Ημερομηνία δημοσίευσης: 6 Σεπτεμβρίου 2017
Σε όσους έχουν καλή σχέση με το NWOBHM τα ονόματα των Dennis Stratton και Jess Cox, οι οποίοι και έφτιαξαν τους Lionheart πίσω στα 1980, είναι βέβαιον πως κάτι θα λένε. Ο μεν πρώτος ήταν κιθαρίστας στους Iron Maiden ο δε έτερος η φωνή στους αγαπημένους Tygers Of Pan Tang στον πρώτο τους δίσκο “Wild Cat”. Όμως η προσπάθειά τους τότε δεν είχε την τύχη με το μέρος της και εν μέσω μουσικών διαφωνιών και ενώ κυκλοφόρησαν τότε έναν και μόνο δίσκο, το “Hot Tonight” το 1984, διαλύθηκαν ήσυχα το 1986, για να ξαναφτιαχτούν άκουσον-άκουσον το 2016, τριάντα ολάκαιρα χρόνια μετά και φέτος αισίως να κυκλοφορήσουν τον δεύτερο μόλις δίσκο τους, ενώ στο 1999 στην Ιαπωνία είχε κυκλοφορήσει μια συλλογή με καμιά τριανταριά demo, η οποία όμως δεν πιάνεται σαν κανονική κυκλοφορία….
Ζητούν λοιπόν οι καλοί μας Lionheart, την δεύτερη ευκαιρία τους, με τον Lee Small στα φωνητικά πλέον, αυτά που η τύχη αλλά και οι λαθεμένες επιλογές τους στέρησαν τότε, με ένα δίσκο 13 συνθέσεων εκ των οποίων δύο διασκευές που θα μπορούσαν και να λείπουν, ειδικά το πρώτο, στο “Don’t Pay The Ferryman” του Chris De Burgh και “Every Boy In Town” των Taurus. Η δεύτερη έχει κάποιο νόημα παραπάνω, ώστε να γνωρίσουν οι νεότεροι το συγκρότημα των NWOBHM ηρώων Taurus.
Αυτό που μας παρουσιάζουν δεν είναι κάτι πρωτοποριακό ούτε θα φέρει καμία ανατροπή στα δεδομένα είτε της μουσικής γενικά, είτε του μελωδικού hard rock ειδικότερα, στο οποίο και στρέφονται πλήρως. Πρόκειται όμως για μια πλειάδα καλοπαιγμένων, μελωδικών κομματιών με πιασιάρικα και ευκολομνημόνευτα ρεφραίν και δυναμικά ριφς, και με τα πολύ ταιριαστά φωνητικά του Lee Small (ex-Shy) που κακά τα ψέματα πλησιάζει αρκετά την χροιά του τεράστιου Glenn Hughes (κι αυτό είναι καλό), εκ των οποίων κομματιών τα μεν έξι είναι γραμμένα από παλαιότερα ενώ πέντε έχουν γραφτεί μετά την επανένωσή τους συν τις δύο διασκευές που αναφέραμε, που δεν θ΄ αφήσουν κανένα οπαδό του είδους παραπονεμένο.
Όσο περισσότερο το ακούς, τόσο σε κερδίζει, κι αυτό σαφώς συμβαίνει με τα καλά άλμπουμ και το ”Second Nature” σαφώς είναι τέτοιο. Συνεπώς αξίζει να δώσουμε στους πολύ καλούς Lionheart την δεύτερη ευκαιρία που μας ζητούν, την αξίζουν. Άντε να τους δούμε και σε καμία περιοδεία. Εσείς τι λέτε ;
Βαθμολογία: 73/100
Για το Rock Overdose,
Σάββας “ Manilla Road” Σαββαόγλου
Comments
