"Ένας Αγγλο-Ιταλικός metal δίσκος"
Οι Ιταλοί Metatrone μετά από την πενταετή αδράνεια τους επιστρέφουν στη δισκογραφία, με τον νέο δίσκο τους "Eucharismetal", που κυκλοφόρησε στις 11 Μαρτίου του 2016 από την Rockshots Music. Ο καινούριος δίσκος έχει αρκετά κοινά στοιχεία με τον προηγούμενο, τον "Paradigma", ο οποίος ήταν ολοκληρωτικά Ιταλικός. Από την άλλη, τα μισά τραγούδια του "Eucharismetal" είναι στα Ιταλικά και τα αλλά στα Αγγλικά. Και για να έχουμε αριθμητική ακρίβεια, εφτά είναι αγγλικά, ένα είναι instrumental, το "Mozart's Nightmare" και εφτά είναι στα Ιταλικά.
Ο δίσκος ανοίγει με το κομμάτι "Alef Dalet Mem", αγγλικής ερμηνείας. Ένα τραγούδι που στιχουργικά αντλεί από την εβραϊκή θρησκεία και ιστορία, του οποίου ο τίτλος σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει "Ο πρώτος που βρέθηκε στο χάος". Θα έλεγα επίσης πως η κατασκευή του τραγουδιού σε κάποια σημεία θυμίζει Rotting Christ, αν και είναι πολύ λίγα, ακούμε καθαρά φωνητικά, ενώ υπάρχουν και κάποιες μονομαχίες ανάμεσα στο αρμόνιο και την κιθάρα, ανάμεσα δηλαδή στους Davide Bruno και Stefano Calvagno αντίστοιχα. Αμέσως μετά το πρώτο αγγλικό τραγούδι, βρίσκεται και το πρώτο τραγούδι με ιταλική ερμηνεία, το "Molokai". Μακάρι να ήξερα Ιταλικά και να έλεγα λίγα πράγματα για το τι μιλάει αλλά δυστυχώς...Πάντως μουσικά είναι μια καλή σύνθεση.
Να πω λίγα λόγια για τα φωνητικά του δίσκου. Θα έλεγα πως ο Jo Lombardo εκτελεί τη δουλειά του άψογα. Έχοντας μεγάλη έκταση και ξέροντας να χρησιμοποιεί τη φωνή του, δίνει στο δίσκο κάτι που δεν έδωσε η μουσική. Και αυτό είναι η ζωντάνια, ένα συναίσθημα που η μουσική δεν κατάφερε να δημιουργήσει. Σε καμία περίπτωση όμως δεν λέω ότι αυτή ήταν βαρετή, μιας και όλος ο δίσκος είναι προσεγμένος και όλα τα τραγούδια έχουν αρχή μέση και τέλος. Και μιας που αναφέρθηκα στον σκελετό των τραγουδιών, να πω πως τα τραγούδια, ένα προς ένα, έχουν κάποιο είδος σόλο, είτε αυτό προέρχεται από την ηλεκτρική κιθάρα είτε από το αρμόνιο. Κάτι που μας δείχνει πως δεν βαριόντουσαν να γράψουν κάτι παραπάνω για τα τραγούδια τους.
Από την άλλη, βρήκα λίγο ενοχλητικό το γεγονός ότι κάποια τραγούδια υπάρχουν δυο φορές, μια με Ιταλική ερμηνεία και μια με Αγγλική. Πάντα ένιωθα ένα τσίμπημα από τους 'πολύγλωσσους' δίσκους, καθώς ως θαυμαστής μουσικής θα ήθελα να ξέρω τι ακούω και να καταλαβαίνω τα λόγια των τραγουδιών. Κατά τ 'άλλα, η μπάντα δεν άλλαξε πολύ την πορεία της και έμεινε σταθερή σε αυτό που κάνει καλύτερα. Σε γενικές γραμμές ήταν ένας καλός δίσκος χωρίς πολλά αξιοσημείωτα highlights και χωρίς τρομερές μουσικές συνθέσεις.
Βαθμολογία: 64/100
Για το RockOverdose,
Αντώνης Σαρμάς
Comments
