“Have a try at the end”
Οι Ουαλοί Last Flight To Pluto είναι ένα νέο σχήμα από την Ουαλία και πρόκειται για το ντουέτο του drummer των Ezra, Daz Joseph, και της τραγουδίστριας Alice Freya. Χρησιμοποίησαν κάποια session μέλη για την ηχογράφηση του δίσκου. αλλά οι ιδέες προέρχονται αποκλειστικά από αυτούς τους δύο.
Βέβαια, οι επιρροές που διακρίνονται στο neo-prog το οποίο ακούγεται από τα ηχεία είναι πάρα πολλές και ετερόκλητες για να προέρχονται αποκλειστικά από δύο άτομα. Η μελωδική prog-rock βάση έχει ως συστατικά τα προφανή, δηλαδή Rush (σε αρκετά μεγάλο ποσοστό), Genesis, King Crimson, Camel και Pink Floyd. Εκεί όμως που χάνεται η μπάλα είναι στα σημεία που διακρίνονται επιρροές έξω από το χώρο του ήχου γενικότερα, καθώς διακρίνονται στοιχεία από Massive Attack, Red Hot Chilli Peppers, επιρροές από Adele στον τρόπο έκφρασης και επιρροής των φωνητικών γραμμών, ενώ το κερασάκι στην τούρτα είναι οι στιχουργικές αναφορές στο Game of Thrones στο κομμάτι "Lots of Swords". Να μην ξεχάσουμε να παραλείψουμε τις διάφορες pop επιρροές, μουσική με την οποία ασχολούταν το ντουέτο πριν σχηματίσει αυτό το συγκρότημα.
Το εντυπωσιακό είναι πως, παρά τις πολλές και ετερόκλητες επιρροές, τα τραγούδια ακούγονται δεμένα και συνεκτικά, παρά και την μεγάλη διάρκεια του κάθε κομματιού. Αυτό συμβαίνει διότι κάθε κομμάτι εστιάζει σε διαφορετικό τρόπο έκφρασης (με εξαίρεση τους πανταχού παρόντες Rush), καθώς σε κάθε ένα από τα κομμάτια μία από τις επιρροές λαμβάνει μεγάλο ποσοστό εμφάνισης με τις υπόλοιπες να λαμβάνουν ρόλο κομπάρσου. Για παράδειγμα, στο κομμάτι "Red Pill" κυριαρχούν οι RHCP επιρροές, καθώς το κομμάτι είναι εντελώς funk και τα φωνητικά έχουν την δομή της επιρροής τους. Το εναρκτήριο "Heavy Circumstances" εφάπτεται πλήρως στον καθαρό prog rock ήχο, το προαναφερθέν "Lots of Swords" ξεκινάει με ένα pop ρυθμό στο στυλ των Police πριν αναπτυχθεί σε prog, το "House By The Lake" διαθέτει αρκετές folk μελωδίες, ενώ το "Seven Mothers" είναι πιο ακουστικό.
Μπορεί ο ήχος τους να είναι ιδιαίτερα πολυποίκιλος, κατάφεραν όμως να τον τιθασεύσουν και να περιορίσουν αυτό που θα μπορούσε να εξελιχτεί σε χάος, καθώς προτίμησαν να αναπτύξουν κάθε διαφορετική επιρροή ανά τραγούδι. Αυτό τους σώζει από το σωρό του ήχου, παρ'όλο που ο ήχος τους είναι τετριμμένος και χιλιοπαιγμένος, ακόμα και με αυτή την ποικιλία που διαθέτουν. Σε αυτό συμβάλλει και το γεγονός ότι δε διαθέτουν ακόμα κάποιο προσωπικό στοιχείο και ήχο και βασίζονται αποκλειστικά στις εκάστοτε επιρροές. Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός πως η ποικιλία του δίσκου τον καθιστά ενδιαφέρον και με πολλά ευχάριστα στοιχεία, αλλά από τη στιγμή που δεν προσφέρει κάτι καινούριο, εξαρτάται αποκλειστικά από τα γούστα του κάθε ακροατή αν θα ενδιαφερθεί ή όχι για το δίσκο.
Βαθμολογία: 66/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
