KIMI KARKI – “Eye for an Eye”

Ημερομηνία δημοσίευσης: 25 Αυγούστου 2017

 

Ο δίσκος του Φιλανδού Kimi Karki με τίτλο “Eye for an Eye είναι σαν ένα απεριτίφ για τις πολύ προσωπικές στιγμές σκέψης και περισυλλογής. Είναι μουσική, που, σαν ένα καλό κρασί, μεστώνει στα αυτιά ακρόαση με την ακρόαση και μπορεί να σταθεί στιβαρά σαν συντροφιά, είτε κατά την εκπόνηση μιας εργασίας, είτε σε στιγμές χαλάρωσης, αλλά, κυρίως, ενδείκνυται για να συνοδεύσει τις στιγμές κατά τις οποίες αποζητάμε από τη μουσική ένα απαλό χάδι και από το στίχο τη συμπλήρωση των συλλογισμών μας.

 

 

Η εσωτερική δροσερή δύναμη, που καταφτάνει στα αυτιά μας από τη Φινλανδία, έχει ένα νοσταλγικό χαρακτήρα και μια μυστικιστική χροιά. Η σχολή του Leonard Coen έχει δώσει ανεξίτηλα ερεθίσματα στον Kimi Karki. Η αναζήτηση της αβύσσου μιας ανθρώπινης ψυχής, εκφράζεται με ήχους, με χαμηλά φωνητικά, που στάζουν θαλπωρή και πόθο, με αρπίσματα-αγγίγματα στις χορδές της κιθάρας και ατμόσφαιρες να μπογιατίζουν με βαθύ χρώμα το φόντο της ηχητικής σύνθεσης.  Μπορεί να φαίνεται επιτηδευμένη η μεταφορική λυρική περιγραφή, αλλά πιστέψτε με, ο δίσκος είναι ένα παιδί που κραδαίνει περήφανα την κληρονομιά του Coen, ο λυρισμός και η ποιητική αισθητική σε ηχόχρωμα και στίχο βρίσκονται σε κάθε δευτερόλεπτο του άλμπουμ. Είναι αδύνατο να περιγράψει κανείς όσα άκουσε δίχως λέξεις όπως εσωτερίκευση, μελαγχολία, βάθος, ψυχή, αναζήτηση, ερωτηματικά, θαλπωρή, ποίηση, σκοτάδι, φως. Με λίγα λόγια, γίνεται λόγος για έναν δυνάμει σύντροφο σε στιγμές, που η απαλή βουτιά σε χαμηλές νότες ντυμένες ποιητική φορεσιά, είναι η μόνη παρέα που βγάζει νόημα.

 

 

“Entangled in Pleasure”, “Augurs of Winter” και ο Kimi Karki απαγγέλει μέσα από ένα πιστό μικρόφωνο κι από ένα άρπισμα ακούραστων δαχτύλων και χαλαρά κουρδισμένων χορδών τα πρώτα κεφάλαια από τη ραψωδία της ψυχής του. Η έννοια της σκληρής μοίρας, η ελευθερία, η νοσταλγία, πρωταγωνιστούν στη στιχουργική και σαν αλύγιστοι ήρωες αντικατοπτρίζουν τις τόσο διαφορετικές πτυχές τους μέσα από έναν εκφραστικότατο τρόπο ερμηνείας. Ο ήχος είναι εξαιρετικός, στην παραγωγή έχουν τηρηθεί ισορροπίες έτσι ώστε να βγαίνει πάντα μπροστά το ηχητικό μέσο, που εξυπηρετεί καλύτερα την προαναφερθείσα ραψωδία και όσο ο δίσκος προχωράει, ο ακροατής αρχίζει να δένεται με την ερμηνεία, με τις τρομερά στοχευμένες δεύτερες γυναικείες φωνές, με τις ατμόσφαιρες κάποιας “πειραγμένης” ηλεκτρικής ή κάποιου synth, με την αισθητική, με τα πάντα. “You are Restless and Afraid”, δηλώνει ο Kimi και ένα απαλό κρουστό groove, υπόκωφο αλλά παντοδύναμο, αποτελεί την προοικονομία για τον εθιστικό χαρακτήρα του άλμπουμ.

 

 

Η ιστορία προχωράει, οι χορδές πάλλονται απαλά, η φωνή απαγγέλει άλλοτε γλυκά κι άλλοτε απότομα (αλλά πάντα με σιγουριά), το μπάσο γεφυρώνει νοήματα και ήχους και οι ήχοι του background χρωματίζουν τη δίνη των σκέψεων του δημιουργού, που δεν διαφέρουν από πολλούς ανθρώπινους διαχρονικούς προβληματισμούς. Στο επίπεδο των ιδεών, στην πρώτη ακρόαση ένιωσα ότι δεν ξεχώρισα τόσο καινοτόμες μελωδίες ή catchy vocal lines, αλλά ήταν η δύναμη της αύρας του συνόλου, που με ώθησε αμέσως να ξαναπατήσω το play και να αρχίσω να ξεδιαλύνω στο μυαλό μου τις μικρές και ταυτόχρονα τεράστιες λεπτομέρειες στις μελωδίες των τραγουδιών, για να φτάσω μέσω πολλών απολαυστικών ακροάσεων να αγαπήσω το δίσκο. Δεν καινοτομεί, δεν μου αποκαλύφθηκε κάτι ολοκαίνουριο, αλλά ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν στις στιγμές για τις οποίες λίγοι καλλιτέχνες μπορούν να γράψουν κάτι ταιριαστό. Και όχι κατά παραγγελία.

 

 

Ο δίσκος γεννάει συναίσθημα. Ναι, θα ήταν παράλειψη- και όχι αποφυγή κλισέ- να μην εστιάσει κανείς στο ότι κάθε στίχος είναι μουσκεμένος με νόημα και κάθε επιλογή ενορχήστρωσης εξυπηρετεί τον τονισμό της εσωτερικής συναισθηματικής διεργασίας. “You are Restless and Afraid” (πάλι!), τραγουδάει ο Kimi και σε πείθει για κάτι, που ίσως δεν έχεις νιώσει ποτέ. Το στραμ στην ακουστική κυλάει στο δέρμα, οι καταλήξεις στους φορτισμένους στίχους διογκώνονται με atmo synths και αποκτούν υπόσταση πολυφωνίας, το σκοτάδι διαδέχεται το φως και η αλληλεπίδραση δύναμης και φόβου σε κάνουν να μην μπορείς να αποφασίσεις αν έχεις βρει το soundtrack της μελαγχολίας ή της αποφασιστικότητάς σου.


Βαθμολογία: 80/100

 

Για το Rock Overdose,

Θοδωρής Καλουδιώτης

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Comments