Συντάκτης: Σοφία Ντούσκα
Κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός πως οι Φινλανδοί Moonlight Sorcery έχουν καταφέρει να ξεχωρίσουν στην underground σκηνή τον τελευταίο χρόνο. Συγκεκριμένα, από το πρώτο τους κιόλας EP με τίτλο “Piercing Through The Frozen Eternity” η λάμψη τους έστρεψε πολλά βλέμματα στο βορρά, αποσπώντας εκπληκτικές κριτικές. Σα να μην έφτανε αυτό, την ίδια χρονιά, μας χάρισαν ακόμα ένα EP, “Nightwind: The Conqueror From The Stars” και κάπως έτσι απέδειξαν ότι ο μαγευτικός, μελωδικός black metal ήχος τους είναι σίγουρα κάτι το ιδιαίτερο, ενώ ταυτόχρονα το κοινό άρχισε να περιμένει αγωνιωδώς το ντεμπούτο full-length τους.
Η μέρα αυτή ήρθε στις 29 Σεπτεμβρίου, όποτε και μέσω της Avantgarde Music, το “Horned Lord Of The Thorned Castle” είδε επιτέλους το φως της δημοσιότητας. Και πιστέψτε με όταν σας γράφω, πως άξιζε σίγουρα την αναμονή. Από το πρώτο κιόλας κομμάτι, “To Withhold The Day” οι Moonlight Sorcery καταφέρνουν να αφοπλίσουν τον ακροατή. Το απότομο συμφωνικό opening σε συνδυασμό με τα riffs που σκοτώνουν και τα συγκλονιστικά μελωδικά leads στην κιθάρα, δημιουργούν μια ιδανική ατμόσφαιρα -σχεδόν νοσταλγική θα έλεγα- θυμίζοντας απίστευτα late 90s/early 00s melodic black metal κομμάτια που αγαπήσαμε. Στο ίδιο μήκος κύμματος, τη σκυτάλη παίρνει το “In Coldest Embrace”, που είχε αποτελέσει και το πρώτο single του δίσκου. Στο σημείο αυτό, αξίζει να σημειώσουμε πως η διαφορά στην παραγωγή των Moonlight Sorcery είναι αισθητή, καθώς για το “Horned Lord Of The Thorned Castle” το συγκρότημα παρέδωσε τα ηνία του mixing και mastering στον Dan Swanö (Unisound Studio) τον οποίο γνωρίζουμε από πασίγνωστα album στο είδος που όλοι έχουμε λατρέψει ("Storm Of The Light’s Bane", "The Somberlain" κτλ) Που θέλω να καταλήξω όμως; Σίγουρα θα υπάρξουν κάποιοι ακροατές που θα προτιμήσουν τον πιο “βρώμικο” ήχο των πρώτων δυο EPs, έναντι του πιο “καθαρού” ήχου και της σαφώς καλύτερης ποιότητας στην παραγωγή. Αλίμονο, ειδικά όταν μιλάμε για black metal, δεν είναι λίγες οι φορές που οι κλασσικοί τρου ελιτιστές θα βρουν κάτι να τους ξινίσει, χαχα. Προσωπικά, δεν έχω κανένα πρόβλημα με την αλλαγή στην παραγωγή, πολύ απλά γιατί συνθετικά η μπάντα παραμένει στην κορυφή. Μάλιστα, πλέον ακούγοντας τη μουσική μπορώ να διακρίνω και εστιάσω στις πραγματικά μοναδικές μελωδίες και να εκτιμήσω ακόμη περισσότερο το εκπληκτικό song-writing. Και αυτά τα λόγια έρχονται από άτομο που αγαπάει εξίσου τον old-school, σάπιο ήχο στο black. Απλούστερα, κάποια πράγματα προορίζονται να είναι μαζί και κάνουν το “κλικ”.
