Ημερομηνία δημοσίευσης: 26 Απριλίου 2018
“I make all of my music in outer space”
Η πλάκα με το συγκεκριμένο δίσκο είναι ότι ο τίτλος του θα ταίριαζε γάντι στον προκάτοχο του “Last Patrol”, ο οποίος έβγαζε αυτό το περίεργο ψυχεδελικό vibe, που όντως “έπαιζε” με το μυαλό σου. Τούτος εδώ, μοιάζει να είναι σχεδόν απόλυτα προσανατολισμένος στην εντελώς στρωτή rock πλευρά τους, αντλώντας κατευθείαν από την αλητεία του Motor City rock, που σημάδεψε τα νεανικά χρόνια του Wyndorf. Ok, όταν μπαίνουν τα solo γίνεται του space rock το πανηγύρι -για Monster Magnet μιλάμε άλλωστε-, αλλά μέχρι εκεί.
Το “Rocket Freak” που ανοίγει το άλμπουμ, σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα, έστω κι αν δεν είναι και το καλύτερο opener, που έχουν γράψει. Στο “Soul” που ακολουθεί, η μπάντα βγάζει όντως ψυχή, ενώ το “Mindfucker”, ανοίγει το χορό των κομματιών που καταπιάνονται στιχουργικά με τη σύγχρονη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα. O Wyndorf χωρίς να πολιτικολογεί σε καμία περίπτωση, βλέπει τον κόσμο με μια ιδιαίτερα απαισιόδοξη ματιά, πράγμα που άλλες φορές του βγαίνει σε οργή (το ομώνυμο, “I'm God”), άλλες σε μια δυσοίωνου τύπου μελαγχολία (το Dead Moon-ικό “Brainwashed”, “All Day Midnight”) κι άλλες ισορροπεί ευφάνταστα πάνω στη λεπτή γραμμή ανάμεσα τους (στο κάπως σαν αδερφάκι του “Radiation Day” “When The Hammer Comes Down”).
Την παραπάνω μονοτονία έρχονται να σπάσουν κομμάτια όπως το “Ejection” (από τον πολυαγαπημένο δίσκο για τον Wyndorf “Captain Lockheed And The Starfighters” - θυμηθείτε και τη διασκευή του “Right Stuff”, ακόμα μια αναφορά στο “Monolithic Baby!”) και το “Crop Circle”-ικό -τόσο μουσικά, όσο και στιχουργικά- “Want Some”.
Το μόνο που με χαλάει στο “Mindfucker” είναι η παραγωγή. Δε ξέρω τι πότισαν τον Joe Barresi (παραγωγός των Clutch, Melvins, Tool, Kyuss και σε συμμαζεύεται), αλλά ο ήχος στις κιθάρες είναι ελαφρώς προβληματικός. Δεν είναι ότι “πνίχτηκαν” ακριβώς στη μίξη, απλά δεν έχουν τον απαιτούμενο όγκο για να αναδείξουν 100% τη βαρβατίλα, που αποπνέει ο συγκεκριμένος δίσκος. Τούτο όμως είναι και το μοναδικό φάουλ για τη δέκατη κυκλοφορία του Space Lord και της παρέας του, αφού οι συνθέσεις και η απόδοση παραμένουν στα γνωστά υψηλά επίπεδα, που μας έχουν συνηθίσει. Απαραίτητο για τους οπαδούς, προτείνεται για τους υπόλοιπους.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Σούρσος
Comments
