Συντάκτης: Γεωργία Λαδοπούλου
Oι LLNN συνεχίζουν την προσπάθειά τους να δημιουργήσουν τη βαρύτερη δυνατή μουσική. Ο τελευταίος δίσκος του Δανέζικου κουαρτέτου, “Unmaker”, αποτελεί μία σφοδρή επίθεση κατά μέτωπον και αλλαζει τα δεδομένα για τη μέχρι τώρα παρουσία του συγκροτήματος. Δεν είναι απλώς βαρύς και δυνατός, αλλά και εξαιρετικά εφευρετικός, κατά κάποιο τρόπο.
Καθώς προχωρούν στο ταξίδι τους, δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στα συνθεσάιζερ, σε μια προσπάθεια διαφοροποίησης της παραγωγής. Κομμάτια όπως το “Obsidian”, το “Interloper” ή το “Forger” κάνουν καλή χρήση των ατμοσφαιρικών εξωραϊσμών ,που βοηθούν στη διαμόρφωση της μεγαλοπρεπούς ηχητικής “επίθεσης”. Υπάρχει μία κινηματογραφικότητα στις συνθέσεις, οι οποίες φροντίζουν να αυξήσουν αυτήν την ένταση, θυμίζοντας soundtrack ταινιών sci-fi με πρόσθετα σύγχρονα στοιχεία. Όταν τα πράγματα γίνονται κλειστοφοβικά, υπάρχουν διαλείμματα όπως το “Vakuum” ή το “Resurrection”, προσφέροντας σύντομες στιγμές ανάπαυσης στον ακροατή, συμβάλλοντας έτσι στην ποικιλία που χρειάζεται για να αναδειχθεί ένας τέτοιος δίσκος.
Το άλμπουμ είναι υπομονετικό και σκόπιμο όσον αφορά την προσέγγισή του. Αυτό δίνει στη μουσική το χώρο και το χρόνο για συνεχή εναλλαγή μεταξύ συνθέσεων, που ενστικτωδώς βοηθά στον καθορισμό της εκπληκτικής βαρύτητας του “Unmaker”. Ένα βασικό συστατικό της σύνθεσης του δίσκου, είναι ο συγχρονισμός των βαρύτερων κιθαριστικών riffs από τους LLNN με το ρυθμό των drums και των φωνητικών, που απεικονίζεται καλύτερα στο αποκαλυπτικό "Obsidian" και το απλό αλλά καταστροφικό "Tethers". Έτσι έχουμε ένα καθηλωτικό αποτέλεσμα κατά το οποίο τα όργανα συμπυκνώνονται, καταρρίπτουν τα όρια των παραδοσιακών οργάνων και αποδομούν τη μουσική στην πιο αγνή και πιο συντριπτικά έντονη μορφή της.
Το “Unmaker” δεν έχει κάποιο βαθμό απόχρωσης. Ο τόνος ποικίλλει ελάχιστα καθ 'όλη τη διάρκεια από μια απόκοσμη ατμόσφαιρα σε τμήματα μπασογραμμών ή riffs τα οποία απαιτούν να ξαναγυρίσεις σε αυτά. Ίσως αυτός να είναι και ο δίσκος, που θα τους χαρίσει μία επιπλέον αναγνωρισιμότητα την οποία δικαιωματικά και αξίζουν, καθώς προσέφεραν έναν από τους απολαυστικότερους δίσκους της χρονιάς που, όμως, θα υποτιμηθεί σε εγκληματικό βαθμό. Αν έπρεπε να καταταχθούν με βάση ήδη υπάρχοντα ονόματα, θα έλεγα ότι μιλάμε για το πνευματικό παιδί των Year Of No Light και Blut Aus Nord. Και ναι, επιβεβαιώνω ότι το αποτέλεσμα είναι όσο ψαρωτικός ακούγεται αυτός ο συνδυασμός.
Βαθμολογία: 85/100
Για το Rock Overdose,
Γεωργία Λαδοπούλου
Comments
