Ημερομηνία δημοσίευσης: 4 Ιουνίου 2018
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Θεός του Μέταλ. Για έξι ημέρες προσπαθούσε να σπάσει τις παραδοσιακές (φολκ) και λαϊκές (ποπ) φλυαρίες που κατέκλυζαν σαν πολύχρωμο Χάος την ανθρωπότητα. Τι κι αν έστειλε ακρίδες στις κιθάρες των Beatles και των Beach Boys για να χαλάσουν και από τις σάπιες κιθάρες τους να προκύψει η garage οργή των Electric Prunes, Nazz, Elastik Band, Blue Cheer, Steppenwolf, των Spooky Tooth. Δεν ήταν αρκετό. Χρειάστηκε να στείλει την Yoko Ono για να τους αποτελειώσει. Κι άλλη φορά έστειλε καταστροφή στις κιθάρες των βιρτουόζων τροβαδούρων της αγάπης και των λουλουδιών. Αίμα σάπιο από θυσίες αιώνων που συνέλλεγε για να φτιάξει ανδαλουσιανά τσορίθος. Το χαλάλισε για εμάς. Και εκεί που από το αίμα αυτό γεννήθηκε ο Alice Cooper, οι KISS, ο Arthur Brown και οι Εξόριστοι, να σου ξεπετιούνται οι Sex Pistols. Κατά την δικιά μου θρησκειολογική και κατά τα άλλα εμπεριστατωμένη άποψη, οι Sex Pistols ήταν το κερασάκι που ξεχείλισε το ποτήρι στην τούρτα. Δεν άντεξε άλλο. Τα έσπασε και την έβδομη μέρα, αντί να αράξει να πιεί μπύρα και να ακούσει το δις ιζ δη εντ (διπλό είναι το τέλος) των The Doors, έφτιαξε το Μέταλ.
Από δέρμα, καρφιά, τσίγκινα βρακιά, σπαθιά, δράκους, πάθος, οργή, βαριά riffs και παράφωνες αγριοφωνάρες έπλασε την μουσική που αγαπάμε. Μέταλ. Ταυτόχρονα σαν άλλος Προμηθέας δίδαξε στον κόσμο τα μυστικά της μουσικής αυτής και γεννήθηκαν οι τρείς χάριτες: η Θράς, η Ντεθ και η Μπλακ και είδε ο Θεός του Μέταλ ότι ήταν καλό.
Το πως βρήκαν οι Χάριτες του Μέταλ την μικρούλα Χάρντκορ χαμένη στα αστικά ρυπασμένα δάση της Δύσης και το πως την μεγάλωσαν σαν δικό τους παιδί είναι θέμα διαφορετικής παρουσίασης. Όπως και το πως η Χάρντκορ η ίδια συνέλαβε με άμωμο σύλληψη την πάλι θηλυκιά Κραστ είναι υπόθεση μιας εντελώς πιο αλλόκοτης.
Όπου υπάρχει θεός, υπάρχει διάολος, υπάρχουν και οι λειτουργοί του. Στην μετα-μυθολογική αυτή προσέγγιση του παρόντος… ο διάολος είναι οι Melvins και οι λειτουργοί του το δίδυμο King Buzzo/ Dale Crover. Διάολος, ή καλύτερα διάβολος οι Melvins γιατί είναι αυτοί οι πρωτοστάτες στην διαβολή του Μέταλ αφού πήραν όλα τα στοιχεία που το συνιστούν και ύπουλα στα υπόγεια της Αμερικάνικης πρωτεύουσας ξεκίνησαν και άνδρωσαν τα κινήματα grunge και sludge. Για να διασπαστεί η αγαπημένη μας μουσική και για να γεμίσουμε ταμπέλες. Ο αντιπερισπασμός και ο αιφνιδιασμός είναι από τις τεχνικές που χρησιμοποίησαν οι Melvins κατά καιρούς για να σβήσουν το Μέταλ από τον χάρτη της μουσικής. Αφού κατάπιαμε και ξεπεράσαμε το φαρμάκι της λαίλαπας grunge που είχε κοντέψει να αποτελειώσει το Μέταλ, τώρα πια σε ό,τι «βαρύ» μπορεί να κυκλοφορεί, κοτσάρουμε την λέξη –metal που ως άλλη πανάκεια γιατρεύει στο μυαλό μας την οποιαδήποτε σύγχυση που παλιότερα δεν θα γινόταν ανεχτή. Υπαίτιοι: οι Melvins.
