Ημερομηνία δημοσίευσης: 26 Ιουνίου 2017
Ενώ η Γαλλική black metal σκηνή μας έδωσε την προηγούμενη δεκαετία ορισμένα συγκροτήματα που όχι απλά ξεχώρισαν, αλλά δημιούργησαν και νέες προοπτικές και έναν αέρα ανανέωσης στο ιδίωμα, δημιουργήθηκαν ταυτόχρονα και κάποια σχήματα πιστά στην παράδοση και τους γνώριμους ήχους της Σκανδιναβικής σκηνής.
Οι Merrimack, εν προκειμένω, 23 χρόνια μετά, δείχνουν ακόμα προσκολλημένοι στον Σουηδικό black metal ήχο, και πιο συγκεκριμένα στις καταχνιασμένες, επικές και ψυχροπολεμικές ατμόσφαιρες που δημιουργούν οι Marduk και οι Watain. Όση προσπάθεια και να έχουν καταβάλει ώστε να ξεχωρίσουν κάπως από το μοτίβο και τη σύγκριση, καταφέρνουν πάντα το μουσικό στίγμα τους να καταλήγει συγκρινόμενο με τα δύο προαναφερθέντα μεγαθήρια.
Και μπορεί κάθε δουλειά τους να είναι αξιόλογη, όταν όμως αυτή καταλήγει κάθε φορά να συγκρίνεται με τα προαναφερθέντα, κάπου κουράζεται και ο ακροατής. Ακόμα κι αν η δισκογραφική τους παρουσία είναι σπάνια, καθώς αυτό είναι μόλις το πέμπτο τους άλμπουμ. Το ζήτημα όμως είναι πως ακόμα και μεταξύ των δισκογραφικών προσπαθειών του συγκροτήματος υπάρχουν πολλές ομοιότητες.
Αν κρίνω όμως καθαρά από την οπτική των πωλήσεων, υπάρχουν πολλοί οπαδοί τους εκεί έξω, και μάλιστα αποτελούν έναν πολύ ισχυρό πυρήνα, με αποτέλεσμα να καθίστανται ένα αρκετά ισχυρό όνομα, πάντα όσων αφορά τις πωλήσεις. Αυτό μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα για τη νοοτροπία των ακροατών, αλλά επειδή κάθε άνθρωπος διαφέρει από οποιονδήποτε, από τη δική μου οπτική τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: αν ενδιαφέρεστε για ένα στιβαρό αλλά safe δίσκο Σουηδικού black επενδύστε άφοβα. Αν όχι, μακριά και αγαπημένοι.
Βαθμολογία: 70/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
