Συντάκτης: Δάφνη Γεωργαδάκη
Εντάξει, πόσο ενδιαφέρον μπορεί να είναι ένα 100% instrumental album; Θα το ακούσουν πέντε-έξι nerdy μουσικοί και δυο-τρεις φίλοι του καλλιτέχνη (που κι αυτοί με το ζόρι θα το ακούσουν δηλαδή, στο όνομα της φιλίας τους). Σωστά; ΛΑΘΟΣ! Το “Ark” είναι σκέτη μαγεία και ανυπομονώ να το μοιραστώ με τους φίλους μου μόλις κυκλοφορήσει (26 Απριλίου).
Και η μαγεία ξεκινάει στο γεγονός ότι δεν πρόκειται για ένα album “για μουσικούς”. Ο John Mcris δεν προσπαθεί να αποδείξει ότι ξέρει κιθάρα, άλλωστε αυτό το ξέραμε. Δηλαδή, το ξέραμε όσοι ακούμε Ανώριμους, εσείς οι υπόλοιποι που δεν το ξέρετε, να πάτε να τους ακούσετε έτσι κι αλλιώς.
Ένας καλλιτέχνης σαν αυτόν, σίγουρα θα μπορούσε να ντύσει τα τραγούδια με περίπλοκα τεχνικά σημεία, απλώς και μόνο για να αποδείξει ότι μπορεί (και για να γεμίσει το χρόνο). Αλλά ευτυχώς δεν το κάνει και αντί γι’ αυτό επιλέγει να πει ιστορίες με όχημα τη μουσική του. Και το καταφέρνει, παρά την απουσία των φωνητικών.
Κάτι που μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον στην πρώτη ακρόαση, ήταν το πόσο πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν τα πλήκτρα στα κομμάτια. Ίσως να περίμενε κανείς ότι η κιθάρα θα ήταν το παν, δεδομένης της ιδιότητας του δημιουργού, αλλά δεν είναι έτσι. Κάθε όργανο έχει το ρόλο του και το χρόνο του, για να πει αυτό που θέλει να πει.
Και τώρα που αισίως έχει περάσει πέντε ή έξι ακροάσεις, μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι ακόμα ανακαλύπτω μικρές λεπτομέρειες, που δεν είχα προσέξει πριν. Με μεγάλη μου ντροπή παραδέχομαι ότι έψαχνα να βρω πού στα κομμάτια ακούγεται η χορωδία και δεν την έβρισκα. Είπα ότι κάτι θα έχει χαλάσει στα ακουστικά μου, δοκίμασα τα ηχεία. Και μετά άλλα ηχεία.
Τέλος πάντων, το διασκέδασα πραγματικά και χαίρομαι που του αφιέρωσα τόσο χρόνο. Ειδικά τώρα, που όλοι έχουμε στη διάθεσή μας τόσο μεγάλο όγκο παλιών και νέων κυκλοφοριών σε YouTube, Spotify κλπ, δύσκολα αφιερώνουμε χρόνο και αναλύουμε κάτι, όσο κι αν αξίζει τον κόπο. Οπότε, θέλω να ευχαριστήσω τον John Mcris, γιατί με τη δουλειά του με έκανε να κάτσω να σκεφτώ, όχι απλά να κάνω ένα πέρασμα από άλλη μια νέα κυκλοφορία.
Πιστεύω πως έχει δημιουργήσει (με τη βοήθεια των guests φυσικά) ένα αξιομνημόνευτο αποτέλεσμα, για το οποίο ανυπομονούσα από τη στιγμή που ανακοινώθηκε. Έχει χαρακτήρα και πραγματικά το θεωρώ ξεχωριστό, γι’ αυτό και δε μπαίνω στον κόπο να κάνω συγκρίσεις με άλλα, αντίστοιχα ακούσματά μου (μόνο στο τελευταίο κομμάτι, “Upside Down” στα πρώτα δευτερόλεπτα λαμβάνω ένα vibe τύπου OSI, το οποίο ήταν και απολύτως καλοδεχούμενο).
Εν κατακλείδι, το “Ark” αξίζει κάθε ακρόαση και ελπίζω να βρει την ανταπόκριση που του αρμόζει από το κοινό, μήπως και πειστεί ο καλλιτέχνης να το σκεφτεί και για κάποιο live performance. Εναλλακτικά κάντε και live με τους Ανώριμους, συμβιβάζομαι κι έτσι!
Βαθμολογία: 85/100
Για το Rock Overdose,
Δάφνη Γεωργαδάκη
Comments