Πέρα από όλα τα άλλα χαζά, είναι πολύ δύσκολο να εντάξεις μπάντες σαν τους Melvins ξεκάθαρα στην διαδρομή της μουσικής γενικότερα, αλλά περισσότερο αυτής των τελευταίων 40 χρόνων. Μια σπάνια περίπτωση πομπού/δέκτη. Αφομοιώνουν ετερόκλητα στοιχεία από όπου βάλει ο νους, τα αλέθουν και μας δίνουν ψωμί για το μυαλό. Δεν σε κάνουν πιο έξυπνο φυσικά, αλλά βάζουν το μυαλό σου σε λειτουργία και αν μη τι άλλο, το θέτουν σε εγρήγορση.
Αν υπάρχει η έννοια του alternative σε κάποιον ιδεατό κόσμο, αυτοί σίγουρα θα μπορούσαν να την ενσαρκώνουν. Οι μπάντες που αλλάζουν στυλ, οι μπάντες που μετά από 10 δίσκους αποφασίζουν να παίξουν σαν τους Pink Floyd μισό αιώνα μετά από αυτούς, οι μπάντες που βάζουν μπουζούκι, αρμόνιο και ντέφι στην μουσική τους δεν είναι alternative. Οι Melvins είναι. Αν αβανγκάρντ (avant-garde) συνεχίζει να σημαίνει την πρωτοπορία στον τρόπο της αισθητικής αντίληψης και καλλιτεχνικής αποτύπωσης και όχι μαύρα και κόκκινα κεριά και πολυέλαιοι στα εξώφυλλα, σφαγμένες γυναίκες να ουρλιάζουν μπακιν βοκαλς φορώντας τις ίδιες τις νεκροκεφαλές τους (ποιος ξέρει… μπορεί και να γίνεται) τότες οι Melvins είναι πρωτοπόροι.
Όσα και να πει κανείς και όσα και να γράψει, θα είναι λίγα, σίγουρα λιγότερα από τις τρίχες πάνω από το μυαλό του Buzz Osborne. Εν μέσω ακατάπαυστης δημιουργίας, μετά από περιόδους/ ξεσπάσματα noise και drone πειραματισμού, grunge καφρίλας, περιόδους με διπλά ντραμς, με πενταπλά χέρια, περιόδους ρηβερμπ, παραμορφώσεων, μεταμορφώσεων, οι Melvins με το "Pinkus Abortion Technician" καταφέρνουν άλλη μια δόση τους στα καταπιεσμένα ένστικτά και τα πιεσμένα σωθικά σου. Όταν το ακούς πρέπει να έχεις στο νου σου πως ό,τι και να σου περάσει από το μυαλό περί αυτού, αυτοί το κάνανε πρώτοι.
Τους Melvins μπορεί να μην τους αγαπήσεις, μπορεί να μην τους μισήσεις, μπορεί να μην τους αγαπήσεις και να μην τους μισήσεις ταυτόχρονα, δικαιούσαι πάντως να έχεις άποψη για αυτούς. Ο διάολος δεν αρέσει σε όλους. Ποτέ δεν είναι αργά όμως. Εγώ τους ανακάλυψα στα τριάντα μου και τα τελευταία 10 περίπου χρόνια κάθε φορά είναι σαν να τους ακούω πρώτη φορά.
Εννοείται πως δεν υπάρχει νόημα να γίνει κουβέντα για τα δύο μπάσα (όχι διπλό μπάσο), ούτε που από το ξεκίνημα του δίσκου μας φτύνουν το "Stop Moving to Florida" που είναι διασκευή δύο σε ένα (2-ιν-1) των "Stop" (James Gang Group) και "Moving to Florida" (Butthole Surfers). Από τον τίτλο ακόμη πήραμε πρέφα το χέρι του Jeff Pinkus (Butthole Surfers) θα ήταν στο μπάσο άλλη μια φορά για τους Melvins. Για την χαρωπή grunge διασκευή του "I Want to Hold Your Hand"; Όχι. Είναι ο δίσκος αυτός πιστός και αντιπροσωπευτικός του ήχου και των αξιών των Melvins; Δύσκολο να το κρίνεις για μια μπάντα που για να εξερευνήσεις τα υπερηχητικά μονοπάτια της χρειάζεσαι χάρτες και οδηγούς.
Καλή απόλαυση.
Βαθμολογία: 96/100
Για το Rockoverdose.gr
Acliff
Comments
