Συντάκτης: Μιχάλης Τσολάκος
Oι Katatonia πάντα προσφέρουν δημιουργίες ποιοτικές. Έχουν ένα τρόπο να διατηρούν την ταυτότητά τους και παράλληλα να εισάγουν κάτι το διαφορετικό σε κάθε κυκλοφορία τους. Ας μην πάμε μακριά, όποιος ακούσει προσεκτικά τους δίσκους της μπάντας από τη Στοκχόλμη την τελευταία δεκαετία, θα το καταλάβει. Το “City Burials” μου άρεσε προσωπικά, κάποιοι ίσως το βρήκαν υποδεέστερο του “The Fall Of Hearts”. Kανείς όμως, θέλω να πιστεύω, δεν αρνήθηκε την ποιότητά του. Ακόμα και το “Mnemosynean”, είναι μια πολύ προσεγμένη και συγκεντρωτική συλλογή, που αξίζει να επενδύσει κάποιος σε αυτή, μιας και περιέχει δυσεύρετο πλέον υλικό.
Και τώρα λοιπόν, έχουμε στα χέρια μας το “Sky Void Of Stars”. Nα ξεκινήσουμε από μια σταθερή βάση, τα θεμέλια του ήχου των Σουηδών είναι ριζωμένα στο ατμοσφαιρικό doom. Αυτό ήταν, είναι και θα παραμείνει το σημείο αναφοράς τους. Από ‘κει και πέρα, στο νέο δίσκο, πέρα από τα πανταχού παρόντα gothic στοιχεία, έχουμε και progressive rock/metal αναφορές. Οι Katatonia, για τα δικά τους δεδομένα πάντα, παίζουν με τις ταχύτητες και στο τέλος τους βγαίνει. Το εναρκτήριο και γρήγορο “Austerity” θα το αγαπήσεις. Πάντα βέβαια ο Jonas Renkse συνέθετε πολύ καλά κομμάτια για να σε καλωσορίσουν στις δουλειές του συγκροτήματος (“Dispossession”, “Ghost Of The Sun”, “Takeover” μερικά πολύ πρόχειρα παραδείγματα) αλλά εδώ δεν είναι μόνο αυτό. Ακολουθεί το mid tempo “Colossal Shade” και το “Opaline”. Όπως και στο “Austerity”, που ξεκινάει με φόρα, έχοντας στην πρώτη γραμμή τις μελωδίες και τους ρυθμούς των Anders Nyström, Roger Öjersson, έτσι και στο “Colossal Shade”, παρότι πιο αργό, οι κιθάρες πρωταγωνιστούν. Στο δε “Opaline”, ο Daniel Moilanen δίνει με τα χτυπήματά του κι ένα πιο έντονο, σχεδόν χορευτικό ρυθμό.
Υπάρχει όμως και ο άσσος στο μανίκι και λέγεται ρεφρέν. Και οι τρεις προαναφερθείσες συνθέσεις, έχουν το πλέον αναγνωρίσιμο ρεφρέν για να σου μείνουν μια για πάντα και να μην τις ξεχάσεις. Αυτό ισχύει για όλο το “Sky Void Of Stars”, δηλαδή είναι ένας δίσκος που, τουλάχιστον εμένα, μου φάνηκε αρκετά εύκολος στην ακρόαση. Επίσης, παρόλο που είναι «παιδί» του lockdown, του αποτελέσματος της γνωστής πια πανδημίας, δεν κρύβει θλίψη και μιζέρια. Mιλώντας παραπάνω και για progressive περάσματα, στη συνολικά απλή δομή των τραγουδιών, αξίζει να εστιάσεις λίγο παραπάνω στα κιθαριστικά riffs των "Author" και "No Beacon to Illuminate Our Fall", όπως επίσης και στο μελωδικότατο "Birds".
Δε μπορώ να γνωρίζω γιατί οι Katatonia άφησαν τη μαύρη μαυρίλα του πολύ καλού "City Burials", ούτε είμαι σε θέση να ξέρω το λόγο που δεν ακούγονται τόσο πολύπλοκοι και περιπετειώδεις σαν το εξαιρετικό "Τhe Fall Of Hearts", διαπιστώνω όμως με μεγάλη μου χαρά πως κερδίζουν πάλι το στοίχημα με τη νέα τους δημιουργία. Δεν επαναλαμβάνονται πουθενά, ούτε δέχονται να μπουν στη διαδικασία αναμασήματος, σεβόμενοι την τέχνη τους και τους οπαδούς. Το “Sky Void Of Stars” είναι οικείο, ασφαλές στην ακρόαση και για πολλούς το highlight ίσως είναι η συμμετοχή του Joel Ekelöf, των θεών Soen, στο “Impermanence”, του μοναδικού πιθανότατα τραγουδιστή που μπορεί επί ίσοις όροις να συνοδεύσει τον Renkse σε δική του σύνθεση. Κι επειδή πάντα θα κυκλοφορήσουν κάτι ειδικό και περιορισμένο, στην αναμενόμενη mediabook έκδοση υπάρχει το “Absconder” ως επιπλέον κομμάτι, ενώ κάπου ανάμεσα στις πολλές εκδόσεις βινυλίου τσεκάρετε και το ξύλινο κουτί με πολλά καλούδια και το δίσκο σε Blu-Ray audio μορφή. Ωραία πράγματα…
Βαθμολογία: 85/100
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Comments
