Ημερομηνία δημοσίευσης: 30 Μαΐου 2017
“Οι 50 Αποχρώσεις του….. Μπλε”
Μετά την εξαιρετική πρώτη τους κυκλοφορία, με τίτλο “Futuristic Composed”, χάρη στην οποία τους έμαθα, οι Θεσσαλονικείς metallers Kin Beneath Chorus, επιστρέφουν με την δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά τους ονόματι “Invia”, που κυκλοφορεί μέσω της Straight From The Heart Records.
Τα πρώτα κομμάτια που άκουσα, ήταν τα singles που δημοσιεύτηκαν εδώ και καιρό, για τα τραγούδια “Session XII” και το “Atticus”, και για να είμαι ειλικρινής φοβήθηκα λίγο τον μοντέρνο ήχο. Τελικά όμως έπεσα τελείως έξω, αφού με το που έβαλα να ακούσω το δίσκο στον υπολογιστή, οι πρώτες μελωδίες που άκουσα ήταν πολύ ωραίες. Ναι μεν ο ήχος τους είναι μοντέρνος, αλλά έχουν κάνει ένα πολύ ωραίο πάντρεμα με τις φοβερές μελωδίες που ακούγονται στα κομμάτια τους.
Καθώς συνέχισα να ακούω το δίσκο, κατάλαβα ότι η μουσική τους είναι σε πολύ καλό επίπεδο, πολύ ώριμη, και μου θύμισε τους At The Gates στο “At War With Reality”, ενώ τα riffs του δίδυμου Ανέστη και Γιώργου, έδιναν έναν ξεχωριστό χαρακτήρα. Θα έλεγα ότι γενικά ο ήχος τους είναι ξεχωριστός και σκοτεινός, με τα καθαρά και breakdown φωνητικά του Θάνου, που έχουν βελτιωθεί πάρα πολύ, κυρίως στις εναλλαγές, να δίνουν κάτι το διαφορετικό στη μουσική τους.
Αυτό που εκτίμησα ιδιαίτερα στο “Invia” ήταν ότι στη μουσική τους δεν μπορούν να μπουν ταμπέλες, αφού στη μουσική τους ακούς στοιχεία και μελωδίες από πάρα πολλά είδη και επίσης πιστεύω πως συγκεκριμένα στο θέμα του επαγγελματισμού, το Wacken έπαιξε μεγάλο ρόλο. Πάντως γενικά θα ακουστούν πολλές επιρροές, από Metalcore μέχρι modern Metal και από Melodeath μέχρι και Death Metal, κυρίως στα τύμπανα, στα οποία παρατήρησα μια πιο γρήγορη τεχνική, κυρίως από το “Session XII” και μετά.
Ένα κομμάτι που σίγουρα στου κολλάει στο μυαλό είναι το “Higher Than Man”, το οποίο για μένα έχει έναν πιο Parkway Drive χαρακτήρα, αφού οι μελωδίες του αλλά και το μοτίβο της σύνθεσης μου έφερε στο νου το “Deep Blue” και ίσως να είναι αυτός ο λόγος που εκτίμησα ιδιαίτερα αυτό το τραγούδι.
Αφού πέρασαν όλα τα κομμάτια, έφτασα αισίως στο “Farewell”, με το οποίο κλείνει ο δίσκος, όπου άκουσα κάτι διαφορετικό: μία αφήγηση στα ελληνικά από τον Θάνο, πίσω από μία εκπληκτική μελωδία που σου προκαλεί σκέτη ανατριχίλα. Και ήταν εξαιρετικό που στα μέσα του κομματιού τα φωνητικά άλλαξαν από καθαρά σε growl, αφού ταίριαζε πάρα πολύ.
Το “Invia” μου φάνηκε μια φοβερή και τρομερά ώριμη δουλειά από τους Kin Beneath Chorus, οι οποίοι είναι μια μπάντα που κρατάνε τη φήμη της Ελλάδας στο metal ζωντανή και φαίνεται πως έχουν μεγάλο μέλλον μπροστά τους. Βέβαια σε κάποια σημεία ίσως υπήρξε μια μονοτονία στη σύνθεση τον κομματιών, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως το άλμπουμ είναι φοβερό.
Προσωπικά εύχομαι να περάσουν μία βόλτα και από την Θράκη, στα πλαίσια μιας περιοδείας.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose,
Φάνης Βιλαέτης
Comments
