Συντάκτρια: Άννα - Μαρία Κέκια
Ομολογώ ότι μέχρι χθες δεν γνώριζα τους Lowen, ώσπου ένας φίλος μου πρότεινε να ακούσω τον νέο τους εν λόγω δίσκο. Ξέρω ότι οι μουσικές προτάσεις από κάποια άτομα θα είναι τουλάχιστον ενδιαφέρουσες και ιδιαίτερες, -αν όχι το επόμενο κόλλημα στις playlist μου-, οπότε οι προσδοκίες ήταν υψηλές εξαρχής.
Κατέληξα να ακούω τον δίσκο σε επανάληψη και ταυτόχρονα να ψάχνω το ιστορικό της μπάντας, που έκανε την υπόθεση όλο και πιο ενδιαφέρουσα.
Το πρώτο πράγμα που παρατήρησα και σχολίασα ήταν «τι ψυχεδελικό βαβυλωνιακό εξώφυλλο είναι αυτό;!». Και δεν έπεσα πολύ έξω. Το άλμπουμ “Do Not Go To War With The Demons Of Mazandaran” είναι εμπνευσμένο θεματικά από το θρυλικό περσικό ποιητικό έπος Shahnameh (“Έπος των Βασιλέων”) του Πέρση ποιητή Ferdowsi.
Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα ποιητικά έπη που έχουν γραφτεί παγκοσμίως και ένα από τα σημαντικότερα της λογοτεχνίας του Ιράν, που για να μην τα πολυλογώ αποτελεί λίγο πολύ μια ποιητική ιστορική-μυθολογική αφήγηση της αρχαίας Περσίας ανά εποχή, από τους μεγάλους ήρωες και βασιλείς μέχρι την ισλαμική κατοχή.
Πριν περάσω στο (συναρπαστικό) περιεχόμενο του δίσκου, θέλω να σας πω δυό λόγια για τους LOWEN. Τα βασικά και ιδρυτικά μέλη της μπάντας είναι η τραγουδίστρια Nina Saeidi και ο κιθαρίστας Shem Lucas, ιρανικής καταγωγής και οι δύο, και έδρα τους είναι το Λονδίνο.
Η οικογένεια της Nina έφυγε ως πρόσφυγας από το Ιράν λίγο πριν την εγκαθίδρυση του Ισλαμικού καθεστώτος το 1979 και η ίδια μέσω της μουσικής της δημιουργίας δίνει έναν δικό της φόρο τιμής στην κουλτούρα της πατρίδας της ρίχνοντας λίγο φως και στο περιοριστικό καθεστώς που μαστίζει μέχρι σήμερα τον λαό της, ειδικά τις γυναίκες.
Από το πρώτο τους EP “A Crypt in the Stars” το 2018 (ναι, άκουσα τα άπαντα σε μια μέρα) οι δύο καλλιτέχνες έδειξαν τις ιδιαίτερες τάσεις της έμπνευσής τους και το ταλέντο που διαθέτουν. Το 2021 ακολούθησε το “Unceasing Lamentations” με μόλις 3, αλλά μεγάλης διάρκειας δημιουργήματα, που θυμίζουν συνθέσεις soundtrack μιας επικής ιστορικής ταινίας στη Μέση Ανατολή με όλη της την μυθική μεγαλοπρέπεια και μυστηριώδη ατμόσφαιρα. Δεν σας είπα, εκτός από αγγλικά, η κοπέλα τραγουδάει στην σουμεριακή και ακκαδική γλώσσα.
Και κάπως έτσι φτάνουμε σήμερα στο “Do Not Go To War With The Demons Of Mazandaran”. Ένας δίσκος-εμπειρία/ταξίδι σε μια τροχιά επικού progressive doom metal με καταλυτικά στοιχεία ατμοσφαιρικού ανατολίτικου folk ήχου.
Μαγευτικά φωνητικά σε μια πανδαισία ήχων μέσα στις συνθέσεις, άλλοτε σκοτεινών με σκληρά και ρυθμικά metal riffs και άλλοτε πιο μυθικά μελωδικών και συναισθηματικών με την φωνή της Nina σχεδόν ανατριχιαστική να «απαγγέλει» σε αρχαίες γλώσσες. Ίσως το καλύτερο πάντρεμα ήχων, αν με ρωτάς.
Το εισαγωγικό κομμάτι “Corruption On Earth” εισάγει δυναμικά τους ακροατές στον μαγικό κόσμο των Lowen με εκρηκτικά κιθαριστικά μέρη και φωνητικά από μια άλλη διάσταση. Μπορώ να το φανταστώ να ερμηνεύεται live σε μια νυχτερινή ανοιχτή σκηνή και το κοινό να αντιδρά σε κάθε εναλλαγή εκστασιασμένο.
Θεματικά η αξία του ανεβαίνει κι άλλο, καθώς είναι αφιερωμένο στις γυναίκες του Ιράν που διαμαρτύρονται απέναντι στο αυταρχικό ισλαμικό καθεστώς και θανατώνονται γι’αυτό.
Να σημειώσουμε κάπου εδώ πως μεταξύ άλλων οι γυναίκες στο Ιράν απαγορεύεται βάση νόμου να τραγουδούν solo σε δημόσιο χώρο, ειδικά παρουσία αντρών που δεν είναι της οικογένειάς τους. Πολλά μουσικά είδη επίσης, όπως και η metal, υπόκεινται σε περιορισμούς ή απαγορεύσεις στη χώρα. Αυτή η υπέροχη φωνή της Nina, όπως και άλλοι καλλιτέχνες, δυστυχώς δεν θα μπορούσαν εκεί να ανθίσουν, γι’ αυτό και πολλοί από αυτούς καταλήγουν να μεταφέρουν τη ζωή και την καριέρα τους σε άλλες πιο ελεύθερες χώρες.
