Ημερομηνία δημοσίευσης: 30 Σεπτεμβρίου 2019
Υπάρχουν μερικές μπάντες, που κάθε νέα τους κυκλοφορια αποτελεί ξεχωριστό γεγονος. Μια εξ αυτών είναι οι θρύλοι της Νορβηγικής Black Metal σκηνής, Mayhem, οι οποίοι λίγους μήνες πριν, ανακοίνωσαν τη συνεργασία τους με την Century Media για την κυκλοφορια του διαδόχου του “Esoteric Warfare”, με τίτλο “Daemon”, που αναμένεται να κυκλοφορήσει στις 25 Οκτωβρίου.
Οι Mayhem ανέκαθεν ήταν μια μπάντα πρωτοπόρα στον ήχο της, με δίσκους που επηρέασαν όλο το φάσμα του ακραίου ήχου. Στα τέλη των 80’s, οταν το Death Metal γνωρίζε μεγάλη αναγνωριση, οι Mayhem «επαναστάτησαν» και επέλεξαν να κυκλοφορήσουν το ώμο και πρωτόγονο “Deathcrush” ενώ την εποχή του “Necrosound” κυκλοφόρησαν το αριστούργημα “De Mysteriis Don Sathanas”. Όταν μάλιστα οι Trve Kvlt οπαδοί του Black Metal αμφισβήτησαν την πρόσληψη του Blasphemer στις κιθάρες, μη μπορώντας να χωνέψουν ότι μπορεί να υπάρχει συγκρότημα χωρίς Dead και Euronymous, εκείνοι απάντησαν με “Wolf’s Lair Abyss” και τους αποτελείωσαν με το αριστουργημα “Grand Declaration of War”, το οποίο σχεδόν 19 χρόνια μετά ακόμα διχάζει.
Μετά τη φυγή του Blasphemer και αρκετούς κιθαρίστες αργότερα, οι Mayhem κατέληξαν στο δίδυμο των Teloch και Ghul, το οποίο συνθετικά (κυρίως ο Teloch) μας συστηθηκε με το “Esoteric Warfare” που κυκλοφόρησε το 2014. Ένας δίσκος που μάλλον ξεχάστηκε πολύ γρήγορα, ίσως επειδή πρόκειται για τον πιο ανέμπνευστο και “safe” δίσκο των Mayhem και χρησιμοποιώ τη λέξη safe γιατί οι συνθέσεις ακούγονταν αρκετά «σφιγμένες» και ατολμες, με αποτέλεσμα το “Esoteric Warfare” να ακούγεται πιο πολύ σαν κομμάτια που δεν χώρεσαν στο “Ordo Ad Chao”. Για να μην παρεξηγηθώ, προκειται για ένα καλο Black Metal δίσκο, αλλά όταν μιλάμε για Mayhem τα standards είναι αρκετά ψηλά.
Ερχόμαστε λοιπόν στο σήμερα, με τους Mayhem να συμπληρώνουν 35 χρόνια ζωής και να ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν τον 6ο τους δίσκο. Δείγμα από το “Daemon” πήραμε λίγες εβδομάδες πριν, με το καταπληκτικό “Worthless Abominations Destroyed”, το οποίο ομολογώ ότι ανέβασε αρκετά τον πήχη των προσδοκιών μου. Ένα κομμάτι που ήταν ταξίδι πίσω στο χρόνο, θυμίζοντας έντονα “De Mysteriis Dom Sathanas” λογική τόσο συνθετικά όσο και στη παραγωγή και kάπου εκεί ομολογώ οτι η περιέργεια μου για το πως θα ακούγεται συνολικά ο νέος δίσκος μεγάλωσε ακόμα περισσοτερο. Στα ίδια υψηλά επίπεδα κινήθηκε και το δεύτερο single, “Of Worms and Ruins” με το σιδηροδρομικό riff που ανοίγει το κομμάτι, το οποίο θυμίζει έντονα κλασσικό second wave Black Metal, πράγμα που δείχνει οτι η επιστροφή των Mayhem στις ρίζες τους είναι γεγονός!
