"I Hope That Hope Is Here"
Πριν πολλά πολλά χρόνια (όπως λέμε μια φορά κι ένα καιρό..) υπήρχε ένα συμπαθέστατο δισκοπωλείο στο κέντρο της Αθήνας (ναι υπήρχαν κι αυτά κάποτε), όπου ο ιδιοκτήτης πρώην μπασίστας πασίγνωστης Ελληνικής μπάντας, είχε την ευγενή καλοσύνη να σε βάζει ν' ακούσεις αυτό που ίσως αργότερα αγόραζες, πριν το αγοράσεις φυσικά ('ντάξει τον φωτογράφισα τον τύπο τώρα), κι έτσι όχι μόνο σου έδινε την ευκαιρία να δοκιμάσεις τι θ' αγοράσεις, αλλά μάθαινες και πως ακούγεται μία μπάντα ή ένας δίσκος, που δεν ήξερες ποτέ για την ύπαρξη του!
Προς τιμήν του λοιπόν και μπράβο του όπου και αν βρίσκεται τώρα, τολμώ να παραδεχτώ ότι δύο τρείς από τις αγαπημένες μου μπάντες, μου τις σύστησε-έμαθε εκείνος!
Μία από αυτές ήταν και οι Γερμανοί Lacrimas Profundere, οι οποίοι μόλις τότε είχαν κυκλοφορήσει το "Fall, I Fallow", ένα συμπαθέστατο άλμπουμ, στα πρότυπα του ήχου που προσωπικά γουστάρω!
Αν και έπειτα πρέπει να παραδεχτώ πως έχασα λίγο τις επόμενες κυκλοφορίες τους για αμέτρητους λόγους, που αν αναλύσω το περιοδικό θα μετατραπεί σε νουβέλα του Stephen King, η εκτίμηση στη μπάντα παρέμενε και αν και δεν εμβάθυνα σε αυτή, σχεδόν πάντα άκουγα μερικά από τα τραγούδια τους συχνά πυκνά.
Έτσι και όπως ήταν φυσικό, μόλις ανακάλυψα ότι η νέα δουλειά τους με τίτλο "Hope Is Here" (τίτλος που με βρήκε όχι τυχαία χρονικά.. όσοι με γνωρίζουν καλά θα χαμογελάσουν μ' αυτό!) περιμένει από κάποιον να τη παρουσιάσει, φυσικά προθυμοποιήθηκα να αναλάβω την ακρόαση και την παρουσίαση αυτής, ειδικά μετά από τόσο καιρό απουσίας μου και σιωπής μου!
Και όχι δεν απογοητεύτηκα καθόλου μ' αυτό, άσχετα αν "πήραν τ' αφτιά μου" αρκετές αρνητικές κριτικές επί των δώδεκα κομματιών που αποτελούν την ενδέκατη full length δουλειά του πενταμελούς σχήματος.
Και μιας και παραπάνω ανέφερα τις λέξεις νουβέλα και Stephen King, να αναφέρω πως πρόκειται για τη πρώτη concept δουλειά των Lacrimas Profundere για την οποία υπεύθυνος και δημιουργός είναι ο τραγουδιστής της μπάντας, Rob Vitacca, η οποία αναφέρεται σε ένα μοναχικό αγόρι με το όνομά "Aramis", το οποίο είναι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο και νιώθοντας απόκληρος αποφασίζει να χαθεί μέσα σ' ένα σκοτεινό δάσος ξεφεύγοντας έτσι από όλους και όλα... (χμ..)!!
Από μόνη της η ιστορία καταδεικνύει το καταθλιπτικό ύφος της μουσικής που αποτελεί το "Hope Is Here" και το πόσο σκιώδες είναι τα κομμάτια που αποτελούν ολόκληρο το δίσκο!
Όχι, δε ξεχώρισα κάποιο κομμάτι απ' όλα, μιας και θεωρώ πως το άλμπουμ είναι καλύτερο ν' ακουστεί ως ένα μιας κι εξάλλου όπως είπα "μιλάμε" για concept, ίσως όμως μπορεί κανείς να ξεχωρίσει ως δείγμα και μόνο του άλμπουμ, τα "The Worship Of Counting Down", "Hope Is Here" και "You My North" τα οποία είναι η επιτομή εκείνου που ονομάζουμε gothic rock/metal!
Άρα φαντάζομαι πως αυτό θα κάνει τους λάτρεις τους είδους ν' αγκαλιάσουν με άνεση και λατρεία τις μελωδικές κιθαριστικές γραμμές του "Hope Is Here" (οξύμωρου σχήματος τίτλου αν σκεφτεί κανείς το ύφος της μουσικής...), που σε συνδυασμό με τη φωνή του τραγουδιστή σε ταξιδεύουν με άνεση στο δάσος που χάθηκε ο μικρός "Aramis"!
Χωρίς να μιλάμε για το δίσκο της χρονιάς ή τη κυκλοφορία που θα επισκιάσει οτιδήποτε άλλο πάνω στο είδος, το νηπενθές και πεσιμιστικό gothic rock που μας δίνουν οι Γερμανοί, είναι εκείνο που χρειάζεται για να χαθείτε κι εσείς στο δικό σας σκοτεινό δάσος και να καλωσορίσετε το χειμώνα που επιτέλους πλησιάζει με το καλύτερο δυνατό τρόπο!
Και για όσους αμφιβάλουν.. μια ντουζίνα δόση από πραγματικότητα ίσως σας κάνουν να συμφωνήσετε μαζί μου!!
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης "The Lone Werewolf" Κανακουσάκης
Comments
