Ημερομηνία δημοσίευσης: 18 Μαΐου 2018
"Naunet" είναι το κομμάτι που μας βάζει στο κλίμα του "Feast for Water" των Messa. Ο Νουν, Νου ή Νουνέτ (θηλ.) στην αιγυπτιακή μυθολογία είναι η ανδρόγυνος θεότητα του χάους, ο πρωταρχικός Ωκεανός, στον οποίο εμπεριεχόταν, πριν από τη δημιουργία, τα σπέρματα όλων των πραγμάτων και όλων των όντων. Εξαιτίας της κατανόησής του ως έννοια παρά ως ζωόμορφη θεότητα ο Νουν θεωρείτο ανδρόγυνος και το όνομα Νουνέτ (το θηλυκό του Νου) αποδιδόταν στη θηλυκή του όψη. Αυτά μαθαίνουμε από το εγκυρότατο Wikipedia. Συνδυαστικά διαβάζουμε στο press release ότι «το νέο τους άλμπουμ είναι ένα κόνσεπτ επικεντρωμένο στην εσωστρεφή, συμβολική και ιεροτελεστική πλευρά του υγρού στοιχείου» και αμέσως υποθέτουμε πως τα παιδιά είναι στην καλύτερη περίπτωση κρυπτο-χίπης, στην χειρότερη νεο-χίπης. Χίπης ή χίπηδες - οι χειρότεροι. Ευθύνονται για όλα τα δεινά του κόσμου, για όποιον ξέρει την δουλειά του Adam Curtis. Αλλά δεν μιλάμε για πολιτική εδώ, οπότε τ’ αφήνουμε αυτά κατά μέρους.
To "Feast for Water" κυκλοφόρησε στις 6 Απρίλη από τους Ιταλούς Messa. Ακριβώς δύο χρόνια μετά από το ωραίο ντεμπούτο τους "Belfry", το οποίο είχε εκθειαστεί από πολλούς ως το πιο επιτυχημένο doom/blues/ambient/stoner/jazz εγχείρημα. Η φετινή τους κυκλοφορία είναι τουλάχιστον ένα επίπεδο πάνω. Ακούγοντάς το, ακούς ένα album να χτίζεται σιγά σιγά. Υπάρχουν περισσότερα blues και stoner στοιχεία και λιγότερο doom, οι κιθάρες είναι κάπου βγαλμένες από psychedelic rock των 70s, λιγότερο ambient και με πιο jazzy αισθητική. Κι εγώ ο ίδιος θα σκεφτόμουν τι μπούρδα είναι αυτή, αλλά κι εγώ ο ίδιος θα έκανα λάθος (ευτυχώς γιατί σπάνια κάνω).
Η χροιά της φωνής της Sara και ο τρόπος που υπάρχει στα κομμάτια θυμίζει πολύ την Anneke (πρώην τραγουδίστρια των The Gathering, νυν κριτής του ολλανδικού The Voice) – δεν την φτάνει όμως, ειδικά στα γυρίσματα. Θυμίζει σε ίσα μέρη και την Margo Timmins (Cowboy Junkies) από το "The Trinity Session" και αυτό είναι άλλο ένα σημείο που προστίθεται στα θετικά των Messa. Ακόμα και οι κιθάρες σε αρκετά σημεία θυμίζουν σε πολλά Cowboy Junkies. Cowboy Junkies, Cowboy Junkies το γράφω άλλες δύο φορές γιατί είναι από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα.
Οι Messa αναφέρουν στις κύριες επιρροές τους τον Badalamenti. Σίγουρα προσπαθούν να αναπλάσουν λίγο την ατμόσφαιρα από ταινίες του David Lynch στο "Feast for Water", ιδίως με τα "She Knows" και "Tulsi", και σίγουρα η Sara προσπαθεί λίγο να μιμηθεί την Julee Cruise, αλλά - όπως όλοι ξέρουμε - κανείς θνητός δεν γίνεται να ακουμπήσει τον Angelo Badalamenti στην ατμόσφαιρα που δημιουργεί με κάθε του νότα και την Julee Cruise ΔΕΝ θα την ξαναπιάσεις στο στόμα σου! (όχι, εντάξει πλάκα κάνω για το τελευταίο).
Εν ολίγοις, ο δίσκος είναι πραγματικά πολύ καλός. Είναι φτιαγμένος από τελείως αταίριαστα στοιχεία αλλά καταφέρνει να μην γίνεται οξύμωρος. Στα αυτιά μου, τουλάχιστον, ακούστηκε σαν συνδυασμός από δύο μπάντες που αγαπώ, τους The Gathering και τους Cowboy Junkies (ντάξει μπορεί να ξεπέρασα εδώ τα όρια της κατάχρησης). Γι’ αυτό δεν μπορώ να είμαι και πολύ αντικειμενικός. Δεν είναι κάτι πρωτότυπο, δεν είναι metal είναι όμως true στις βασικές επιρροές του. Ακούγεται ευχάριστα αν βγάλεις από την σκέψη σου το κακό που κάνανε οι χίπηδες.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rockoverdose.gr
Acliff
Comments