Το δεύτερο και ομότιτλο “Najang Bah Divhayeh Mazandaran” (στα περσικά) έγινε από τα αγαπημένα μου από την πρώτη ακρόαση. Μια σχεδόν τελετουργική σύνθεση με το σκοτάδι και την ένταση που της αναλογεί, δυνατό στίχο και φυσικά τα εξωπραγματικά φωνητικά της Nina. Δεν μπορώ να πω πολλά, απλά ακούστε το.
«May the long dominion come to an end
For creation has turned against itself»
“Waging War Against God” για τη συνέχεια, το single που προλόγισε τον δίσκο και ανέβασε τον πήχη στα ύψη. Άλλο ένα εξαιρετικό κομμάτι, αρκετά επικό και κινηματογραφικό, βγάζει μια συναισθηματική απόγνωση μιλώντας για τους δήθεν κανόνες του Θεού που θέτουν οι άνθρωποι καταλήγωντας να αφανίζουν οποιονδήποτε αντιτίθεται σε αυτούς. “They make one law for man/and yet as beasts they walk the Earth/Proclaiming god-sent verse/and slaying all who question”.
Οι στίχοι των Lowen δε χαρακτηρίζονται πολιτικοί. Έχουν έναν ποιητικό και φιλοσοφικό χαρακτήρα, εγείρουν σκέψεις και ερωτήματα πάνω στην πραγματικότητα με έναν λυρικό, επικό πολλές φορές, τρόπο και αφήνουν τον αποδέκτη τους να κάνει τις αποδόσεις του και να λάβει τα μηνύματά τους μέσα από το μουσικό περίβλημα που τους έχει τεχνηέντως δοθεί.
Ακολουθεί το μικρότερο σε διάρκεια κομμάτι του δίσκου “The Seed That Dreamed Of Its Own Creation”, το οποίο ωστόσο συνεχίζει να βαράει αλύπητα στην ψυχή και το κεφάλι του ακροατή. Εξ ολοκλήρου στα περσικά (farsi) οι στίχοι, με πιο αργό και μυσταγωγικό ρυθμό και φωνητικά που παραπέμπουν σε κάποιον σκοτεινό παραδοσιακό ύμνο.
Το “May Your Ghost Drink Pure Water” είναι μάλλον το αγαπημένο μου του δίσκου με τις πιο εκρηκτικές εναλλαγές ήχων. Μια άψογη, πορωτική σύνθεση που ξεκινά με ένα απόκοσμα μελωδικό solo με τσέλο από την ταλαντούχα guest Arianna Mahsayeh πριν μπουν τα πιο brutal κιθαριστικά riffs κι αρχίσει το σφυροκόπημα. Αυτό το κομμάτι με σκάλωσε σε πολλά σημεία όταν το πρωτοάκουσα, σε κάθε αλλαγή ήμουν με μια αντίδραση τύπου «τι λες τώρα...». Και αυτό είναι ακριβώς ό,τι θες να βιώνεις με τη μουσική.
Η δισκάρα κλείνει με το 9λεπτο “Ghazal For The Embrac Of Fire” και πλέον αισθάνομαι ότι έχει συγχυστεί η αντικειμενικότητά μου. Η εκστασιακή ροή του δίσκου έχει πιάσει ένα αποκορύφωμα πλέον και απλά συνεχίζει ασταμάτητα να σκορπά ένταση, συναίσθημα και μια αρχέγονη μυσταγωγικότητα.
Στο συγκεκριμένο έχουμε και μια αρχαία βαβυλωνιακή επίκληση σε πνεύμα, που γεφυρώνει σκαλωτικά τα δύο μισά της σύνθεσης. Από εκεί και μετά έχουμε μια σχεδόν ορχηστρική αποφώνηση του δίσκου με επαναλαμβανόμενα ρυθμικά riffs και μερικές ενέσεις ατμοσφαιρικών φωνητικών που σε κρατάνε εκεί μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.
Ο δίσκος “Do Not Go To War With The Demons Of Mazandaran” είναι μια μοναδική και εξαιρετική δημιουργία, με αξιοσημείωτη έμπνευση, τεχνική και απόδοση, που δεν μπορείς να βρεις εύκολα κάτι να της λείπει.
Οι Lowen μετά από αυτό είμαι σίγουρη πως θα μπουν στο οπτικό πεδίο πολλών μουσικόφιλων, που -μαζί με εμένα- θα περιμένουν τα επόμενά τους βήματα με περιέργεια και ανυπομονησία. Για την ώρα, καλοτάξιδο το νέο άλμπουμ και κάθε δυνατή επιτυχία από εμάς σ’ αυτό το τόσο δημιουργικό και πολλά-υποσχόμενο project. Εύκολα μπήκε στους καλύτερους δίσκους της χρονιάς για μένα.
*(το ιδιαίτερο artwork στο εξώφυλλο είναι μέρος του έργου L'Initiation του Γάλλου καλλιτέχνη Hervé ScottFlament).
Βαθμολογία: 95/100
Για το Rock Overdose,
Άννα-Μαρία Κέκια
Comments
