrea Perdichizzi θυμίζουν σε πολλά σημεία τον Russell Allen, αν και είναι εμφανές πως υστερούν σε εμπειρία, οι κιθάρες του Lorenzo Carrano μας φέρνουν στον νου τον John Petrucci του “Train Of Thought”, ενώ τα τύμπανα του Alberto Ferreri «ισοπεδώνουν», είτε σε πρωταγωνιστικό είτε σε συμπληρωματικό ρόλο. Ειδική μνεία γίνεται για το φανταστικό μπάσο του Luca Capurso, το οποίο είναι πανταχού παρόν σε όλο το άλμπουμ, αλλά για τις αιθέριες μελωδίες που μας χαρίζει ο ίδιος με το φλάουτό του.
Εκ πρώτης όψης οι δέκα πράξεις του δίσκου μοιάζουν σφιχτά δεμένες μεταξύ τους και η ιστορία μοιάζει ολοκληρωμένη μόνο αν την παρακολουθήσεις από την αρχή μέχρι το τέλος, κάτι που συνηθίζεται σε τέτοιου είδους κυκλοφορίες. Μετά από επαναλαμβανόμενες ακροάσεις ωστόσο, κάθε πράξη μπορεί να σταθεί αυτούσια και να είναι εξίσου αποτελεσματική στη ροή του δίσκου. Θα ξεχωρίσω δύο μέρη, το εξ’ ολοκλήρου ορχηστρικό “Beyond This World” και την υπέροχη μπαλάντα “One Entity” (στην οποία συμμετέχει η Giullia Proetti) ως τα προσωπικά μου highlight.
Συνοψίζοντας, το “Break The Loop” είναι ένα μεγαλεπήβολο concept, το οποίο αποδίδεται με αξιοπρέπεια, ταλέντο και περίσσεια φιλοδοξία από μία μπάντα που μοιάζει εξαιρετικά διαβασμένη και δείχνει να ξέρει ακριβώς τι θέλει να μας παρουσιάσει. Οι Isometry είναι εδώ και αποζητούν την προσοχή μας με αυτό το πολύ ενδιαφέρον ντεμπούτο. Εμείς με τη σειρά μας οφείλουμε να αφιερώσουμε λίγο χρόνο να το ακούσουμε.
Βαθμολογία: 77/100
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Χατζηγιάννης
Comments