Έφτασε λοιπόν η μερα που βρήκα στο φάκελο μου ολόκληρο το “Daemon”! Πατάω το play και κατάλαβα το τι πρόκειται να ακολουθήσει από το πρώτο κιόλας κομμάτι. Ακούγοντας το “The Dying False King” ένιωσα σαν ένα χέρι να με πιάνει από το λαιμό και να με κατεβάζει στην Κόλαση των Mayhem, με οικοδεσπότη τον Atilla, ο οποίος σε ακόμα ένα δίσκο αποτελεί σημείο αναφοράς για τα εκπληκτικά φωνητικά του και τις, όπως πάντα, θεατρικές και απόκοσμες ερμηνείες του. “Agenda Ignis” και “Bad Blood” συνεχίζουν σε φρενήρεις ρυθμούς με τον Hellhammer να αποδυκνειει ότι πρόκειται για έναν απ τους καλύτερους drummers στο black metal και γενικοτερα στον extreme χωρο, για να έρθει το “Malum”, ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια, με έντονες αναφορές σε “Deathcrush” περίοδο στο βασικό του riff (βλ. “Chainsaw Gutsfuck”). Ένα κομμάτι βέβαια που από τη μέση και μετά γι ακόμη μια φορά δίνει ρεσιτάλ ο Atilla με τις γνωστές και αγαπημένες ψαλμωδίες να κάνουν την εμφάνιση τους. “Falsified and Hated” για τη συνέχεια, με μια ακόμα riffάρα να προστίθεται στην ήδη εκπληκτική δουλειά που έχει γίνει στις κιθάρες. Κάπου εδώ μου έκανε τεράστια εντύπωση τα πλήκτρα που χρησιμοποιήθηκαν στο μεσαίο σημείο του κομματιού τα οποία μου θύμισαν κάτι απο “Dunkelheit” (ω ναι…). Επόμενο κομματι το “Aeon Daemonium” και τα 6 λεπτά της πιο σκοτεινής και αποπνικτικής ατμόσφαιρας όλου του δίσκου βγαλμένο από την περίοδο του “Ordo Ad Chao” και μιλάμε για πραγματικά μια από τις καλύτερες στιγμές του Daemon. Οι τελευταίες νότες του “Invoke the Oath” με βρήκαν με ένα χαμογελο στο στόμα κυριολεκτικά μη μπορώντας να πιστέψω αυτό που μόλις είχα ακούσει. Ένα δίσκο με απίστευτη ροή και κομμάτια ισάξια, χωρις να υπάρχουν προχειροδουλειές και fillers και μια παραγωγή που ανεβάζει επίπεδο το όλο αποτέλεσμα.
Από τη μερα που το ο νέος δίσκος ήρθε στα χέρια μου, ομολογω δεν έχει βγει από την καθημερινή μου playlist και αυτό γιατί θέλω να είμαι 100% σίγουρος γι αυτό που πρόκειται να γράψω. Σήμερα και μετά από αρκετές ολοκληρωμένες ακροάσεις και αρκετή σκεψη, μπορώ πλέον με σιγουριά να πω οτι έχουμε να κάνουμε με μια από τις καλύτερες δισκογραφικές δουλειές των Mayhem. Υπερβολή; Δεν το νομίζω…
Με το “De Mysteriis Dom Sathanas” να είναι εκτός σύγκρισης, λόγω του θρυλικού status του δίσκου, ο οποίος μέχρι και σήμερα παραμένει ίσως την πιο επιδραστικη δουλειά όχι μόνο των Mayhem αλλά και στο χώρο του Black Metal γενικοτερα, το “Daemon” αποτελεί την πιο εμπνευσμένη και πιο ολοκληρωμένη κυκλοφορια των Mayhem μετά το “Grand Declaration Of War” (οι Trve Kvlt το ξέρω ότι θα πέσετε να με φάτε, αλλά όσο και να μη θέλετε να το παραδεχτείτε αποτελεί δίσκο «σταθμό» για όλο τι ιδιωμα) και πραγματικά ανυπομονώ να ακούσω τα κομμάτια live.
Το στοίχημα για τους Ghul και Teloch, αλλά και γενικότερα για όλη τη μπάντα, νομίζω ότι κερδήθηκε έχοντας καταφέρει να παρουσιάσουν μια καταπληκτική δουλειά που σίγουρα θα ευχαριστήσει και τον πιο απαιτητικό οπαδό των Mayhem και όχι μόνο. Φαίνεται πως η τεράστια περιοδεία για την επέτειο του “De Mysteriis dom Sathanas” αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το “Daemon” και έχουν καταφέρει μέσα σε 10 κομμάτια (12 αν βάλεις και τα 2 Bonus Tracks) να αποδώσουν φόρο τιμής σε όλες τις περιόδους της μπάντας, πάντα όμως μέσα από μια νέα και φρέσκια οπτική γωνία, πράγμα αρκετά δύσκολο, αρκεί κανείς να αναλογιστεί με τι συνθετικά μεγαθήρια (Euronymous και Blasphemer) και τι κορυφαίες συνθέσεις και κυκλοφορίες, έχουν να ανταγωνισουν. Για μια ακόμη φορά θα πρέπει να γίνει ιδιαίτερη μνεία στον Atilla ο οποίος ακούγεται καλύτερα από ποτε (και αυτό από κάποιον που ακόμη και σήμερα προτιμάει τον Maniac) και έχει καταφέρει, η ερμηνεία του, να έχει κάτι το διαφορετικό σε κάθε κομμάτι. Οι Mayhem επέστρεψαν, το “Daemon” είναι εδώ και κάτι μου λέει ότι θα μας απασχολήσει γι αρκετό καιρό!
Βαθμολογία: 95/100
Για το Rockoverdose.gr
Χρήστος Μπριντζικης
Comments
