Ημερομηνία δημοσίευσης: 20 Ιουνίου 2017
19 χρόνια στο κουρμπέτι, οι Γερμανοί Klabautamann είναι από τα πολύ καλά κρυμμένα μυστικά του Γερμανικού underground, κάτι απόλυτα λογικό, καθώς η μουσική τους δεν υπακούει σε κανένα καλούπι, δεν έκανε ποτέ χάρες σε καμία εταιρεία και δεν έβαλε ποτέ νερό στο κρασί της για κανέναν.
Ίσως βέβαια να γνώριζαν και οι ίδιοι από την αρχή πως ο δρόμος που διάλεξαν θα ήταν δύσβατος και μοναχικός. Γιατί όταν επιλέγεις να ανακατέψεις το black metal μαζί με την πιο jazzy εκδοχή του prog, συν επίσης μεγάλες ποσότητες από folk, είναι δεδομένο πως ακόμα κι αν πετύχει το πείραμα, κάτι που συμβαίνει με τους Γερμανούς σε όλες τις δουλειές τους, το αποτέλεσμα θα είναι τόσο δύστροπο και αφιλόξενο ακόμα και για τους πιο ανοιχτόμυαλους ακροατές.
Ίσως να έχετε καταλάβει πως για να τα αναφέρω όλα αυτά, δεν έχει αλλάξει κάτι δραματικά ούτε στον καινούργιο, πέμπτο τους δίσκο. Συνθέσεις που δεν υπακούν σε καμία φόρμα, εναλλαγές μεταξύ ακουστικών, folk, jazz, progressive και black στοιχείων κυριαρχούν όλη την ώρα χωρίς κάποια συγκεκριμένη μεθοδολογία από τις συνηθισμένες, ποικιλία ακόμα και στις πιο απλές μορφές, και με τον ακροατή να χρειάζεται μια σημαντική ποσότητα χρόνου για να χωνέψει αυτήν την αλληλουχία εναλλαγών και τις πλούσιες σε ατμόσφαιρες, συναισθήματα και πληροφορίες συνθέσεις.
Μια τέτοια κυκλοφορία αντιτίθεται σθεναρά στις συνήθειες και τα θελήματα τις εποχής μας, όπου μέσα στον κυκεώνα των αμέτρητων κυκλοφοριών και την ευκολία στην πρόσβαση των δουλειών κάθε συγκροτήματος, οι εταιρίες και οι ακροατές ζητάνε όλο και περισσότερο τα εύκολα και εμπορικά ακούσματα κυρίως διότι με την έλευση της ψηφιακής μορφής, τα νούμερα δείχνουν πως όλο και λιγότεροι ακούνε ολόκληρα άλμπουμ, με αποτέλεσμα τα συγκροτήματα που εστιάζουν στο concept να θεωρούνται όλο και περισσότερο αντιεμπορικά, και συγκροτήματα όπως οι Klabautamann να απευθύνονται πλέον μόνο στους πιστούς οπαδούς τους και τους, όλο και λιγοστεύοντες, αφοσιωμένους οπαδούς που δίνονται ολοκληρωτικά στη μουσική και δίνουν εκεί όλη τους την υπομονή.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
