Συντάκτης: Γεωργία Λαδοπούλου
Πάντα με γοήτευαν οι Movements και δε με έκαναν να μπουκώνω από την κλάψα, όπως αρκετές άλλες post-hardcore μπάντες –ήταν πάντα τόση όση. Αλλά είναι αναμενόμενο ότι μετά από τόσα χρόνια και με ένα είδος το οποίο δεν περπατάει σε αυτό το ύφος τόσο πολύ, έρχεται αδιαμφισβήτητα η στιγμή της αλλαγής, και ευτυχώς, όχι της ριζικής.
Το «You're One Of Us Now» είναι εύκολα το πιο έντονο άνοιγμα του μουσικού καταλόγου της μπάντας μέχρι στιγμής. Ξεσηκωτικό και διαφορετικό, κάθε και εμπειρία, σε καλεί να χαθείς στο άκουσμά του. Το «Killing Time» είναι μια αλλαγή ρυθμού με σταθερή γραμμή μπάσου, αλλά με μια πιο απαιτητική κθάρα. Από την άλλη, κομμάτια σαν το «Heaven Sent» παίρνουν έναν εντελώς διαφορετικό τόνο. Φωτεινά και ενεργητικά με διαφορετικό τρόπο, δεν είναι τόσο angsty, όσο μας συνηθίζει η μπάντα. Θα έλεγα ότι γνέφει λίγο σε Strokes, αλλά και γενικά σε indie λημέρια. Το τελευταίο κομμάτι «Coeur D’Alene» έρχεται σε αντίθεση με το άνοιγμα του δίσκου και δίνει έναν συναισθηματισμό, που είχα να συναντήσω από το I Let It In And It Took Everything… των Loathe. Υπάρχουν και οι πιο βαριές στιγμές για τους πιο απαιτητικούς, με τα «I Hope You Choke» και «Fail You», συνθέτοντας έναν απόλυτα ολοκληρωμένο δίσκο για να προστεθεί στη συλλογή του συγκροτήματος.
Αυτό που πολύ πετυχημένα κατεφέρνουν οι Movements στο φρεσκότατο “RUCKUS!” είναι να συνδυάσουν το μουσικό πλαίσιο που καθορίζει το είδος που εκπροσωπούν και να προσθέσουν pop και punk πινελιές στη σύνθεση των κομματιών. Πολλοί είναι αυτοί που φοβούνται όταν μπαίνει η pop στη συζήτηση, όμως είναι καλό να υπάρχει στο μυαλό πως είναι πολλές οι πτυχές αυτού του όρου ομπρέλα ξεκινώντας από τις φωνητικές επιλογές και φτάνοντας στο τέλος να μιλάμε για ηλεκτρονική μουσική. Εδώ ο κλήρος πέφτει στα φωνητικά, καθώς ποτέ άλλοτε δεν ένιωσα τέτοια παρακίνηση να τραγουδήσω στίχους του συγκροτήματος αυτού, σε σημείο που να θέλω να τους φωνάξω. Το αποτέλεσμα έρχεται και δένει όταν δούμε πως την παραγωγή του έχει αναλάβει για ακόμα μία φορά ο Will Yip, ο οποίος έχει δουλέψει με ανάλογα ονόματα, όπως οι Citizen, La Dispute αλλά ακόμα και Code Orange, δίνοντας πάντα εξαιρετικά αποτελέσματα. Ειδικά όταν πρόκειται για έναν πειραματισμό σαν και αυτόν, ο Yip έχει βοηθήσει πολλές φορές αυτός να γίνει όσο πιο κοντά και πιστά στην ταυτότητα του εκάστοτε συγκροτήματος.
Η αλήθεια είναι ότι θα μας λείψει η έντονη αίσθηση ότι ξεριζώνεται η καρδιά μας κατά την ακρόαση, αλλά φαίνεται ότι οι Movements πατούν πλέον αλλού και πατούν γερά. Πέρα από αυτό, το κάνουν περνώντας πολύ όμορφα και με άνεση, παρέχοντάς μας έναν υπέροχο δίσκο.
Βαθμολογία: 85/100
Για το Rock Overdose,
Γεωργία Λαδοπούλου
Comments
