Ημερομηνία δημοσίευσης: 25 Οκτωβρίου 2017
Σπάζοντας την παράδοση που τους θέλει, μετά το 2000, να κυκλοφορούν ένα δίσκο ανά 3 ή 4 χρόνια, οι Kawir επέστρεψαν, ενάμισι μόλις χρόνο μετά το “Πάτερ Ήλιε Μήτερ Σελάνα”, με το νέο τους πόνημα που ακούει στο όνομα “Εξιλασμός”. Πρόκειται για έναν concept δίσκο, και κάθε τραγούδι καταπιάνεται με τραγικές φιγούρες της αρχαίας Ελλάδας, οι οποίες προέβησαν σε βίαιες πράξεις και σε ανοσιουργήματα, προκαλώντας έτσι την οργή των θεών, αλλά και την προσωπική τους καταστροφή. Θα ακούσουμε, λοιπόν, τις ιστορίες του Λυκάωνα (ο οποίος προσέφερε ανθρώπινο κρέας στον Δία), του Οιδίποδα (που σκότωσε τον πατέρα του), του Τάνταλου (που σκότωσε τον γιο του και τον προσέφερε ως γεύμα στους θεούς), του Ατρέα και του Θυέστη (που ο πρώτος σέρβιρε τους γιους του Θυέστη ως γεύμα σε αυτόν), του Αγαμέμνονα (τον οποίο σκότωσαν η γυναίκα του και ο ξάδερφός του) και του Ορέστη (ο οποίος σκότωσε το θείο του και τη μητέρα του).
Μουσικά, οι Kawir κινούνται στα γνωστά τους σκοτεινά μονοπάτια, όπου βασιλεύουν η ζοφερή ατμόσφαιρα και η ένταση που αναδύονται από τις συνθέσεις, οι οποίες αποτίνουν φόρο τιμής στο παραδοσιακό ελληνικό Black Metal, με μία όμως μικρή διαφορά. Σε πολλά σημεία του δίσκου, η μουσική δεν πατάει ξεκάθαρα στο Black Metal, αλλά λοξοδρομεί συχνά πυκνά προς το παραδοσιακό Heavy Metal, με τρόπο που δεν το αντιλαμβάνεσαι αμέσως. Και αυτό γιατί ο ήχος παραμένει σκοτεινός και τα φωνητικά του Porphyrion εξακολουθούν να είναι τσιριχτά, όμως το στυλ των κιθάρων έχει ήδη ξεφύγει από το Black Metal, με riffs και μελωδίες που παραπέμπουν στο κλασσικό Metal και στο NWOBHM. Κι εκεί που λες “ώπα, τι γίνεται εδώ;”, σου σκάνε τα blast-beats και οι γρήγορες κιθάρες και σε στέλνουν αδιάβαστο.
Όσον αφορά τις μελωδίες, παρόλο που υπάρχουν άφθονες σε όλη τη διάρκεια του δίσκου, θα έλεγα πως το “Εξιλασμός” είναι πιο in-your-face και σκοτεινό άλμπουμ. Λείπει δηλαδή μία σύνθεση τύπου “Διόνυσος”, από το “Πάτερ Ήλιε Μήτερ Σελάνα”, και “Hymn to Apollo” και “Hail Bacchus”, από το “Ισόθεος”. Αυτό που πλησιάζει περισσότερο στις προαναφερθέντες συνθέσεις είναι το “Agamemnon”, το οποίο αποτελεί τόσο την μελωδική όσο και την pagan πλευρά του δίσκου, αφού ενδιάμεσα από τις γρήγορες και τις mid-tempo ταχύτητες του Black Metal, κάνουν την εμφάνισή τους πολύ ωραίες αργές μελωδίες, αλλά και πιο παραδοσιακές.
Ένα επίσης πολύ ωραίο στοιχείο του δίσκου είναι η χρήση χορωδιακών φωνητικών σε πολλά τραγούδια, τα οποία φωνητικά είναι υπεύθυνα και για τη δημιουργία ωραίων μελωδιών, που λειτουργούν ως μελωδική παύση ανάμεσα στους έντονους ρυθμούς, αλλά και για τη δημιουργία μιας πιο επικής ατμόσφαιρας, κάτι που συναντάται συχνά στους δίσκους των Kawir και που ταιριάζει απόλυτα στη μουσική τους.
Όπως ανέφερα, το “Εξιλασμός” είναι ένας πιο σκοτεινός και in-your-face δίσκος, που από τη μία βαδίζει στα χνάρια της κλασσικής ελληνικής Black Metal σκηνής, αλλά από την άλλη ρίχνει κλεφτές ματιές προς το χώρο του παραδοσιακού Metal, δημιουργώντας έτσι ένα ωραίο πάντρεμα, που μένει να δούμε πόσο θα το εξελίξουν οι Kawir στους επόμενους δίσκους τους. Συνθετικά, πάντως, τα 6 κομμάτια του δίσκου είναι συμπαγή και καλογραμμένα και σίγουρα θα ικανοποιήσουν τους οπαδούς της μπάντας, αλλά και της γενικότερης Black Metal σκηνής. Μπορεί να πέρασε μονάχα ενάμισης χρόνος από την κυκλοφορία του προηγούμενου δίσκου, όμως οι Kawir απέδειξαν ότι μπορούν να βγάλουν ωραίους δίσκους και να συνεχίσουν το σερί επιτυχημένων κυκλοφοριών, χωρίς να χρειάζεται να περιμένουν 3 και 4 χρόνια.
Βαθμολογία: 85/100
Για το Rock Overdose,
Μίνως Ντοκόπουλος
Comments
