Δεύτερο άλμπουμ για τους Σουηδούς Mist Of Misery μετά από πέντε χρόνια και 2 EP, μια μεγάλη χρονική απόσταση μεταξύ αυτών των δύο άλμπουμ. Κι όμως, μεταξύ αυτής της χρονικής απόστασης, μεγάλη είναι και η μουσική και ηχητική βελτίωση του συγκροτήματος προς το καλύτερο. Ειδικά μετά την άφιξη του τραγουδιστή Erik Molnar, aka Phlegethon, των επίσης Σουηδών Hyperion, των οποίων το εντυπωσιακό ντεμπούτο κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες και αποθεώθηκε δικαίως από αυτό το site.
Μην μπερδέψετε πάντως αυτά τα δύο συγκροτήματα μεταξύ τους, η εισχώρηση του τραγουδιστή δεν εισέφερε κοινά μουσικά στοιχεία, απλά επέφερε μεγάλη βελτίωση στον ήχο του παρουσιαζόμενου συγκροτήματος. Ο οποίος ήχος είναι το συμφωνικό black metal, αλλά όχι με την παραδοσιακή έννοια που θα περίμενε κάποιος. Καταρχήν, δεν υπάρχουν στοιχεία αφομοιωμένα από το παραδοσιακό black metal, οπότε όσοι αρέσκεστε σε αυτό το είδος το πιθανότερο είναι να μην βρείτε τίποτα που να σας αρέσει εδώ. Αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι ότι υπάρχουν ελάχιστα κοινά στοιχεία με το πιο παραδοσιακό συγκρότημα του συγκεκριμένου ήχου, τους Dimmu Borgir. Μπορεί κάποια ξεσπάσματά τους να τους θυμίσουν λίγο, αλλά αυτά τα ξεσπάσματα είναι πολύ σποραδικά και διάσπαρτα στο δίσκο, ο οποίος επί το πλείστον κυμαίνεται σε mid-tempo μονοπάτια.
Τα συμφωνικά ηχοτοπία όμως, δεν θυμίζουν σε τίποτα τις παραδοσιακές δομές του ήχου, καθώς συμβαδίσουν με την mid-tempo κατεύθυνση του δίσκου και ακολουθούν πιο καταθλιπτικά μονοπάτια, διαθέτουν έντονη γοτθική (όχι gothic) και μεσαιωνική αισθητική, κάτι που προσδίδει μια πιο επική χροιά, δημιουργώντας μια έντονα θεατρική ατμόσφαιρα, η οποία συνάδει με τα πολλά ορχηστρικά σημεία που υπάρχουν στο δίσκο, με αποτέλεσμα να καθίσταται αρκετά ιδιαίτερος και διαφορετικός σαν άκουσμα, ειδικά αν συγκριθεί με τους τόνους συγκροτημάτων που έχουν υπάρξει ανά καιρούς και έχουν αντιγράψει κατά κόρον.
Πρόκειται, λοιπόν, για μια πολύ έντονη και ιδιαίτερη προσπάθεια η οποία, λόγω και της φύσης της μουσικής, δεν είναι καθόλου άμεση και φέρνει τον ακροατή σε περιπετειώδη συλλογισμό με τον ιδιαίτερα σινεματικό και ατμοσφαιρικό ήχο του. Αν είστε πάντως από αυτούς που επιζητάνε και ένα επίπεδο 'βιαιότητας' σε αυτόν τον ήχο, εδώ δε θα βρείτε κάτι τέτοιο. Οι συνθέσεις είναι βασισμένες στο να δημιουργούν ατμόσφαιρα και όχι πολεμικό ή παγωμένο κλίμα, το αντίθετο μάλιστα.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Μπορείτε να ακούσετε και να αγοράσετε το άλμπουμ, εδώ:
https://mistofmiseryblacklion.bandcamp.com/album/absence
Comments
