Ημερομηνία δημοσίευσης: 29 Σεπτεμβρίου 2017
Η Myrkur, ή αλλιώς Amalie Bruun, είναι από τους καλλιτέχνες που είτε θα αγαπήσεις, είτε θα μισήσεις. Δεν υπάρχει ενδιάμεσο. Κατά προσωπική μου εμπειρία, οι καλλιτέχνες στους οποίους συμβαίνει αυτό, είναι και οι πιο ενδιαφέροντες, διότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, δεν περνούν απαρατήρητοι. Η περίπτωση της Amalie, δεν περνάει επίσης απαρατήρητη, αφού ήδη από το 2015 αντιμετώπισε ποικίλα σχόλια και έντονες αντιδράσεις, καθώς οι καθαρολόγοι της metal - και πόσο μάλλον της black metal – δεν την άφησαν σε χλωρό κλαρί. Επομένως όλοι καραδοκούσαν για το δεύτερό της βήμα, το “Mareridt”.
Αυτό που με ιντριγκάρει πολύ στη Myrkur είναι το πάντρεμα του black metal με το folk, συνοδευόμενο από την απαλή της φωνή. Κατά τις πρώτες ακροάσεις της μουσικής της, βρίσκεσαι να ακούς το ένα της κομμάτι μετά το άλλο, χωρίς ιδιαίτερα να καταλαβαίνεις απευθείας το λόγο. Η αίσθηση αυτή επικρατεί και στο “Mareridt” καθώς η εναλλαγή από κομμάτι σε κομμάτι, είναι τέτοια που κάνει κάθε ένα μοναδικό. Ήδη από το ομώνυμο άσμα, μπαίνεις σε έναν άλλον κόσμο σχεδόν για τα επόμενα 40 λεπτά. Το “Maneblot” συνεχίζει πολύ πιο έντονα με διαφοροποιήσεις στα φωνητικά και με ένα πολύ χαρακτηριστικό folk απόσπασμα. Από τις πιο ιδιαίτερες στιγμές είναι τα “The Serpent”, “Crown” και αργότερα “De Tre Piker”, που τονίζουν τα διαφορετικά πρόσωπα της καλλιτέχνιδας. Πιο κλασσικές black metal στιγμές, υπάρχουν στα “Elleskudt”, “Ulvinde” και “Gladiatrix”, πάντα υπό το καθοδηγητικό πέπλο του ύφους της Myrkur. Η συνεργασία με την εξαιρετική Chelsea Wolfe στο “Funeral”, αποδεικνύεται αρκετά σκοτεινή και εξίσου υπέροχη, οδηγώντας στα δύο τελευταία κομμάτια, το folk ιντερλούδιο “Kaetteren” και το αλλόκοτο “Bornehjem” που κατά έναν περίεργο τρόπο σε κάνει να ανατριχιάσεις.
Το 2013, οι Deafheaven είχαν κάνει ένα μεγάλο μπαμ, κάνοντας το post black metal πιο διαδεδομένο και άξιο προσοχής. Το ίδιο έγινε και με τους Oathbreaker. Η μουσική των δύο προαναφερθέντων, ισοδυναμεί με εμπειρία ζωής. Εισέρχεσαι σε έναν άλλον κόσμο όταν επιλέγεις να ακούσεις τη μουσική τους. Έτσι γίνεται και με τη Myrkur. Tα τελευταία χρόνια κατέχει πρωταγωνιστικό ρόλο σε πολλές συζητήσεις μουσικόφιλων ανά τον κόσμο. Υπάρχει κάτι άκρως ξεχωριστό στον ήχο της και την ατμόσφαιρα που δημιουργεί με τη μουσική της, το οποίο τη διαχωρίζει από πολλούς άλλους. Ενώ ανήκει σε ένα αρκετά ευρύ είδος, ο ήχος της δεν μπορεί εύκολα να συνυφαστεί με κάποιον άλλο συνάδελφό της.
Το “Mareridt” εν ολίγοις, είναι ένας ατμοσφαιρικός και πανέμορφος δίσκος, και θα τολμούσα ακόμη να πω και αψεγάδιαστος. Αξίζει σαφώς την προσοχή των περισσοτέρων, αν όχι όλων, καθώς μας δείχνει μια πλευρά του black metal που δεν έχουν δει πολλοί και ακόμη περισσότεροι αρνούνται να τη δεχτούν. Πόσο άδικο έχουν.
Βαθμολογία: 95/100
Για το Rock Overdose,
Γεωργία Λαδοπούλου
Comments