Τα “The Secret Of Streaming Blood” και “Yönsilmä” που ακολουθούν, αναδεικνύουν μια επική, σκοτεινή ατμόσφαιρα ενώ ταυτόχρονα διατηρούν τόσο black αλλά και πολλά, παρα πολλά power metal στοιχεία. Ακούγοντας τα, είναι ξεκάθαρο πως η μπάντα έχει μια τεράστια παλέτα επιρροών, πραγμα που γίνεται ακόμα πιο εμφανές καθώς προχωράμε. Νεοκλασσικές μελωδίες που μετατρεπονται σε ανατριχιαστικά και κοφτερά riffs, ακραία φωνητικά και πολλά σόλο. Κάπου στο bandcamp διαβασα κάποιον που έγραψε ότι η μουσική τους είναι λες και ο Malmsteen παίζει black metal, και δε διαφωνώ καθόλου. Ακούστε το “Vihan Verhon Takaa” και θα το ανακαλύψετε και μόνοι σας. Ή μάλλον, το επικό instrumental “The Moonlit Dance Of The Twisted Jester’s Blood-soaked Rituals”, είναι το πιο τρανταχτό παράδειγμα. Τρία λεπτά εντυπωσιακής μαεστρίας στην κιθάρα από τον Loitsumestari Taikakallo, που καταφέρνουν να ανοίξουν τις πόρτες της φαντασίας και να σε ταξιδέψουν σε κάποιο μεσαιωνικό κάστρο στο Βορρά, όπου ένας γελωτοποιός χορεύει τελετουργικά κάτω απ’ το ματωμένο φέγγαρι. Ή τουλάχιστον αυτό φαντάστηκα εγώ ακούγοντας το και διαβάζοντας αυτόν τον πολύ μικρό τίτλο για κομμάτι. Κάπου εδώ να πω ότι λατρεύω την εξτραβαγκανζα που συνοδεύει αυτη τη μπάντα. Είτε είναι οι μακροσκελείς τίτλοι τραγουδιών, τα υπερβολικά black metal ονόματα των μελών, το μαγικό corpse paint ή τα power metal solos σχεδιασμένα να τριγκάρουν και τον πιο τρου οπαδό, για μένα έχουμε μια συνταγή επιτυχίας. Για να επανέλθουμε όμως, ο δίσκος συνεχίζει με το πιο αιχμηρό “Fire Burns The Horizon” που χαρακτιρίζεται απο πιο “κλασσικά” black metal riffs, ενώ πλησιάζοντας προς το τέλος, σε ένα από τα πολλά highlights του δίσκου βρίσκουμε το κομμάτι “Into The Silvery Shadows Of Night”, το οποίο όπως ο τίτλος σε προϊδεάζει, σου μαυρίζει την ψυχή με το αργό και βασανιστικό τέμπο του και όλα ξαφνικά μοιάζουν σκοτεινά και απόκοσμα. Το τελευταίο τρίλεπτο του κομματιού ωστόσο, καταφέρνει να δημιουργήσει μια νότα σχεδόν αισιοδοξίας, δίνοντας λίγο φως στο σκοτάδι, με ακόμα ένα άψογο σόλο που καταλήγει σε synth outro. Απλά μαγικό. Η αυλαία πέφτει με το “Suden Tie” ή αλλιώς “Wolven Hour Part II”. Εξίσου μεγάλο σε διάρκεια (8,5 λεπτά) με το “Wolven Hour” που ακούσαμε για πρώτη φορά στο πρώτο EP της μπάντας, το τελευταίο κομμάτι του δίσκου στέκεται ισάξια δίπλα στο ομότιτλό του, που προσωπικά αποτέλεσε και το αγαπημένο μου απο το πρώτο EP.
Από τους καλύτερους τρόπους για “κλείσιμο” και συγκεκριμένα η αλλαγή στο ύφος και τη μελωδία του κομματιού γύρω στο 5ο λεπτό, απλά με συγκλονίζει. Είναι λίγες οι στιγμές που η μουσική θα στείλει ρίγη στο κορμί σου, και για μένα στο “Suden Tie” βρίσκεται μια από αυτές. Τελειότητα.
Εν κατακλείδι, οι Moonlight Sorcery έβγαλαν ένα καταπληκτικό ντεμπούτο δίσκο. Σίγουρα από τα κορυφαία albums της χρονιάς. Απίστευτα μελωδικό, ατμοσφαιρικό και γεμάτο εκπλήξεις. Αν ψάχνετε να ακούσετε κάτι συμβατικό, που έχετε χιλιοακούσει ξανά και ξανά, μη μπείτε στο κόπο. Αν ωστόσο είστε έτοιμοι να μεταφερθείτε σε ένα κόσμο όπου το black metal κυριεύεται από μυστήριες μελωδίες και βιρτουόζικα σόλο, επική, μα συνάμα σκοτεινή ατμόσφαιρα, πολλά power & heavy στοιχεία, δυναμικά riffs και απόκοσμα φωνητικά, τότε δώστε στο “Horned Lord Of The Thorned Castle” μια ακρόαση οπωσδήποτε - Αυτός είναι ο μαγικός κόσμος των Moonlight Sorcery.
Βαθμολογία: 98/100
Για το Rock Overdose,
Σοφία Ντούσκα
Comments
