Συντάκτης: Βαγγέλης Κατσής
Nick Oliveri! Τι να πρωτοπεί κανείς για αυτόν, μιας και μιλάμε για έναν από τους θρύλους της Καλιφορνέζικης stoner -και όχι μόνο- σκηνής. Ιδρυτικό μέλος των Kyuss, μέλος των Queens Of The Stone Age από το 1998 ως το 2004, μέλος των Kyuss Lives!, συμμετοχή στο project του Josh Homme The Desert Sessions, πραγματικά αμέτρητες συνεργασίες με μουσικούς όπως ο Mark Lanegan, ο Dave Grohl, οι Turbonegro και φυσικά οι The Dwarves είναι μερικά από τα «παράσημα» στη συλλογή του Nick Oliveri. Ανάμεσα σε όλους αυτούς, ο αγαπημένος μου outlaw scumfuck καταφέρνει και βρίσκει χρόνο για προσωπικά solo album και για περιοδείες σε όλον τον κόσμο. Όμως, η αλήθεια πιστεύω είναι ότι ποτέ του δεν παραμέλησε τους Mondo Generator, συγκρότημα που αποτελεί 100% προσωπική του υπόθεση από το 1997, όταν και τους δημιούργησε. Το όνομα του συγκροτήματος προέρχεται από το ομώνυμο τραγούδι που έγραψε και ερμήνευσε ο Oliveri στο “Blues For The Red Sun” των Kyuss. Για την ιστορία, προέκυψε όταν ο τότε drummer των Kyuss, ο Brant Bjork, έγραψε με σπρέι πάνω στον ενισχυτή του Oliveri τις λέξεις “Mondo Generator” και ο ενισχυτής μάλιστα μπήκε στο artwork του δίσκου.
Μετά από τη μίνι ιστορική αναδρομή και παρουσίαση του Nick Oliveri, ας μπούμε στο ψητό, που δεν είναι άλλο απο το “Fuck It”, τον καινούριο δίσκο των Mondo Generator. Οκτώ ολόκληρα χρόνια μετά την τελευταία τους κυκλοφορία, οι Αμερικάνοι κυκλοφορούν μέσα στο Φεβρουάριο δύο full-lengths! Το ένα είναι το υποφαινόμενο στην παρούσα κριτική, το άλλο ονομάζεται “Shooter’s Bible”, που θα έπρεπε να είχε κυκλοφορήσει κάπου στο 2012 μάλλον και θα παρουσιαστεί σε άλλο άρθρο.
Όποιος ακολουθεί τη solo καριέρα του Oliveri και τη δουλειά του με τους Mondo Generator, ξέρει πολύ καλά τι να περιμένει στο “Fuck It”. Αυτό το εκρηκτικό μίγμα punk με έντονες stoner επιρροές και τα χαρακτηριστικά φωνητικά του εκκεντρικού μπασίστα είναι επιτυχημένο και δεν προβλέπεται να αλλάξει. Κακά τα ψέμματα, το “Fuck It” είναι ένας δίσκος «μια από τα ίδια» για τον Nick Oliveri και τους Mondo Generator. Τούτο δεν είναι απαραίτητα αρνητικό, αρκεί αυτό που κάνει η μπάντα στον κάθε δίσκο της, να το κάνει καλά και σίγουρα στην περίπτωση των Αμερικάνων, κάτι γίνεται σωστά. Στα αξιοσημείωτα του δίσκου, που αποτελείται από δεκατρία (συν ένα bonus track στη CD εκδοχή του) τραγούδια, είναι η συμμετοχή της Olga Svetlanas των Svetlanas στα φωνητικά του “S.V.E.T.L.A.N.A.S.” και το “Kyuss Dies!”, τραγούδι με το οποίο ο Oliveri κλείνει το μάτι στο μουσικό του παρελθόν. Ενδεχομένως να είναι και ένας τρόπος να δηλώσει πως το κεφάλαιο Kyuss έχει κλείσει οριστικά και για τον ίδιο, αλλά δεν θέλω αρχίσω τα «τι θέλει να πει ο ποιητής». Γενικότερα, το άλμπουμ αποτελείται από αρκετά αξιόλογα τραγούδια, άλλα πιο δυναμικά σε ταχύτητα και ύφος και άλλα σε πιο ήπιους τόνους. Προσωπικά ξεχώρισα το ομώνυμο, το “Turboner” (που αποτέλεσε και single) και το “S.V.E.T.L.A.N.A.S.”. Ειδικά στο τελευταίο, ο Oliveri και η frontwoman των Svetlanas κυριολεκτικά ανταλλάσουν βρισίδια και προσβολές με τη μορφή στιχομυθίας.
Το “Fuck It” σίγουρα δεν είναι ένας δίσκος ιδανικός για ένα χαλαρωτικό απόγευμα που θέλεις να αράξεις και να πεις «δε γαμ***αι» . Μάλλον το αντίθετο! Πρόκειται για ένα άλμπουμ που σε παροτρύνει να τα κάνεις που**να όλα και πιστεύω ότι τα καταφέρνει σε ικανοποιητικό βαθμό. Μπορεί να μην είναι ο καλύτερος δίσκος από άποψη στίχων, σύνθεσης και μουσικής, αλλά αποτελεί ακόμα ένα πόνημα ενός αμιγώς rock ‘n’ roll τύπου και σίγουρα αξίζει να ακουστεί.
Βαθμολογία: 64/100
Για το Rock Overdose,
Βαγγέλης Κατσής
Comments
