“The demons are back”
Μετά από την αποχώρηση του από τους Emperor , στο μακρινό πλέον 1994, ο Havard Ellefsen δημιουργεί τους Mortiis και από τα πρώτες του προσπάθειες ξεχώριζαν κατά κύριο λόγο δύο ιδιαιτερότητες. Το αστείρευτο ταλέντο του , αλλά και η δυνατότητα να αποτυπώνεται η προσωπικότητα του επάνω στις δημιουργίες του. Τα στοιχεία αυτά τον έχουν κάνει ιδιαίτερα αγαπητό στο κοινό του, αλλά και απίστευτα μισητό στους υπόλοιπους. Η ασυμβίβαστη φύση του, σε συνδυασμό με το «πάγωμα» της μπάντας το 2011, φούντωσαν τις φήμες ότι οι Mortiis μας παράτησαν. Πέντε χρόνια χωρίς το κωλόπαιδο με την μάσκα του καλικάντζαρου είναι πολλά, γι αυτό και με το “The Great Deceiver”o Ellefsen μας καλοσωρίζει σε μια νέα εποχή για την μπάντα του.
Από την στιγμή που πατάς το play, βομβαρδίζεσαι από το «in your face» ύφος του δίσκου, ο οποίος συνδυάζει τις αγωνιώδης κραυγές του Ellefsen και τον industrial rock/metal ήχο, με μια πιο punk προσέγγιση και ξεκάθαρη στιχουργική απεικόνιση και με ιδιαίτερη έμφαση στα προσωπικά και ψυχολογικά προβλήματα. Ο αμείλικτος ρυθμός και τα βαρύγδουπα riffs, σε συνδυασμό με το μηχανικό drumming και τη σκοτεινή ηλεκτρονική μουσική, διατηρούνται σε όλη την διάρκεια του άλμπουμ, με τα “Doppelganger”, “Demons are Back”, “Scalding The Burnt , “Shining Lamp of God" και “Feed The Greed” να αποτελούν αδιαμφησβήτητα highlights και να εκτοξεύουν την αδρεναλίνη. Μέσα από τους στίχους και την ζοφερή και χαώδη ατμόσφαιρα, που προκαλεί η εισαγωγή του, σε προκαλεί να κοιτάξεις τον καθρεύτη και να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου και να αποτινάξεις όλες τις αρνητικές σκέψεις και τα αδιέξοδα ή τις αδυναμίες που πηγάζουν από το εγώ σου.
Η εξαιρετική παραγωγή και οι άρτιες συνθέσεις των τραγουδιών, σε συνδυασμό με το επιθετικό ύφος των φωνητικών, προσδίδουν μια ποικιλομορφία στο “The Great Deceiver”, ώστε να μην καταντά βαρετό και το κάνουν πιο προσιτό σε ακροατές που δεν έχουν κάποια σχέση με το είδος. Η χρήση της ακουστικής κιθάρας στο "Hard to Believe" προσθέτει έναν πιο ελαφρύ τόνο που χαλαρώνει μετά την εκκφωαντική εισαγωγή. Στη συνέχεια το πιο old school “Road to Ruin” σε ταξιδεύει πίσω στην industrial των 90’s, όντας πιο χορευτικό και προσιτό, ενώ τα ηλεκτρονικά μέρη του “Bleed Like You” ακούγονται πολύ εμπνευσμένα και «πιασάρικα». Εξαίρεση βέβαια το “Sins of Mine”, το οποίο δεν μπορώ να καταλάβω τι σχέση έχει με το υπόλοιπο άλμπουμ, αφού δείχνει εκτός τόπου και χρόνου.
Το “The Great Deceiver”αποτελεί φόρο τιμής στο ιδίωμα της industrial και δανείζεται στοιχεία από όλο το φάσμα της, διατηρώντας όμως στον πυρήνα του την εκκεντρικότητα και τον ανένδοτο και ασυμβίβαστο χαρακτήρα του Ellefsen. Αυτό δίνει μια ιδιαίτερη ταυτότητα και σε συνδυασμό με την συνθετική αρτιότητα και το πανκ ύφος του δίνουν έναν αέρα φρεσκάδας και αποτελεί την βάση για την επιστροφή του Mortiis. Το καλύτερο δυνατό ξεκίνημα για την εποχή 0 του Ellefsen και ελπίζουμε σε ανάλογη συνέχεια!
Βαθμολογία: 89/100
Για το Rock Overdose,
Γιώργος Νάνος