Ημερομηνία δημοσίευσης: 19 Δεκεμβρίου 2016
Ντεμπούτο για τους Death Metallers από την Κύπρο. Με μια “βαλίτσα” γεμάτη με επική διάθεση κυκλοφορούν την πρώτη τους δουλειά που περιλαμβάνει πέντε κομμάτια. Πέντε συνθέσεις με αρκετή “μυρωδιά” από την Death Metal σκηνή των 90s' συνδυασμένες με την αισθητική των Amon Amarth.
Παρότι στο σύνολό του το album παρουσιάζει ενδιαφέρον, καθώς τα riff και οι κιθαριστικές μελωδίες προσφέρουν πολύ καλή ατμόσφαιρα, υπάρχουν μερικά θέματα που κάπου κάνουν την ακρόαση λίγο “επίπεδη”. Και τι θέλω να πω με το “επίπεδη”? Σε καμία περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με έναν αδιάφορο ή βαρετό δίσκο. Υπάρχουν αρκετά “καλούδια” μέσα σε όλα τα κομμάτια του album, αλλά μετά το τέλος της ακρόασης μένει μια αίσθηση μονοτονίας, σαν να άκουγες ένα πολύ μεγάλο κομμάτι ή ένα τραγούδι χωρισμένο σε πέντε μέρη.
Η πρώτη αυτή αίσθηση βέβαια σε ένα μεγάλο βαθμό είναι “λανθασμένη”, καθώς με λίγη περισσότερη προσοχή ανακαλύπτεις πολύ ωραίες πτυχές της μπάντας, όπως επίσης και την αιτία της αρχικής εντύπωσης. Ο δίσκος, το μεγαλύτερο μέρος του τουλάχιστον, κινείται σε μέσες ταχύτητες, κάτι που αναδεικνύει το επικό στοιχείο που υπάρχει στις συνθέσεις. Βάση αυτού λοιπόν, θα έπρεπε ίσως να “αναπτυχθούν” λίγο παραπάνω τα φωνητικά. Σε θέμα χροιάς και ατμόσφαιρας είναι όλα άρτια, εκεί που το πράγμα όμως αρχίζει να κουράζει λίγο είναι στο ότι είναι αρκετά μονοδιάστατα, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να μην εμπλουτίζονται τα όσα γίνονται στο κιθαριστικό και μελωδικό κομμάτι, που επαναλαμβάνω πως παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον.
Κάτι ακόμα που στερεί από το σύνολο credits είναι ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται τα lead θέματα. Ενώ οι μελωδίες έχουν να προσφέρουν και να δώσουν στο σύνολο, η επιλογή του να μην χρησιμοποιηθούν αρμονίες, όπως για παράδειγμα συμβαίνει στα θέματα των riff, στερεί από το αποτέλεσμα τις ουσιαστικές δυναμικές και πινελιές που θα μπορούσαν να έχουν. Όλα αυτά βέβαια είναι πάντα προσωπική γνώμη και αισθητική. Δεν προσπαθώ σε καμία περίπτωση να κάνω “υποδείξεις” ή τον δάσκαλο σε κανέναν. Εντοπίζω πράγματα σαν ακροατής που θα μπορούσαν να αναδείξουν την εν λόγω δουλειά λίγο παραπάνω. Και το σημαντικότερο είναι ότι όλα αυτά τα στοιχεία είναι ήδη εκεί, απλά θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν περισσότερο. Στο εκτελεστικό κομμάτι η μπάντα είναι άρτια, όπως επίσης και η παραγωγή.
Κλείνοντας λοιπόν, η πρώτη δουλειά των Memoriam δείχνει μια μπάντα με προοπτικές, μια μπάντα που σε μεγάλο βαθμό έχει κατασταλάξει στον ήχο της και έχει όλα τα εφόδια για το επόμενο βήμα. Λίγο περισσότερο “χρώμα” χρειάζεται για να αναδείξει τα “πολεμοφόδιά” της.
Βαθμολογία: 70/100
Για το Rock Overdose
Κωνσταντίνος Μάρης
Comments
